Rzadko zdarzają się urazy skóry i ortopedyczne u zwierząt, którym towarzyszy uszkodzenie ważnych narządów. Z tego powodu są często leczeni w izbie przyjęć z niskim priorytetem lub przynajmniej mniej szybko niż te urazy zagrażające życiu pacjenta.
Nie oznacza to jednak, że nie są już ważne. Nawet najbardziej powierzchowna rana jest drogą wejścia wszelkiego rodzaju infekcji, nie wspominając o poważnych urazach, które zagrażają układowi krążenia, a nawet mogą doprowadzić do śmierci zwierzęcia.
Ciekawostki dotyczące niektórych urazów skórnych i ortopedycznych u zwierząt: rany
Rany to urazy powierzchownych tkanek ciała. Zwykle opisuje się je jako „utratę ciągłości” skóry na skutek urazu fizycznego lub chemicznego. Oprócz skóry często dotknięte są leżące pod nią tkanki, na które musisz zwrócić uwagę, aby poznać jego surowość.
Urazy spowodowane przyczynami fizycznymi
Są wynikiem uszkodzenia tkanek siłą fizyczną i są najczęstszym typem w klinice weterynaryjnej. Przebicia, skaleczenia, przecięcia lub uderzenie pociskiem mogą powodować tego typu obrażenia.
Ogólnie rzecz biorąc, fizyczny rozpad skóry odsłania głębsze tkanki, to znaczy powoduje krwotoki o większym lub mniejszym poziomie. Dlatego bezpośrednim celem lekarza weterynarii będzie: kontrolować krwawienie i minimalizować ryzyko infekcji.
Urazy chemiczne: oparzenia i otarcia
Oparzenia zabijają komórki, niszcząc w ten sposób integralność uszkodzonych tkanek. Chociaż są powszechne w populacji ludzkiej, ich występowanie w praktyce weterynaryjnej jest stosunkowo rzadkie.
Mimo to od czasu do czasu dochodzi do oparzeń termicznych, elektrycznych, chemicznych lub popromiennych. W każdym z nich zniszczenie tkanek może kontynuować nawet po usunięciu źródła urazu.
Jedną z najniebezpieczniejszych konsekwencji oparzeń jest utrata płynów ustrojowych, która zagraża życiu zwierzęcia. Ponadto zmiany te są bardzo podatne na infekcje, podobnie jak w przypadku ran otwartych.
Czasami oparzenia pochodzą z nieoczekiwanego źródła, takiego jak lód. Zimą oblodzone ulice mogą powodować otarcia skóry zwierząt, z takim samym efektem jak konwencjonalne oparzenie. Niektóre zagrożenia są jeszcze gorsze, na przykład płyn przeciw zamarzaniu.
Oprócz powodowania wielu problemów wynikających z ich przypadkowego spożycia przez zwierzęta domowe, te chemikalia mogą nieodwracalnie uszkodzić skórę lub sierść.
Ciekawostki dotyczące niektórych urazów skórnych i ortopedycznych u zwierząt: urazy mięśniowo-szkieletowe
Chociaż często robią wrażenie, urazy układu mięśniowo-szkieletowego rzadko mają pierwszeństwo w leczeniu pacjenta z ciężkim urazem. Zawsze pozostają w tyle za urazami systemowymi, które najczęściej zagrażają przetrwaniu zwierzęcia.
Nawet po ocenie głównych narządów urazów układu mięśniowo-szkieletowego nie można rozpatrywać w oderwaniu. Czasami krwawienie i otaczające je uszkodzenia tkanek miękkich mogą stwarzać więcej problemów niż sam uraz.
Jego podejście wymaga w wielu przypadkach przedłużonego znieczulenia, aby umożliwić dokładną ocenę i operację korekcyjną. W związku z tym większość ostatecznego leczenia wykracza poza sferę pilnej opieki.
Złamania i zwichnięcia
Większość złamań i zwichnięć ma charakter prosty, ostry i jest bezpośrednio związany z urazem zewnętrznym. Tak więc objawy obejmują ból, deformację, stan zapalny, trzaski i niestabilność lokomotoryczną.
Jego systemowe konsekwencje może stać się poważny poprzez pogorszenie ogólnego krążenia krwi. W ten sposób uraz, który na pierwszy rzut oka wydawał się dotyczyć tylko narządu ruchu, staje się problemem dla całego organizmu.
Zamknięte złamanie kości udowej, które obejmuje poważne uszkodzenie mięśni, może zatrzymać do 30% krwi krążącej psa.
Czy ślina zwierząt leczy rany?
Często zdarza się, że zwierzę z dyskomfortem liże swoje rany, jakby to miało je leczyć. Czy to irracjonalny instynkt, czy naprawdę ma wyjaśnienie?
Prawda jest taka, że ślina zawiera różne substancje chemiczne - głównie enzymy - które mają wielką moc przeciwbakteryjną i przeciwgrzybiczną. Niektóre z nich mają nawet pewne właściwości odpornościowe.
Oczywiście psy nie są tego świadome, dlatego liżą się tylko dlatego, że szkoda im dokucza. Ich najbardziej prymitywny instynkt podpowiada, że tym działaniem mogą pomóc go wyleczyć.
Niestety może to również pogorszyć stan rany, ponieważ nie wszystko, co znajdujemy w ślinie, jest dobre, zwłaszcza u zwierzęcia, które ma tendencję do wkładania czegokolwiek do pyska. Ślina zawiera również bakterie, które mogą łatwo zanieczyścić ranę.
Zatem, konieczne jest, aby zwierzęta nie lizały ran. Co więcej, zarówno w medycynie, jak i weterynarii zostało dostatecznie udowodnione, że najlepszym sposobem zwalczania rany jest umożliwienie jej wyschnięcia.
