Resorpcja zębów u kotów to stan chorobowy, w którym zębina jednego lub więcej zębów – tkanka znajdująca się pod szkliwem – z czasem ulega erozji i zostaje nieodwracalnie zniszczona. W najpoważniejszych przypadkach dochodzi do naruszenia wszystkich struktur zębowych.
Ten stan jest niezwykle powszechny u kotów domowych, Otóż aż 75% kotów może ją prezentować, zwłaszcza gdy się starzeją. Jeśli chcesz wiedzieć wszystko o tej enigmatycznej i rozpowszechnionej patologii, czytaj dalej.
Przyczyny resorpcji zębów u kotów
Przyczyna rozwoju tej choroby jest wciąż nieznana, a jej patogeneza jest kontrowersyjna. Niektórzy autorzy twierdzą, że istnieją do tego pewne czynniki predysponujące, chociaż nie zostało to w pełni udowodnione. Wśród nich znajdziemy:
- Zapalenie dziąseł i przyzębia: Jest to stan zapalny dziąseł o różnym nasileniu spowodowany nagromadzeniem się bakterii w pysku kota. Jeśli nie zostanie szybko rozwiązany, może spowodować nieodwracalne uszkodzenie tkanki jamy ustnej i zębów zwierzęcia.
- Choroby metaboliczne i endokrynologiczne.
- Kwasica ogólnoustrojowa: dzieje się tak, gdy w organizmie zwierzęcia gromadzą się kwasy lub zmagazynowany wodorowęglan jest tracony.
- Zbyt wysoki poziom witaminy D we krwi.
- Lokalne niedotlenienie: brak tlenu w niektórych tkankach zwierzęcia, zwykle z powodu niewydolności oddechowej i innych zdarzeń.
- Choroby wirusowe.
- Zmiany anatomiczne i urazy.
Uważa się, że te zdarzenia mogą wywołać resorpcję zębów u kotów, ale bezpośrednia przyczyna nie została ustalona. To, co zostało zaobserwowane, to szanse rozwoju patologii rosną wraz z wiekiem, ponieważ wiele kotów, które go prezentują, ma 5 lat lub więcej.
Dwa rodzaje patologii
Według portalu VCAhospitals istnieją dwa główne typy resorpcji kocich zębów, chociaż inne źródła wyróżniają do 5 klas, na podstawie uszkodzeń powstałych w strukturze zęba. Oto jego osobliwości:
- Typ 1: następuje zniszczenie korony zęba, ale korzeń ma stosunkowo normalną strukturę, gdy jest widziany na zdjęciu rentgenowskim.
- Typ 2: w tym przypadku, oprócz zębiny i najbardziej zewnętrznej części zęba, jego korzeń również wydaje się być zdezintegrowany i nie można go odróżnić od kości żuchwy.
Objawy
Jak powiedzieliśmy w poprzednich wierszach, u kota dochodzi do postępującego uszkodzenia zębów, więc objawy pojawią się w jamie ustnej i pojawią się w czasie posiłku. Resorpcja zęba może być niezwykle bolesna, ale koty są mistrzami w maskowaniu swojego dyskomfortu.
Jednym z najczęstszych objawów klinicznych są trudności w jedzeniu. Kot może próbować żuć tylko jedną stroną pyska, nieumyślnie upuścić jedzenie podczas żucia lub gryźć ostrożnie i powoli. W niektórych przypadkach kot może przestać jeść w obecności swojego opiekuna, ponieważ nie chce wykazywać oznak słabości.
W najbardziej oczywistych sytuacjach widać linię krwi wyrastającą z dziąseł kota. Może temu towarzyszyć nadmierne ślinienie się i nieświeży oddech, których wcześniej nie było. Każda stopniowa zmiana fizjologiczna i behawioralna może wskazywać na postępującą resorpcję zębów.
Leczenie resorpcji zębów u kotów
Jak wskazują dokumenty weterynaryjne, Chirurgiczne usunięcie zmienionych zębów jest zwykle jedyną opcją.Po zabiegu zwierzę zostanie odesłane do domu na odpoczynek wraz z receptą na specyficzne środki przeciwbólowe dla kotów w celu złagodzenia bólu jamy ustnej.
Po usunięciu uszkodzonych zębów i zażyciu odpowiedniego leku kot poczuje się znacznie lepiej po tygodniu lub dwóch. W przypadku, gdy zabieg trwał długo, opiekun musi rozważyć, czy konieczna jest zmiana diety kota na karmę miękką, aby ułatwić żucie.
Po usunięciu uszkodzonych zębów kot poczuje się znacznie lepiej i odzyska swoją rutynę.
Sekret tkwi w szczegółach
Jak powiedzieliśmy w poprzednich wierszach, koty są mistrzami w maskowaniu bólu i dyskomfortu.Z powodu tego silnego instynktu przetrwania, kot cierpiący na resorpcję zębów może nawet przestać jeść w miejscach publicznych, ponieważ nie chce, aby opiekun i inne żywe istoty postrzegały go jako bezbronny.
Dlatego od czasu do czasu należy zwracać szczególną uwagę na zachowanie kota w kwestii jedzenia, zwłaszcza jeśli jest starszy. Poza tym ideałem jest, aby weterynarz od czasu do czasu sprawdzał stan zdrowia jamy ustnej zwierzęcia, ponieważ w ten sposób można wykryć takie patologie, zanim staną się poważne.
