Sęp uszaty lub sęp szylkretowy (Torgos tracheliotos) jest sępem starego świata, czyli należy do taksonu tych ptaków, które pochodzą z Europy, Azji i Afryki. Te fascynujące zwierzęta dzielą rodzinę z orłami i latawcami (Accipitridae), ale nie są genetycznie spokrewnione bezpośrednio z kondorami i sępami nowego świata.
Niestety, sęp uszaty jest obecnie w niebezpieczeństwie, z powodu szybkiego i gwałtownego spadku liczby ludności. Jeśli chcesz poznać wszystkie cechy tego zwierzęcia i dlaczego jest zagrożony, czytaj dalej.
Majestatyczny ptak
Sęp szylkretowy jest jedynym przedstawicielem swojego rodzaju, ponieważ, jak już powiedzieliśmy, nie jest blisko spokrewniony z sępami Nowego Świata -jak to może być aura kurczaka-indyka-. Różni się od tego taksonu głównie tym, że nie dzieli z tymi ptakami dobrego węchu niektórych gatunków tam zawartych.
Według baz danych dotyczących bioróżnorodności ptaków, docierany sęp dzieli się na dwa różne podgatunki, które są stosunkowo odmienne morfologicznie. Są to:
- Torgos tracheliotos tracheliotos: jest rozprowadzany w łatach w całym regionie Afryki, w południowo-zachodnim Maroku i Afryce Subsaharyjskiej.
- Torgos tracheliotos negevensis: zamieszkuje południowy Izrael i Półwysep Arabski.
Cechy fizyczne i siedlisko docieranego sępa
To zwierzę woli żyć w suchych środowiskach typu sawanny, czyli w biomie charakteryzującym się warstwą o niewielkim pokryciu dużymi drzewami. Jego ulubionym miejscem jestWow,suche lub sezonowe kanały rzek i strumieni. Ogólnie, Docierany sęp preferuje obszary o minimalnym wpływie człowieka i bardzo małej roślinności.
Oto kilka cech morfologicznych, które jednoznacznie definiują tego majestatycznego ptaka. Niektóre z nich to:
- Jest to duże zwierzę, bo biorąc pod uwagę tylko jego ciało osiąga długość do 115 centymetrów. Z otwartymi skrzydłami sęp ten może osiągnąć średnicę prawie 3 metrów.Tylko sam ogon z łatwością przekracza 30 centymetrów długości.
- Ogólnie rzecz biorąc, pióra na grzbiecie są brązowo-czarne. W przeciwieństwie do tego jego brzuch jest zaznaczony na biało. Podgatunek izraelski ma zazwyczaj bardziej brązowawy niż czarny odcień, w przeciwieństwie do podgatunku siostrzanego.
- Łysa głowa i szyja tego sępa mają jasne wyjaśnienie ewolucyjne. Zwierzęta te wprowadzają cały aparat głowowy, aby zarżnąć swoją ofiarę, tak aby pióra w tym obszarze szybko wypełniły się krwią i szczątkami.
Jedną z najbardziej imponujących cech tego zwierzęcia jest jego niezwykle potężny dziób, silniejszy niż u pozostałych jego siostrzanych gatunków. Większość sępów preferuje wnętrzności ofiary, ponieważ są one zwykle bardziej miękkie i łatwo dostępne. Z drugiej strony sęp szylkretowy przebija skórę i żywi się mięśniami zwierzęcia, co jest znacznie trudniejsze.
Dlatego jego rola ekologiczna ma ogromne znaczenie.To zwierzę jest jednym z pierwszych, które dotarło do zwłok i dzięki silnemu aparatowi do przekłuwania ustępuje miejsca innym padlinożercom, mniej przygotowanym do rozdzierania skóry i mięśni. Oczywiście te sępy nie lubią się dzielić: kiedy okaz dociera do zwłok, reszta zwierząt oddala się.
Stan zachowania sępa uszatego
Niestety, według danych Unii Ochrony Przyrody (IUCN) ten sęp jest częścią 14% zagrożonych ptaków na świecie. Szacuje się, że liczba okazów na wolności wynosi 5700, ale populacja jest w alarmująco szybkim spadku. Z tego powodu znajduje się obecnie w kategorii „zagrożone (EN)”.
Spadek populacji tego gatunku jest wyłącznie pochodzenia ludzkiego. Ich największym zagrożeniem jest zatrucie pestycydami, gdyż mieszkańcy tych rejonów często zanieczyszczają ciała martwego bydła, aby zapobiec pojawieniu się szakali i innych potencjalnie niebezpiecznych ssaków.
Po drugie, niszczenie siedlisk i eliminacja gniazd również powoli zabija ten gatunek.Jeśli spadek populacji sępa uszatego utrzyma się w tym tempie, może wkrótce zająć znacznie wyższe pozycje zagrożenia na Czerwonej Liście Zagrożonych Gatunków.
Komercjalizacja żywego inwentarza również poważnie wpłynęła na to zwierzę, ponieważ zwłoki nie są już zwykle pozostawiane na wolnym powietrzu, ale są sprzedawane przemysłowi.
W grupie padlinożerców wyróżnia się sęp uszaty.
Gatunek niezbędny dla ekosystemu
Jak mogłeś zauważyć w tych wierszach, sęp uszaty jest czymś więcej niż tylko kolejnym padlinożercą. Gatunek ten jako jeden z pierwszych dotarł do zwłok i dzięki swoim adaptacjom morfologicznym otwiera drogę do znacznie większej liczby ptaków drapieżnych. Pozwala to na znacznie szybsze usuwanie z organizmu.
Kiedy ciało martwego zwierzęcia jest szybko skonsumowane, zapobiega się proliferacji chorobotwórczych bezkręgowców i rozprzestrzenianiu się chorób prowadzących do ich gnicia. Z tego powodu praca tego ptaka jest niezbędna dla ekosystemów, w których zamieszkuje.
