Długoogoniasty biskupPochodzenie euplektów) to gatunek ptaka z rzędu wróblowych, który zamieszkuje znaczną część Afryki Subsaharyjskiej. Można go rozpoznać po długim, czarnym ogonie samców, który może mieć nawet pół metra długości.
Jest ptakiem osiadłym i jest szeroko rozpowszechniony na afrykańskich łąkach. Obecnie gatunek nie znajduje się w kategorii zagrożenia. Jeśli chcesz wiedzieć wszystko o tym fascynującym ptaku, czytaj dalej.
1. Silny dymorfizm płciowy
U niektórych gatunków różnice między obiema płciami dotyczą zwykle wielkości lub ubarwienia, ale u innych trudno jest dostrzec różnicę gołym okiem. Z drugiej strony u wielu gatunków ptaków różnice te są zwykle bardzo wyraźne.
Hodowlane samce biskupa długoogoniastego są w kolorze głębokiej czerni, z dużymi i długimi ogonami, o tym samym odcieniu. Mają czerwono-białe refleksy na szerokich skrzydłach i wzdłuż całego ogona: są nie do pomylenia. Samce niehodowlane tracą długie ogony, brązowieją i prążkowane.
Samice są brązowe – z ciemniejszymi brązowymi smugami na całym ciele – i prezentują ten wygląd przez cały rok. Można je pomylić z wieloma innymi gatunkami wróblowymi, ale mają tendencję do pozostawania blisko samców nawet poza sezonem lęgowym.
2. Dobór płciowy Darwina
Duże i ozdobne ozdoby wielu samców w królestwie zwierząt miały swoje wyjaśnienie dla Darwina. Mimo, że w większości przypadków wydaje się przeszkodą, wpływ na dobór płciowy jest niezwykle istotny.
Hipoteza Darwina głosiła, że: męskie drugorzędne ozdoby płciowe mogą ewoluować dzięki kobiecym preferencjom. Preferencje te opierają się na wigoru i skuteczności samców, a nie na wartościach estetycznych.
Na przykład ogon pawia – który może być śmiertelny z punktu widzenia przetrwania – skutecznie zostawia więcej potomstwa. W naturze nie ma znaczenia życie jednostki, ale raczej genetyczny odcisk, jaki pozostawia w postaci swojego rodu.
To kształt, długość, kolory i inne wzory dają samicom hodowlanym wyobrażenie o tym wigoru. Słabe i chore zwierzęta nie zachowują zdrowego wyglądu i lśniącego upierzenia, więc estetyka pośrednio daje pewne informacje o kondycji samca.
Istnieje wiele badań na ptakach i innych zwierzętach dotyczących preferencji samic i sukcesu reprodukcyjnego samców. Jak zobaczymy poniżej, goniec z długim ogonem nie jest wyjątkiem.
3. Długoogoniasty goniec: rozmiar ma znaczenie
Badacz Malte Andersson chciał przetestować hipotezę Darwina. W tym celu zmodyfikował długość ogonów grupy reprodukcyjnych samców gońca długoogoniastego i po dokonaniu modyfikacji porównał liczbę aktywnych gniazd w każdej grupie.
Jednej grupie samców przycinano pióra ogona i używano ich do powiększania innej grupy samców. Andersson użył trzeciej grupy jako kontroli, cięcia i wyrównywania długości ogona.
Jak można odnotować, długość ogona wpłynęła na szanse reprodukcji u tego gatunku. Samce z wydłużonymi ogonami wykazały większy sukces godowy niż samce, które mają normalne lub skrócone ogony.
Liczba aktywnych gniazd i liczba jaj była w nich wyższa niż w pozostałych grupach. Różnice te nie były jednak związane ze zdolnością kontrolowania i utrzymywania terytorium.
4. Rodzaj ptaków poligynicznych
Pomimo faktu, że wiele różnych gatunków ptaków jest monogamicznych, ptaki z rodzaju euplektes, do których należy biskup długoogoniasty, są poligyniczne, to znaczy samce mają więcej niż jedną parę hodowlaną. Samiec rozmnaża się z kilkoma samicami, na ogół wyłącznie, ponieważ nie pozwala to innym otaczającym się samcom mieć do nich dostęp.
5. Ich rodzaj jest częścią katalogu ptaków inwazyjnych
Płeć euplektes Jest skatalogowany jako gatunek inwazyjny i włączony do hiszpańskiego katalogu inwazyjnych gatunków egzotycznych regulowanego dekretem królewskim 630/2013 z 2 sierpnia. Z tego powodu zabronione jest jego wprowadzanie do środowiska naturalnego, posiadanie, a także transport, ruch i handel.
Powodem tego jest wielka zdolność gatunku do kolonizowania przestrzeni odpowiednie dla ich klimatu i zasobów, oprócz łatwości konkurowania o nie z lokalnymi gatunkami. Oto kilka ciekawostek dotyczących długoogoniastego biskupa, ptaka o wielkiej urodzie ze względu na kruczoczarny kolor i długi ogon, który jest kluczem do jego sukcesu reprodukcyjnego.