Harpia harpyja lub większa harpia Jest największym i najpotężniejszym ptakiem drapieżnym zamieszkującym lasy amazońskie. Na świecie znanych jest około 60 gatunków orłów, z których tylko dwa żyją w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, a kolejne dziewięć między Ameryką Środkową a Południową. Gatunki, które tworzą resztę grupy, pochodzą z Afryki i Eurazji.
Warto to wiedzieć jego nazwa pochodzi od harpii z mitologii greckiej. Harpie były pierwotnie opisywane jako piękne, uskrzydlone kobiety, córki Elektry i Thaumante. Na ogół znany jest również pod nazwą harpia orła i szacuje się, że mogą żyć od 25 do 35 lat.
Klasyfikacja taksonomiczna Harpia harpyja
Często można znaleźć mylący obraz w taksonomii tych ptaków. Jednak pojawienie się technik molekularnych utorowało drogę do ich klasyfikacji. Dzisiaj, uznaje się, że trzy płcie, Harpia, Morphnus Tak Harpiaopsis tworzą ten sam klad.
Należy zauważyć, że każdy z tych rodzajów ma tylko jeden gatunek. Co więcej, gatunki Harpia harpyja Tak Morphnus guianensis mają tę samą dystrybucję geograficzną i niektóre cechy fizyczne. Z tego powodu często są mylone podczas obserwacji.
Rozmiar i upierzenie to najważniejsze cechy harpii większej
Jeśli chodzi o wielkość ciała, może wahać się od 89 do 102 centymetrów, podczas gdy rozpiętość skrzydeł u dorosłej samicy może sięgać dwóch metrów. Ogólnie rzecz biorąc, samce są mniejsze, ważą od 5 do 8 kilogramów w porównaniu z kobietami, które osiągają od 7 do 9 kilogramów.
Charakterystyczne dla gatunku jest to, że osobniki dorosłe mają upierzenie płaszcza, szkaplerz, zewnętrzną część skrzydeł i zad koloru łupkowego lub ciemnoszarego. Ogon składa się z długich szarych piór z czarnymi poziomymi paskami.Również klatka piersiowa, brzuch i boki są białe lub jasnoszare z poziomymi czarnymi paskami.
Głowa i uda są jasnoszare, a szyja ma ciemną obwódkę. W tym ptaku wyróżnia się rozwidlony grzebień lub korona długich czarnych piór który rozciąga się, gdy czuje się zagrożony. Niektórzy eksperci sugerują, że koronę można wykorzystać do skupienia dźwięku, podobnie jak w przypadku krążka na twarzy sowy.
Większa harpia ma czarny lub ciemnoszary dziób, nogi są jasnożółte z potężnymi czarnymi pazurami, które mogą mierzyć od 7 do 12 centymetrów.
Cechy, które ułatwiają pomylenie harpii harpii z jej krewnym Morphnus guianensis
W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że w okresie rozwoju ptaka upierzenie Harpia harpyja przechodzi co najmniej cztery zmiany koloru, aż osiągnie stadium dorosłe. W rzeczywistości osiągają pełne dorosłe upierzenie po 4-5 latach życia.
W ten sposób najmłodsi przechodzą od całkowicie białych piskląt do kremowo-szarych grzbietów i skrzydeł z czarnymi plamami. W stanie młodocianym mają ogon z 7-8 czarnymi paskami i znacznie bardziej ruchliwy grzebień niż dojrzały ptak..
Z drugiej strony Morphnus guianensis Młode są przeważnie białe z ciemniejszymi skrzydłami i odróżniają się od Harpia harpyja przez nieco mniejszy rozmiar i smuklejszy kształt, dzięki czemu łatwo pomylić młodocianego z Harpia harpyja z Morphnus guianensis.
Jednym ze sposobów ich rozróżnienia jest to w Harpia harpyjagrzebień jest dłuższy i wyraźnie podzielony na dwa punkty, z rozwidleniem pośrodku. Ponadto przydaje się również obserwowanie ich w locie: tylko Harpia harpyja pokazuje swoje czarno-białe paski na skrzydłach.
Rozmieszczenie geograficzne harpii orła
Ptaki te zamieszkują lasy tropikalne i subtropikalne, niziny i wzgórza. Biorąc pod uwagę ciągłą ingerencję tych obszarów w Ameryce Środkowej i Południowej, gatunek przystosował się w pewnym stopniu do fragmentacji swojego siedliska.
A) Tak, większa harpia może przetrwać w izolowanych kępach lasu pierwotnego, las selektywnie wycinany i las drugiego wzrostu, jeśli oferuje kilka dużych drzew. Ponadto jego zwykły zasięg wynosi 0-800 metrów nad poziomem morza, ale odnotowano go do 2000 metrów wysokości.
Gatunek występuje od południowego Meksyku i Ameryki Środkowej, na południe do Kolumbii i Wenezueli oraz do wschodniej Boliwii, Brazylii, północno-wschodniej Argentyny i Paragwaju. Orły harpie okupowały wcześniej zachodnią Kolumbię i Ekwador, ale zostali wydaleni z tych regionów.
Harpia harpyja to potężny drapieżnik
Ten ptak drapieżny ma zróżnicowaną dietę. Różne badania sugerują, że preferowanym pożywieniem są nadrzewne ssaki, takie jak leniwce. Poluje również na małpy, agouti, pancerniki i jelenie. Może żywić się ptakami, takimi jak ary i inne papugi, oraz gadami, w tym dużymi jaszczurkami i wężami.
Istnieją doniesienia, że ten drapieżnik może polować na zdobycz przekraczającą jego wagę. Podobnie jak większość myśliwych, pomaga utrzymać populację ofiar w ryzach. Z tego powodu harpie odgrywają ważną rolę w kontrolowaniu mesopredatorów, takich jak kapucynki.
Cechy behawioralne
Większa harpia jest silnie terytorialnym drapieżnikiem dziennym, wymagającym do odpowiedniego polowania obszarów o powierzchni co najmniej 30 kilometrów kwadratowych. Również te ptaki tworzą monogamiczne pary, które łączą się w pary na całe życie. Często obserwuje się pary z trzecim młodocianym orłem, jego młodym.
Należy zauważyć, że te ptaki używają wokalizacji do komunikowania się ze sobą i podczas rytuałów godowych. Często wydają wokalizacje siedząc na grzędach, co uważa się za zachowanie terytorialne. Ten ptak jest niesamowicie biegły w locie, manewrując w gęstym, leśnym środowisku.
Stan zachowania większej harpii
Większa harpia jest wymieniona na Czerwonej Liście IUCN jako gatunek bliskiego zagrożenia, zauważając, że populacja spada. Ogólnie rzecz biorąc, gatunek został wytępiony na obszarach o dużej aktywności człowieka.
Wynika to głównie z niszczenia ich siedlisk przez wycinkę i rolnictwo. Ponadto obejmują one budowę takich prac jak tamy i zalesianie egzotycznymi gatunkami dla przemysłu drzewnego. Kolejnym zagrożeniem jest handel między kolekcjonerami a sokolnictwem.
Pojawiły się również doniesienia, że Na harpie większe polują rolnicy, którzy postrzegają orły jako drapieżniki zwierząt gospodarskich. Tworzone są programy mające na celu edukację rolników i myśliwych w celu zwiększenia świadomości i zrozumienia orłów harpii.