Zespół jelita drażliwego - IBS przez tłumaczenieZespół jelita drażliwegow języku angielskim – jest to patologia występująca zarówno u psów, jak iu ludzi. Jest to zaburzenie, które prowadzi między innymi do bólu brzucha i zmian w pasażu jelitowym.
W niektórych regionach szacuje się, że odsetek ludzi dotkniętych tym zespołem wynosi 11,6%. Liczba psów jest podobna, ponieważ portale weterynaryjne szacują, że od 10% do 15% psów może ją rozwinąć. Jeśli chcesz wiedzieć, jak wykryć to zaburzenie i jego podejście, czytaj dalej.
Przyczyny zespołu jelita drażliwego (IBS)
Zespół jelita drażliwego charakteryzuje się przewlekłym zapaleniem błony śluzowej jelit. Przyczyny tej patologii są w dużej mierze nieznane I z tego powodu musimy najpierw wykluczyć inne choroby u psa: między innymi zapalenie żołądka i jelit, zapalenie okrężnicy, zapalenie trzustki i infekcje pasożytnicze.
Gdy wszystkie te możliwe przyczyny zostaną wykluczone, nadszedł czas, aby podejrzewać IBS. Chociaż dokładne przyczyny nie są znane, uważa się, że może to być spowodowane wieloma czynnikami, w tym:
- Alergie na niektóre składniki diety psa.
- Źle zbilansowana dieta.
- Czynniki psychologiczne, takie jak stres i niepokój.
- Niekorzystna reakcja na określone białko w diecie.
- Zapalenie błony śluzowej żołądka spowodowane infekcją bakteryjną.
Należy zauważyć, że zespół jelita drażliwego psów jest związany z przewlekłym zapaleniem jelit i dyskomfortem zwierzęcia, ale zwykle nie jest związany z żadną patologią żołądka. Jak u ludzi, zespół ten nie predysponuje pacjenta do rozwoju innych chorób.
![](https://cdn.good-pets.org/2013202/sndrome_del_intestino_irritable_en_perros_causas_y_sntomas_2.jpg.webp)
Objawy
Najczęstsze objawy zespołu jelita drażliwego u psów to przewlekła i sporadyczna biegunka jelita grubego. Oprócz tego bardzo widocznego wydarzenia istnieją inne znaki, w tym:
- Przerywane epizody biegunki/zaparcia, które ustępują samoistnie.
- Epizody śluzu w kale.
- Nudności i wymioty
- Depresja i letarg.
- Utrata apetytu i masy ciała, jeśli obraz kliniczny utrzymuje się przez kilka miesięcy.
Według portali weterynaryjnych objawy będą się różnić w zależności od dotkniętego obszaru zwierzęcia. Na przykład, jeśli żołądek jest bardziej dotknięty, nudności i wymioty będą częstsze. Z drugiej strony, jeśli to jelito jest bardziej naruszone, pojawienie się epizodów biegunkowych będzie częstsze. Mimo to oba objawy kliniczne mogą występować jednocześnie.
Diagnoza i leczenie
Jak powiedzieliśmy w poprzednich wierszach, jedyną możliwą diagnozą jest wykluczenie innych możliwych patologii, które zagrażają przewodowi pokarmowemu zwierzęcia.
Jeśli chodzi o leczenie, Należy podkreślić, że w każdym przypadku musi to być adekwatne do okresowości objawów. Wiele psów zmniejsza częstotliwość objawów klinicznych stosując dietę bogatą w błonnik, który również powinien być lekkostrawny. Weterynarz poprowadzi opiekuna podczas planowania nowego menu dla Twojego zwierzaka.
Z drugiej strony, epizody biegunki można leczyć loperamidem, lekiem modyfikującym perystaltykę jelit. W przypadkach, gdy ból brzucha psa jest szkodliwy dla jego jakości życia, można również zbadać podawanie leków przeciwskurczowych, takich jak Clinidium - do 0,25 miligrama na każdy kilogram zwierzęcia co 12 godzin.
Należy podkreślić, że dawki muszą być ustalane wyłącznie przez lekarza weterynarii. Leczenie psa bez profesjonalnej pomocy może się bardzo źle skończyć, ponieważ dawki stosowane u ludzi nigdy nie będą odpowiadać tym, które są potrzebne psu. Jeśli masz jakieś pytania lub wątpliwości, natychmiast zabierz swojego zwierzaka do kliniki weterynaryjnej.
![](https://cdn.good-pets.org/2013202/sndrome_del_intestino_irritable_en_perros_causas_y_sntomas_3.jpg.webp)
Cierpliwość i wytrwałość
Niestety, mamy do czynienia z zespołem przewlekłego charakteru, którego nie można naprawić za pomocą pigułki. Ponieważ nie ma wyraźnego wyzwalacza, główne leczenie polega na monitorowaniu diety psa i wprowadzaniu różnych zmian w jego diecie i rutynie, aż do znalezienia skutecznej kombinacji, która zminimalizuje objawy.
Jako opiekun czas uzbroić się w cierpliwość i zaakceptować, że ten stan u pupila jest prawdopodobnie na całe życie. Oczywiście nie usprawiedliwia to żadnych negatywnych praktyk wobec zwierzęcia: opiekuj się swoim psem z troską i czułością, ponieważ on zrobiłby to samo dla Ciebie.