Marmozeta białogłowaSaguinus oedipus) to gatunek naczelnych platyr z rodziny Callitrichidae. To zwierze ma dystrybucję ograniczoną do małego obszaru dżungli, ograniczony przez kolumbijskie wybrzeże Karaibów.
Ponadto znany jest z długiej listy nazw zwyczajowych, w tym tamaryny bawełnianej lub głowy bawełnianej. Te nazwy odnoszą się do najbardziej charakterystyczna cecha gatunku: biały kolor grzebienia i grzywy.
Jak rozpoznać tę małą małpkę?
Najbardziej uderzającą cechą tego naczelnego jest jego rozmiar i kolor. Jest mały, ponieważ dorosła małpa waży mniej niż 0,5 kilograma. Również skronie i boki jego głowy pokryte są srebrnymi włoskami. Z drugiej strony ma bezwłosą twarz i czarną skórę.
Grzbiet jest przeważnie czarny lub brązowy, podczas gdy ręce i nogi są przeważnie białe lub żółtawe. Zad i wewnętrzna strona ud są czerwonawo-pomarańczowe. Podstawa ogona jest również czerwonawo-pomarańczowa, a czubek czarniawy.
Z drugiej strony główną cechą odróżniającą kalatrycidae od innych małp na świecie jest to, że mają pazury zamiast pazurów. Inne charakterystyczne cechy to obecność dwóch zębów trzonowych zamiast trzech po obu stronach żuchwy oraz ogon nieco dłuższy od tułowia, który nie jest chwytny.
Siedlisko i rozmieszczenie geograficzne tamaryny białogłowej
Marmozeta białogłowa jest endemiczna dla Kolumbii. Występuje tylko w zalesionym relikcie o powierzchni 4300 hektarów, przeznaczonym do ochrony suchego lasu. To ekskluzywne siedlisko gatunku znajduje się w gminie San Juan Nepomuceno, niedaleko Barranquilla, stolicy departamentu Atlántico, na kolumbijskich Karaibach.
Ta mała małpa jest nadrzewna, ponieważ zamieszkuje górny baldachim wilgotnego lasu tropikalnego i suchego lasu liściastego. Co więcej, wykazano, że ta marmozeta przystosowuje się do obrzeży lub skrawków lasu wtórnego lub pozostałości i może żyć w stosunkowo nieuporządkowanych siedliskach.
Rozmnażanie i oczekiwana długość życia marmozety białogłowej
Marmozeta białogłowa ma monogamiczny system hodowlany. Co ciekawe, dwa razy w roku gatunek ten ma bliźnięta nieidentyczne. Ponadto sposób wychowania jest oparty na współpracy, co nie występuje u wielu innych naczelnych.
W wychowaniu tym uczestniczą dorośli „pomocnicy”, którzy pozostają w rodzinie. i zamiast się rozmnażać, zdobywają doświadczenie rodzicielskie. Ta praktyka może skutkować najwyższym potencjałem reprodukcyjnym wszystkich naczelnych.
Według badań, gatunek rozmnaża się sezonowo: Samice zachodzą w ciążę i karmią piersią tylko od stycznia do czerwca. Ciąża trwa około 140 dni. Z drugiej strony oczekiwana długość życia w niewoli wynosi około 25 lat.
Marmozety białogłowe to przede wszystkim owadożerne i owocożerne, przy czym owady stanowią 40% ich diety, a owoce stanowią kolejne 38%.
Uderzające praktyki społeczne
Marmozeta żyje w grupach, które mogą liczyć 19 osobników i to z codziennych nawyków. Najczęściej grupy składają się z dominującej pary skojarzonej i od jednego do siedmiu podporządkowanych młodych osobników obu płci.
W końcu ci podlegli członkowie tworzyć małe grupy i migrować do i poza zasięg domowy grupy głównej. Zasoby domowe dla każdej grupy wahają się od 7 do 10 hektarów.
Marmozeta białogłowa jest terytorialna i używa znaków zapachowych do określenia swojego terytorium. Jednak wchodząc w kontakt z innymi grupami, zamiast fizycznego kontaktu, członkowie będą zagrażać drugiej grupie, pokazując swój obszar tylny i genitaliów jako próbkę terytorialną.
Krytycznie zagrożony naczelny.
Chociaż obecne dane dotyczące populacji marmozety białogłowej nie są znane, szacuje się, że gatunek ten zanika. Szacuje się zatem, że ponad 80% członków zostało utraconych w ciągu ostatnich trzech pokoleń (18 lat), głównie z powodu niszczenia siedlisk.
Niestety strefa siedliskowa jest narażona na intensywną kolonizację i zalesianie, ponieważ: Już w 1978 r. szacowano, że 75% pierwotnego rozmieszczenia gatunku zostało zredukowane do rolnictwa i wypasu. Aby uchronić go przed wyginięciem, gatunek wymaga wyjątkowych działań ochronnych.
