MyrmarachneJest to rodzaj pająków araneomorficznych z rodziny saltícidos, które wyróżniają się wyjątkową jakością w królestwie zwierząt. Wiele gatunków tego taksonu to pająki, które wyglądają jak mrówki, zarówno pod względem fizjologii, jak i zachowania. Choć może to zabrzmieć zaskakująco, ma to wyraźny powód ewolucyjny.
Większość drapieżnych mrówek – takich jak mrówkojad – jest wysoce wyspecjalizowanych w tego rodzaju diecie, ponieważ są one dość nieprzyjemnymi w smaku owadami, aw wielu przypadkach agresywnymi, a nawet toksycznymi. Z tego powodu różne bezkręgowce i kręgowce unikają mrówek, szukając zdobyczy do pyska.
Sztuka mimikry
Mimikra to zdolność niektórych żywych istot do upodabniania się do innych. Tego terminu nie należy mylić z cripsis, ponieważ ostatnie zjawisko polega na pozostawaniu niezauważonym w środowisku, tak jak strategia stosowana przez patyczaki lub owady liściaste.
Wiele zwierząt przybiera wygląd innych z różnych powodów: na przykład, by wydawać się niebezpiecznymi, gdy nie są, przyciągać pewne żywe istoty do celów reprodukcyjnych lub na przykład odwracać uwagę od drapieżników na inne części ich ciała. Ta ewolucyjna strategia ma charakter powszechny.
Dlaczego wygląda jak mrówka?
Wyglądanie jak mrówka może mieć wiele zalet w środowisku naturalnym. Powody możemy podzielić na dwie duże grupy. Są to:
- Zwierzę może przypominać mrówkę, aby uniknąć ofiar. Kwas mrówkowy jest główną strategią obronną wielu mrówek, ponieważ jest szczepiony użądleniami i powoduje charakterystyczny dyskomfort. Przed połknięciem drapieżnik może cierpieć na ślinotok, wymioty, bóle brzucha, oparzenia i intensywne pieczenie.
- Zwierzę może przypominać mrówkę, która łatwiej żeruje na prawdziwych mrówkach. Jest to rodzaj agresywnej mimikry, która pomaga drapieżnikowi zbliżyć się do ofiary.
Istnieją różne zwierzęta przypominające mrówki w różnych taksonach bezkręgowców, wśród których są niektóre świerszcze, chrząszcze, modliszki i patyczaki – zwłaszcza we wczesnych stadiach rozwoju – oraz oczywiście różne grupy pająków.
Pająki wyglądające jak mrówki
Według badań szacuje się, że ponad 300 gatunków pajęczaków naśladuje mrówki w zachowaniu, fizjologii i reakcji na drapieżniki. Z kolei 14 płci w rodzinieSalticidae Przyjęli tę ciekawą strategię. Niektóre zmiany poniesione przez te pająki są następujące:
- Pająki naśladują formę poruszania się mrówek. Te wprowadzają się zygzak, z typowymi przystankami i wzorami prawdziwej mrówki.
- Oprócz tego ustawiają również przednie kończyny tak, jakby były czułkami. Pająki mają 4 pary odnóży, a mrówki 3, więc „udając” te czułki rozwiązują różnicę morfologiczną.
- Ciało tych mimetycznych saltícidos jest znacznie bardziej wydłużone niż pozostałych pajęczaków, co pozwala im być bardziej zwinnymi i szybszymi w ucieczce przed drapieżnikami.
Mimo to należy podkreślić, że nie wszystko to zalety. Pająki podobne do mrówek mają znacznie węższe odwłoki, więc podczas rozmnażania mogą składać znacznie mniej jaj. Jest to wyraźny przykład na to, że w naturze każda adaptacja ma pewne biologiczne „wady”.
Naprawdę ciekawe pochodzenie
Ostatnią uderzającą cechą jest to, że niektóre badania badają ewolucyjne pochodzenie pająków, które wyglądają jak mrówki. Niektóre z tych artykułów naukowych twierdzą, że istnienie os pająkowatych mogło być wyraźnym czynnikiem prowadzącym do powstania tej strategii.
Pompilidos (Pompilidy) to rodzina obejmująca ponad 5000 gatunków podzielonych na 4 podrodziny. Te błonkoskrzydłe są znane z paraliżowania pająków i składania w nich jaj. Tak więc, gdy larwy się wylęgają, mogą żywić się unieruchomionym pajęczakiem.
Te osy lokalizują pająki na podstawie wizualnych wskazówek, więc pajęczak w kształcie mrówki z powodzeniem je pomyli i może przeżyć kolejny dzień. Jest to jedna z hipotez, które uważa się za wyjaśniające ten rodzaj mimikry, ale nie została potwierdzona.
Jak zapewne widzieliście, w naturze wszystko ma jasne wytłumaczenie i nic nie jest pozostawione przypadkowi. Pająki podobne do mrówek musiały poświęcić pewne pozytywne cechy swoich przodków, ale z kolei uniknęły zagrożeń ze strony wielu drapieżników.
