Syndrom pływającego szczeniaka, jak sama nazwa wskazuje, objawia się tylko u młodych psów. Charakteryzuje się niepełnosprawnością, w której szczeniak nie może chodzić, a przy próbie poruszania się wydaje się, że pływa.
Podobnie jak w przypadku innych patologii, konieczne jest przestrzeganie określonego leczenia, aby zapewnić zwierzęciu komfort. Czy wiesz, jakie są objawy, przyczyny i leczenie tego zespołu? Zobaczymy je poniżej.
Zespół pływającego szczeniaka
Po pierwsze, najbardziej uderzającym objawem jest ten, który nadaje nazwę patologii. To jest to chore szczenięta nie są w stanie stać prosto na kończynach.
Z tego powodu, gdy próbują poruszać nogami, wydaje się, że pływają, stąd nazwa. Podobnie ten i pozostałe objawy pojawiają się między 14. a 21. dniem po urodzeniu, czyli trzy tygodnie po porodzie.
Poza tym szczenięta mają problem z utrzymaniem głowy w górze, dlatego zawsze mają klatkę piersiową opartą na ziemi. Oprócz, ich kończyny pozostają sztywne i nie są w stanie utrzymać równowagi.
Ponadto częstsze występowanie choroby zaobserwowano u psów o krótkich nogach, takich jak buldog Francuski. Niemniej jednak, Zespół szczeniaka pływającego może wystąpić u każdej rasy psów domowych.
Możliwe przyczyny
Wśród różnych sugerowanych przyczyn tej patologii, wydaje się, że jedna się wyróżnia. Wiadomo, że te szczenięta nie mają prawidłowo uformowanej warstwy mielinowej.
Warstwa lub otoczka mieliny to struktura białkowa i substancje tłuszczowe otaczające nerwy. Znajdując się zarówno w mózgu, jak i rdzeniu kręgowym, odgrywa zasadniczą rolę w przekazywaniu impulsów elektrycznych.
W szczególności znajduje się dokładnie tam, gdzie nerwy opuszczają centralny układ nerwowy, bardzo blisko głowy. Co więcej, aksony neuronów niosących osłonki mielinowe kontrolują zdolności motoryczne przednich nóg.
Z drugiej strony ruch tylnych nóg u szczeniąt wymaga większego wysiłku i determinacji. Najpierw muszą ustawić głowę i szyję, unosząc przód ciała. Po wykonaniu tego kroku przystępują do ustawienia przednich nóg we właściwej pozycji, aby na koniec przeciągnąć tylną część i wyprostować tylną, unosząc tylne nogi.
Powyższe byłoby normalnym procesem ruchu szczeniąt bez syndromu. Jak zaobserwowano, istotne jest prawidłowe położenie osłonki mielinowej.
Niestety, przyczyna tej malformacji osłonki mielinowej jest nadal nieznana. Wśród analizowanych hipotez dotyczących przyczynowego pochodzenia zespołu szczeniaka pływającego można znaleźć następujące:
- Problemy dziedziczne. Uważa się, że może to być spowodowane krzyżowaniem się rodziców i dzieci.
- Matki mają więcej młodych, niż mogą znieść.
- Zakażenie matki w czasie ciąży.
Leczenie do naśladowania
Chociaż jest to poważna choroba, nie jest trwała, o ile przestrzegane jest właściwe leczenie. Szacuje się, że około 90% szczeniąt udaje się wyzdrowieć.Oto kroki, które należy wykonać.
"Delikatny stres"
Kiedy szczenięta się rodzą, pierwszą rzeczą, którą zwykle mówi się, jest to, aby jak najszybciej ssać, a jeśli widać, że szczeniak nie jest w stanie samodzielnie dosięgnąć sutków matki, zwykle jest blisko matki.
Niektórzy hodowcy umieszczają nawet młode bezpośrednio na sutku matki, aby je nakarmić. Jednak nawet jeśli uważamy, że jest to dobre działanie, w rzeczywistości utrudnia to choremu szczeniakowi powrót do zdrowia.
Przy bezpośrednim umieszczaniu szczeniaka, zwiększa się czas tworzenia warstwy mielinowej. Ponadto na dłuższą metę u zwierzęcia mogą wystąpić problemy motoryczne.
Dlatego szczeniak musi sam szukać sutka matki. W ten sposób będziesz narażony na „łagodny stres”, który Będzie sprzyjać ich prawidłowemu rozwojowi i pozwoli stawić czoła problemom życia codziennego.
Ćwiczyć
Podobnie, zwykle zaleca się regularne ćwiczenia. Celem tego jest zaakcentuj tworzenie osłonki mielinowej szczeniaka. Aby to zrobić, możesz wykonać ćwiczenia wskazane przez specjalistę. Zwykle będą to czynności bierne na kończynach, a także rozciąganie mięśni.
Wymagana jest jednak duża dyscyplina, ponieważ rutyna jest bardzo surowa. Ćwiczenia należy wykonywać codziennie, łącznie od czterech do pięciu krótkich sesji dziennie.
Uważaj na jedzenie
W tych przypadkach, zaleca się, aby zwierzę utrzymywało zdrową wagę. Otyłość może utrudniać powrót do zdrowia poprzez przeciążenie kończyn szczenięcia.
Możemy wywnioskować, że pomimo tego, że jest to patologia, która na początku może przerażać, istnieje duże prawdopodobieństwo wyzdrowienia zwierzęcia. Jednak zarówno szczenięta, jak i ich właściciele muszą zobowiązać się do leczenia.
Dlatego w przypadku zaobserwowania u szczeniąt któregokolwiek z opisanych objawów należy koniecznie udać się do weterynarza. Tylko on będzie w stanie wskazać kroki, które należy wykonać, aby szybko odzyskać zwierzę.