Wśród najbardziej nieznanych dzikich kotów jest kot z płaską głową, mały mięsożerca z półwyspu Malezji, Borneo i Sumatry. Jak sama nazwa wskazuje, jego głowa jest spłaszczona, co odróżnia ją od innych kotów.
Kot o płaskiej głowie jest również znany jako tchórz, ze względu na podobieństwo do tych łasicowatych. Ponadto ma takie same preferencje dla siedlisk, jak zwykle w lasach tropikalnych, obszarach bagiennych, bagnach, jeziorach, strumieniach, lasach torfowych i lasach łęgowych.
Kot z płaską głową
Bez wątpienia, najbardziej charakterystyczną cechą tego zwierzęcia jest płaska głowa. Gatunek ma spłaszczenie czaszki, co sprawia, że jego profil wydaje się ostrzejszy i bardziej cylindryczny niż u pozostałych gatunków kotowatych.
Jest to mały kot, około 30 do 50 centymetrów i mniej niż trzy kilogramy wagi. Jego gruba sierść jest całkowicie czerwonawo-brązowa, chociaż ma biały brzuch.
Oczy są bardziej wyłupiaste i bliżej siebie niż u kotów domowych, prawie przyklejony do nosa. Taki układ zapewnia zwierzęciu lepsze widzenie stereoskopowe, to znaczy większą zdolność do integrowania obrazów pochodzących z obu oczu w jeden trójwymiarowy obraz.
Szczęki są mocne i wąskie, przystosowane również do polowania ofiary wodne, takie jak ryby i żaby. Dowodem na to jest duża długość ich kłów, których główną funkcją jest rozrywanie mięsa.
Jego umiejętności łowienia można porównać do dzikiego kongenera kota rybaka, chociaż nierzadko w jego diecie znajdują się skorupiaki, myszy i małe ptaki.
Kot o płaskiej głowie ma również inną cechę charakterystyczną dla tego gatunku, a mianowicie to, że jego pazury nie są całkowicie chowane i są widoczne przez cały czas. Jego nogi są przystosowane do środowiska półwodnego z płetwiastymi palcami.
Jako dobry kot jest samotnikiem, ma głównie nocne zwyczaje.
Zagrożonych gatunków
Obecnie kot z płaską głową jest sklasyfikowany jako gatunek zagrożony przez IUCN. Ich populacje stale maleją, a łączna liczba osobników nie sięga 3000 osobników. Idziemy dalej, bo w połowie lat osiemdziesiątych gatunek uznano za wymarły, ale odkryto go na nowo dekadę później.
Główną przyczyną zagrożenia jest zniszczenie Twojego środowiska, ponieważ ponad 70% jego pierwotnego siedliska zostało przekształcone w pola uprawne, plantacje i inne rodzaje osiedli ludzkich.
Zanieczyszczenia i wylesianie zdegradowały i rozdrobniły środowisko kota płaskogłowego, ograniczając w ten sposób gatunek do małych redut. Polowanie i przełowienie również wpływają na przetrwanie tego gatunku.
Znaczenie ochrony małych drapieżników
Kot o płaskiej głowie jest wymieniony w Załączniku I CITES. Zatem, jest w pełni chroniony przez większość swojego asortymentu. Polowanie i handel tym gatunkiem są zabronione w Indonezji, Malezji i Tajlandii.
Ten kot nie jest jedynym drapieżnikiem w niebezpieczeństwie, ponieważ niekontrolowane polowania i niszczenie siedlisk stawiają wiele małych i dużych drapieżników w azjatyckich dżunglach w trudnej sytuacji.
W 2011 roku odbyło się pierwsze malezyjskie sympozjum Borneo Carnivore, które zgromadziło około 200 osób w celu omówienia i określenia najpilniejszych potrzeb w zakresie ochrony drapieżników Borneo. Wśród uzgodnionych środków są:
- Poprawa komunikacji między badaczami, ekologami i władzami rządowymi.
- Zestawienie spisów wszystkich drapieżników Borneo i jego obecny rozkład według gatunków.
- Ustanowienie kluczowych obszarów ochrony lub zrównoważonego zarządzania gatunkami.
- Identyfikacja najpilniejszych potrzeb badawczych i konserwatorskich, łącząc wszystkie odkrycia odkryte przez gatunki. Na przykład wpływ plantacji palm na wymianę genetyczną populacji kotów płaskogłowych i innych drapieżników.
Planeta Ziemia wciąż może nas zaskoczyć odkryciem nowych gatunków tak osobliwych jak kot płaskogłowy, ale jeśli nie powstrzymamy skutków wylesiania, zanieczyszczenia lub zastępowania ekosystemów przez człowieka, jest prawdopodobne, że przyszłe pokolenia stracą możliwość ich poznania.
