Zwierzęta albinosy to rarytas w przyrodzie. Przyczyny bielactwa mają podłoże genetyczne i jest spowodowane brakiem pigmentacji skóry, oczu i włosów. Może mieć różne gatunki i różni się od naturalnego białego koloru zwierząt.
Wiele gatunków zwierząt ma przypadki bielactwa, w tym ludzie. Ten stan może być wielką wadą na wolności, ponieważ istnieje więcej szans na wykrycie i żerowanie na poziomie indywidualnym.
Albinizm i leucyzm
Oba mają pochodzenie genetyczne, ale są różne. Albinizm to zaburzenie dziedziczone recesywnie, które występuje, gdy dana osoba dziedziczy jeden lub więcej zmutowanych genów od obojga rodziców. Ta mutacja prowadzi do zmniejszenia lub braku melaniny, najobfitszego pigmentu w żywych istotach, który nadaje nam kolor skóry, włosów i oczu.
Brak melaniny wpływa na melanocyty skóry, mieszków włosowych i oczu, zdarzenie skutkujące białą skórą i włosami oraz zaczerwienieniem oczu, Ponieważ naczynia krwionośne w tylnej części oka nie są ukryte przez pigment, co nadaje im czerwonawy lub różowawy wygląd.
Niemniej jednak, nie wszystkie białe zwierzęta są albinosami. Niektóre są naturalnie białe lub mają inne zmiany, takie jak leucyzm lub Isabelenism.
Leucyzm to częściowy lub całkowity brak eumelaniny lub feomelaniny -formy melaniny w żywych istotach, które nadają ciemne i czerwonawe zabarwienie - również ze względu na genetykę. W tym przypadku jest to allel recesywny, który wpływa na migrację i różnicowanie melanocytów w rozwoju osobnika.
Jest bardzo powszechna u ptaków i występuje też w różnych gatunkach. W leucyzmie oczy zawsze mają normalne zabarwienie.
Jakie są zwierzęta albinosy?
Istnieje wiele przykładów zwierząt albinosów. W ogromnej różnorodności istniejącej na planecie znajdujemy wiele przypadków albinizmu, które są badane przez naukowców w celu ustalenia, czy wpływa on na przetrwanie zwierzęcia. Dajemy Ci 5 niesamowitych przykładów.
1. Pyton albinos i handel egzotycznymi zwierzętami albinosami
Albinizm to trend w handlu egzotycznymi zwierzętami i jest prawdziwym roszczeniem dla kolekcjonerów. Jednym z najbardziej znanych przykładów są pytony albinosy.
Pytony to węże o dużej długości, które mogą osiągnąć nawet 8 metrów i należą do grupy węży dusicieli, ponieważ pokonują swoją ofiarę, dusząc ją, tocząc wokół niej swoim umięśnionym ciałem.
Pyton albinos różni się od innych odmian pytona głębokim żółtym kolorem i czerwonymi oczami.
2. Humbak albinos Migaloo
Albinizm u tych waleni jest tak rzadki, że nadał temu okazowi humbaka właściwą nazwę. Migaloo po raz pierwszy zauważono go w 1991 roku i jest chroniony przez rząd australijski. Niewielu szczęśliwcom udało się zobaczyć wieloryba podczas jego podróży z Antarktydy do Australii.
Będąc zwierzęciem morskim, trudno jest dowiedzieć się więcej o całym jego życiu i naukowcy nie potwierdzili jeszcze, czy to naprawdę okaz albinosa, czy zwierzę leucystyczne.
3. Nietoperze albinosy z amazońskiego lasu deszczowego
Nietoperze albinosy tego gatunku zostały znalezione w amazońskiej dżungli Peropteryx kappleri. Prezentowane zwierzęta czerwone oczy, białe futro i białawe skrzydła - prawie przezroczyste -.
Dzięki temu odkryciu naukowcy zastanawiają się, w jaki sposób albinizm wpływa na życie nietoperzy, które będąc nocnymi i spędzającymi cały dzień w jaskiniach, mogą być mniej dotknięte tą chorobą niż inne zwierzęta.
4. Jeden kangur na 100 000
Wśród kangurów prawdopodobieństwo bycia albinosem jest bardzo niskie. Jeden z ostatnich przypadków miał miejsce w sanktuarium Panorama Gardens w Australii. Samica kangura olbrzymiego urodziła cielę albinosa, owoc skrzyżowania z samcem również albinosem.
Wbrew statystykom nie jest to jedyny kangur albinos w niewoli.
5. Przebiśnieg, pingwin albinos
Przebiśnieg Było to imię albinosa afrykańskiego pingwina w Bristol Zoo w Anglii. Zmarł w 2004 roku i do wiadomości o narodzinach kolejnego okazu albinosa w polskim zoo w 2022-2023 roku nie były znane żadne inne przypadki.
Na wolności zaobserwowano tylko 2 lub 3 osobniki albinosów.
Bycie albinosem to zagrożenie z natury, bo białe futro w środku dżungli lub morza za bardzo się wyróżnia, zarówno dla zdobyczy, jak i drapieżników. Dlatego większość zwierząt albinosów, które osiągają dorosłość, hoduje się w ogrodach zoologicznych lub ośrodkach rekonwalescencji.