Myszoskoczek uszaty, endemiczny dla Chin i Mongolii, jest gryzoniem bardzo podobnym do myszy. Niektórzy naukowcy są zdania, że może to być daleko spokrewnione z myszoskoczkiem. Jego ogon jest dwa razy dłuższy od ciała, co zapewnia mu dobrą równowagę podczas biegania i skakania.
Ma długie tylne nogi z dużymi stopami i porusza się jak kangur. Podeszwy stóp pokryte są sztywnymi włoskami, które pomagają podróżować przez pustynię. Przednie nogi są stosunkowo małe i nie można ich używać do poruszania się.
Gatunki z tej rodziny generalnie charakteryzują się niesamowitymi przystosowaniami do skoków, co uważa się za ewolucyjną strategię unikania drapieżników. Średnia długość życia tego zwierzęcia wynosi trzy lata.
Zachowanie myszoskoczka uszatego
Ponieważ zwierzęta te żyją w tak odległych częściach Chin i Mongolii, naukowcom trudno jest je badać. W związku z tym, niewiele wiadomo o tym gatunku. Wszystkie informacje o ich zachowaniach społecznych pochodzą z danych z kilku grup i spokrewnionych gatunków.
Te zwierzęta są głównie nocne i samotne.Spędzają dzień w wykopanych przez siebie podziemnych norach, często czterech różnych typów: nora tymczasowa, letnia i jako schronienie w ciągu dnia; druga tymczasowa nora do polowania w nocy; i dwie stałe nory, jedna na zimę, a druga na lato.
Źródło: ps: //historiadoreshistericos.wordpress.com
Gatunek ten jest owadożerny i żywi się owadami latającymi. Sposób na polowanie na ich jedzenie jest zabawny, ponieważ łapią zdobycz, szybko skacząc w powietrzu. Uzyskują potrzebną im ilość płynów z pożywienia i roślin, więc nie piją wody.
Zwyczaje hodowlane
System godowy myszoskoczka uszatego może być poligyniczny, czyli kilka samic na jednego mężczyznę. Kojarzenie następuje wkrótce po wyjściu ze stanu hibernacji. Okres ciąży trwa od 25 do 35 dni, a samice mogą mieć od dwóch do sześciu młodych w miocie.
Niewiele wiadomo o opiece rodzicielskiej nad młodymi, lub jeśli są zaangażowane w wychowywanie młodych myszoskoczków. Jednak, podobnie jak większość ssaków, samica myszoskoczka uszatego opiekuje się i troszczy się o swoje młode przynajmniej do momentu odsadzenia.
Morfologia myszoskoczka uszatego
Długość ogona wynosi około 150 milimetrów, a długość ciała 70 do 90 milimetrów. Ogon pokryty jest krótkimi włoskami, które są podobne w kolorze do reszty ciała, z wyjątkiem kępki końcowej, która jest czarno-biała.
Górna część jest czerwonawo-żółta do jasnoczerwonej, natomiast brzuch jest biały. Kończyny tylne mają długość od 40 do 46 milimetrów, z pięcioma palcami: dwie boczne są krótsze niż trzy środkowe, a śródstopie środkowe są zrośnięte w niewielkiej odległości.
Uszy są o 1/3 dłuższe niż ich głowy. Z drugiej strony siekacze są drobne i białe, a małe przedtrzonowiec po obu stronach górnej szczęki.
Zagrożenia ludnościowe
Największym zagrożeniem dla myszoskoczka uszatego jest ingerencja człowieka w jego siedlisko. Większa liczba pasących się zwierząt mogłaby stanowić zagrożenie na niektórych obszarach, gdyż gatunek ten byłby narażony na większą liczbę drapieżników.
Jednak myszoskoczki długouchy są szeroko rozpowszechnione w całej Azji. Obecnie nie są dostępne ogólne szacunki dotyczące populacji, a gatunek jest sklasyfikowany jako najmniej niepokojący.
Kilka ciekawych faktów
Uważa się, że duże uszy tych zwierząt są uważane za przystosowanie do pustyni. Większa powierzchnia uszu pozwala na chłodzenie ich krwi: rozpraszają ciepło w wysokich temperaturach pustynnych. Myszoskoczki o długich uszach mają płat skóry na nosie i sierść na uszach, aby zapobiec przedostawaniu się piasku.
Myszoskoczek długouchy komunikuje się poprzez wibracje i tzw. kąpiele pyłowe, które można uznać za rodzaj komunikacji chemicznej. To zwierzę używa dźwięków, aby określić lokalizację swojej ofiary lub drapieżników: sowy są jednym z najczęstszych drapieżników.
