To, jak pszczoły miodne lokalizują pokarm, to pytanie, które od wieków intrygowało przyrodników, ponieważ komunikacja między wieloma zwierzętami wciąż pozostaje dla etologów tajemnicą.
Stosunkowo niedawno odkryto taniec pszczół, złożony system komunikacji poprzez ruchy ciała. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym ciekawym i wyrafinowanym zachowaniu.
Taniec pszczół: sekretny język
PszczołyApis mellifera) to owady o złożonej strukturze społecznej. Żyjąc w ulach żywią się nektarem kwiatów występujących w przyrodzie, odgrywają więc kluczową rolę w zapylaniu ekosystemów i utrzymaniu flory.
Znamy się jako „taniec pszczół” złożony system komunikacji, który mają pszczoły robotnice aby przekazać reszcie plastra miodu kierunek i odległość kwiatów, które znajdą w swoich poszukiwaniach. Osiąga się to poprzez serię ruchów i „ruchów” ciała.
Sam taniec opiera się na dwóch zasadach: kątowaniu i czasie trwania.. Kątowanie wskazuje kierunek jedzenia w stosunku do słońca, a czas trwania tańca odległość. W następnej sekcji przyjrzymy się tym pojęciom.
Rodzaje tańca pszczół
Ogólnie rzecz biorąc, istnieją dwa rodzaje tańca pszczół: taniec okrągły i taniec wiggle. Gdy źródło pożywienia znajduje się w odległości mniejszej niż 50 metrów od pracownika, wykonuje okrągły taniec. W nim jego czas trwania wskazuje odległość do źródła pożywienia, ale bez określania kierunku.
Wiggle Dance ma miejsce, gdy pszczoła znajdzie źródło pożywienia w odległości ponad 150 metrów. Robotnik, który ją wykonuje, leci w linii prostej, wraca po półokręgu do punktu startowego, a następnie wykonuje ruch przeciwny i symetryczny.
Podczas wykonywania centralnego ruchu, ciało pszczoły ćwiczy „kołysanie się” z boku na bok. Jednocześnie emituje dźwięk o niskiej częstotliwości. Odległość momentu poruszania się jest przybliżoną wskazówką odległości kwiatów.
Kąt oznacza kierunek
Jak widzieliśmy, przedstawienie odległości, w jakiej znajdują się kwiaty, jest dość proste. Jednak zrozumienie, w jaki sposób pszczoły komunikują kierunek jedzenia, jest nieco bardziej złożone.
Pszczoły używają plastra miodu jako mapy, aby przedstawić otoczenie ula. Kluczem jest kąt, jaki pszczoła przyjmuje w stosunku do pionu plastra miodu. Jeśli pszczoła chce wskazać, że kwiaty są w kierunku słońca, wykona część ruchu w kierunku dachu plastra miodu i odwrotnie.
Jeśli kierunek jest pod określonym kątem, powiedzmy 60 stopni na zachód od Słońca, pszczoła ustawi ten kąt w stosunku do pionu. W ten sposób te skrzydlate owady znają kierunek swoich źródeł pożywienia przy stosunkowo złożonym tańcu.
Pacjent i przerwane śledztwo
System ten został odkryty przez austriackiego etologa Karla Von Frisch, znany badacz tych owadów, który rozpoczął pracę w latach 30. XX wieku. Jednak po dojściu partii nazistowskiej do władzy w Niemczech został usunięty z odpowiedzialności za żydowskie pochodzenie.
Mimo to, z powodu straszliwej plagi na ule w Bawarii, został wezwany, aby spróbować ją powstrzymać, więc mógł kontynuować swoje śledztwo. W końcu, po żmudnych wysiłkach, udało mu się zademonstrować ten mechanizm, co przyniosło mu w 1973 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii.
Czy możemy komunikować się z pszczołami?
Teraz, gdy wiemy, jak działa taniec pszczół, możemy zbadać kilka możliwości, które się otwierają. Jednym z nich jest komunikacja z pszczołami miodnymito znaczy naśladować ich taniec, aby sprawdzić, czy potrafią go poprawnie zinterpretować.
Grupa badaczy z Uniwersytetu Harvarda rozpoczął współpracę z RoboBee, mały robot w kształcie owada.
To urządzenie jest bardzo przydatne do zbierania danych środowiskowych dzięki swoim niewielkim rozmiarom i wszechstronności i przy tej okazji zostało użyte do analizy zachowania zwierząt. RoboBee został wprowadzony do ula, a następnie naśladował dobrze znany taniec.
Zarysowany taniec pszczół.
Zgodnie z przewidywaniami badaczy grupa pszczół pojawiła się właśnie tam, gdzie wskazywał taniec. Krótko mówiąc, jak widzimy, technologia pozwala nam dowiedzieć się znacznie więcej o zwierzętach, a nawet komunikować się z nimi.
