Żywe istoty są definiowane przez trzy kluczowe funkcje: odżywianie, relacje i reprodukcja. Żywy organizm musi się odżywiać, aby się rozwijać i utrzymywać, musi wchodzić w interakcje z innymi osobnikami i środowiskiem, a ponadto musi się rozmnażać i opuszczać potomstwo.
W tym momencie to, co znamy jako pokolenie zwierząt, to istota lub grupa istot, które pojawiają się w populacji po rozmnażaniu się ich rodziców. Choć może się to wydawać stosunkowo proste, każde nowe pokolenie zwierząt będzie musiało stawić czoła wielkim wyzwaniom, być może innym niż te, którym poddawani byli ich rodzice.
W ten sposób, geny przekazane przez ich rodziców, które z kolei pochodzą od wielu poprzednich pokoleń, są kluczem do ich przetrwania. Chcesz wiedzieć wszystko, co może obejmować pokolenie zwierząt? Kontynuuj czytanie.
Allele dominujące i allele recesywne
Kiedy dwa zwierzęta łączą się w pary i wydają potomstwo, oczekuje się, że będą nosiły połowę składu genetycznego swojej matki i drugą połowę ojca, więc wynikiem będzie mieszana osoba między nimi. Niemniej jednak, wielokrotnie obserwuje się, że potomstwo bardziej przypomina jednego rodzica niż drugiego, Dlaczego to się dzieje?
W DNA znajdujemy allele dominujące i allele recesywne. Te allele są różnymi alternatywami genu. Pokolenie zwierząt może wykazywać cechy fizyczne, które nie mają nic wspólnego z cechami jego rodziców.
Na przykład wyobraź sobie parę czarnych królików, których potomkami są białe króliki, co mogło się tutaj wydarzyć? Cóż, gen, który koduje czerń u królików, może być allelem dominującym. Jeśli w genie koloru włosów rodzice mieli allel dominujący i recesywny, pojawi się czarny kolor.
Podczas rozmnażania gamety (jaja i plemniki) niosły ze sobą tylko allel recesywny, więc potomne króliki nie miały innego wyboru, jak tylko być białymi.
Teraz wyobraź sobie, że wszyscy czarni rodzice znikają. Z jakiegoś powodu ta informacja genetyczna zostałaby utracona i pozostałyby tylko białe króliki. Niestety białe futro nie jest najbardziej optymalne, chyba że mieszkasz na śniegu. Ten przykład służy do wyjaśnienia, w szerokich pociągnięciach, jak utrata genetyczna wpływa na każde pokolenie zwierząt.
Pokolenie zwierząt, chów wsobny i gatunki zagrożone
Różnorodność genetyczna jest kluczem do przetrwania gatunków jako takich. Więc kiedy populacja osobników, których różnorodność alleli jest zmniejszona, ma większe prawdopodobieństwo zaniku.
Miarą różnorodności genetycznej jest liczba alleli obecnych w populacji. Im więcej alleli jest obecnych, tym większa różnorodność genetyczna.
Częstość występowania tych alleli w populacji wpływa również na wielkość różnorodności genetycznej, ponieważ małe spontaniczne mutacje mogą z czasem zwiększać różnorodność alleli.
Z każdym pokoleniem zwierząt ta różnorodność genetyczna może się zwiększać, a ekstrapolacja na czas ewolucyjny jest jednym z powodów, dla których na planecie pojawiają się nowe gatunki.
Przyczyny chowu wsobnego
Jednym z powodów, dla których zwierzęta trafiają na listę zagrożonych gatunków, jest chów wsobny. Chociaż w rzeczywistości są to wylesianie, utrata siedlisk, fragmentacja lub masowe polowania co powoduje izolację populacji i w konsekwencji chów wsobny.
Istnieją dwa rodzaje chowu wsobnego, jeden przypadkowy lub niezamierzony, a drugi celowy. W pierwszym celowe krycie blisko spokrewnionych zwierząt, takich jak rodzeństwo lub ściany i dzieci, prowadzi do brutalnej utraty różnorodności genetycznej, a także pojawienie się chorób genetycznych lub mniejsza odporność na patogeny.
Ten rodzaj chowu wsobnego występuje wśród dzikich zwierząt, gdy liczba osobników została znacznie zmniejszona z powodu braku miejsc do życia. W ten sam sposób występuje u tych zwierząt, które zostały wyizolowane w wyniku fragmentacji. Te populacje mają zniknąć.
Z drugiej strony znajdujemy przypadkowe chów wsobny spowodowane dryfem genetycznym. Dryf genetyczny lub genetyczny jest siłą ewolucyjną, która wraz z doborem naturalnym powoduje zmiany częstotliwości alleli w czasie ewolucyjnym.
Kiedy gatunek ma niską częstotliwość alleliczną i wszystkie jego allele są takie same dla genu, każde zakłócenie pomiędzy nimi może spowodować jego zniknięcie. To jest powód, dla którego niektóre gatunki znikają szybciej niż inne, gdy ludzie zakłócają jakikolwiek aspekt ich ekosystemu.
Strategie unikania chowu wsobnego z każdym pokoleniem zwierząt
W naturze, w dobrze zrównoważonych ekosystemach, każdy gatunek ma swoje własne własne strategie unikania chowu wsobnego, a tym samym zwiększania różnorodności genetycznej w każdym pokoleniu.
W niektórych grupach zwierząt, takich jak na przykład lwy, istnieje hierarchia matrylinearna. W nim samice z każdego pokolenia zwykle pozostają w grupie, ale samce odchodzą.
Co jakiś czas pojawia się nowy samiec i dokonuje dzieciobójstwa, aby samice dostały rui. Choć może się to wydawać potworne, dzięki takiemu zachowaniu populacja zapewnia nowy ładunek genetyczny, który wzmocni gatunek.
W innych przypadkach ruchy dyspersyjne potomstwa, aby oddalić się od rodziców a umiejętność tworzenia nowych partnerów jest kluczem do uniknięcia chowu wsobnego. Wielkie migracje to kolejny dobry przykład dyspersyjnego ruchu masowego na duże odległości.
W końcu duże grupy osobników, bardzo różniących się od siebie genetycznie, połączą się, aby znaleźć partnera i rozmnażać się.
Niszczenie siedlisk zmniejsza terytoria założone przez wiele gatunków. Ponadto prawie zanika możliwość znalezienia nowych miejsc do osiedlenia się, a tym samym stworzenia nowego, zróżnicowanego genetycznie pokolenia zwierząt.
Zanikanie gatunków nie jest regulowane przez jedną przyczynę. To nie masowe polowanie zabija gatunki, ale brak miejsca do życia i zmuszanie do rozmnażania się z blisko spokrewnionymi osobnikami powoduje zanikanie gatunków.
