Szkocki dziki kot jest jednym z pozostałych przedstawicieli dzikiej przyrody Wielkiej Brytanii. Tam na przestrzeni wieków można było spotkać małe i duże zwierzęta.
Jednak obecnie fauna tych ekosystemów jest Zaobserwował spadek różnorodności zwierząt. Dlatego przedstawiamy tutaj informacje o aktualnej sytuacji i planach odbudowy konkretnego ssaka, który wzbudza duże zainteresowanie: dzikiego kota szkockiego.
Szkocki plan regeneracji dzikiego kota
Wielka Brytania, aw szczególności Szkocja, jest miejscem zamieszkania szkockiego dzikiego kota. Ten kot jest częścią planu naprawczego, ponieważ jest krytycznie zagrożony. Plan naprawczy został nazwany Rasa i uwalnianie. Dzięki niemu w szkockich Highlands powstanie pierwsze centrum hodowli i ochrony dzikich kotów.
Pomimo istnienia innych ośrodków rekonwalescencji, ten skupi się wyłącznie na szkockich dzikich kotach. Celem jest długotrwałe uwalnianie osób w różnych częściach Szkocji. Utworzenie centrum jest ostatnią próbą zachowania tego gatunku, ponieważ uważa się, że jest on na skraju wyginięcia, z zaledwie 20-200 żywymi osobnikami.
Ta ekstremalna sytuacja wynika z różnych czynników, takich jak utrata siedliska lub pojawienie się chorób. Na szczęście, Narodził się już miot szkockich dzikich kotów, dający nadzieję.
Co warto wiedzieć o szkockim dzikim kocie?
Szkocki dziki kot odpowiada na naukowe imięFelis silvestris silvestris. To zwierzę, zwane takżeFelis silvestris grampia, Jest to typowe dla Highlands of Scotland. Dziś, obecność tego kota jest skazana na zniknięcie. Jednak w przeszłości można go było znaleźć w całej Wielkiej Brytanii.
Główną odpowiedzialność za ten fakt ponosi człowiek, który przez wieki prześladował i polował na ten gatunek. Podobnie, innymi istotnymi czynnikami spadku liczebności ich populacji była utrata siedlisk i hybrydyzacja.
Obserwowane przez niedoświadczone oko, to zwierzę można pomylić z kotem domowym. Jednak rzeczywistość nie może być bardziej sprzeczna, ponieważ są to bardzo różne zwierzęta. Oto niektóre z cech, które odróżniają dzikie koty szkockie od kotów domowych:
- Te koty mogą osiągnąć nawet dwa razy większy od kota domowego.
- Oni mają własny wzór pasków, który odróżnia je od innych gatunków.
- Ich futro jest grubsze, któremu towarzyszy szerszy ogon.
- Unikają ludzi a nawet przychodzą, by ich nienawidzić.
Techniki odzyskiwania zagrożonych gatunków
Następnie pokazujemy niektóre strategie stosowane w planach naprawczych, takie jak ta, którą wymieniliśmy wcześniej. Najczęściej używane są następujące:
Rasa w niewoli
Jednym z najbardziej cenionych podejść jest hodowla w niewoli. Tą drogą, możesz kontrolować liczbę młodych, które się rodzą i ile wypuszcza się na wolność.
Jest to również sposób na ograniczenie przenoszenia chorób i pomoc w przetrwaniu. Ta technika oznacza dużą kontrolę sytuacji gatunku na małą skalę, ale jest to również odpowiedzialność, ponieważ musisz wiedzieć, kiedy wypuścić osobniki i zmaksymalizować ich szanse na przeżycie na wolności.
Śledzenie na wolności
Wśród zastosowanych strategii znajdziesz kontynuację uwolnionych osób. W tym celu wszczepiają lokalizator GPS, zwykle wbudowany w obrożę.
W ten sposób mogą śledzić jego ruchy i badać jego zachowanie. Ponadto obrożom GPS towarzyszą zwykle kamery rejestrujące zdarzenia. Jednak jest to również potrafią umieszczać kamery w strategicznych punktach przyrody (fototrapping). Celem jest opiekowanie się zwierzętami, starając się jak najmniej im przeszkadzać.
Unikaj hybrydyzacji z kotem domowym
Jednym z wyzwań stojących przed tym konkretnym programem jest: zachowanie genomu dzikiego kota szkockiego. Wydaje się, że hybrydyzacja z kotami domowymi poważnie zmieniła ich strukturę genetyczną.
Dlatego konieczne jest zbadanie genomu monitorowanych dzikich populacji. W ten sposób możliwe będzie poszerzanie informacji i sprzyjanie wzrostowi różnorodności populacji. Nie wiadomo jeszcze, jak wpłynęła hybrydyzacja, ale jest to uważane za największe ryzyko ze wszystkich. Dlatego wśród proponowanych technik odzyskiwania jest to unikanie.
Podniesienie świadomości
Innym ważnym aspektem jest edukować ludność, aby wiedziała, jak się zachować w przypadku znalezienia kota szkockiego. W większości przypadków są to nieuchwytne zwierzęta, które nie będą chciały podejść.
Jednak ludzie mogą pomylić je z kotami domowymi i próbować je złapać, odstraszając je. Dlatego promowane jest przesłanie, że szkocki dziki kot jest częścią dziedzictwa kulturowego.
Na przestrzeni dziejów był częścią heraldyki klanów. Podobnie, odegrał również swoją rolę w mitologii brytyjskiej, ponieważ koty te zostały opisane jako nieustraszeni i zaciekli łowcy.
Na krawędzi zniknięcia
Strategie odbudowy gatunku są przeprowadzane, gdy populacja osobników na wolności znajduje się w fazie krytycznej. Tak jest w przypadku Szkocki dziki kot, którego populacja została drastycznie zmniejszona.
Dzięki tym projektom można uniknąć trwałego zaniku tych gatunków. W Hiszpanii jednym z najbardziej udanych planów odbudowy w tym zakresie był ryś iberyjski.
