Przez wiele stuleci ospa niszczyła ludzkość. Obecnie nie musimy się o nią martwić, dzięki niezwykłej pracy Edwarda Jennera i postępom, które nastąpiły po jego wysiłkach.
Dziś niewielu kwestionuje zasadność szczepionki, a mniej ludzi wciąż wyobraża sobie czasy, kiedy zupełnie nie istniały. Dziwne jest to, że zawdzięczamy nasze podziękowania krowie, młodej dojarce, 8-letniemu chłopcu i lekarzowi, który nawiązał między nimi kontakt.
Co to jest ospa?
Ospa jest wysoce zaraźliwą chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus ospy wietrznej. Na przestrzeni wieków zabił miliony ludzi na całej planecie.
Choroba charakteryzuje się narastaniem niezliczonych guzków, które pokrywają całe ciało pacjenta. Szacuje się, że jest śmiertelna w 30% przypadków, chociaż wskaźnik ten był znacznie wyższy w przypadku krwotocznej ospy prawdziwej. Ocaleni byli często oszpecani bliznami.
Była to najstraszniejsza choroba, która dotknęła wszystkie sektory społeczeństwa, ponieważ cierpiała na nią nawet rodzina królewska. Na szczęście od 1980 jest uważana za globalnie wyeliminowaną infekcję wirusową.
Ospa to choroba, która nie ma specyficznego leczenia, więc jedynym sposobem jej zapobiegania są szczepienia. Stąd znaczenie Edwarda Jennera, który opracował tę szczepionkę. W kolejnych wierszach powiemy Ci wszystko o nim.
Jak narodził się ojciec immunologii
Ludzie nazywają doktora Edwarda Jennera ojcem immunologii. Należy zauważyć, że chociaż praktyka szczepień nie była nowa, Jenner jako pierwszy zbadał i udokumentował stosowanie szczepionki. Jego ciekawy eksperyment uratował niezliczone ludzkie życia.
Istnieje choroba podobna do ospy, ale o wiele mniej śmiertelna: krowianka. Ten wirus, pochodzący od krów, może przenosić się na ludzi. Nierzadko dojarki doświadczały łagodnej infekcji. Wśród rolników twierdzono, że osoby, które zaraziły się ospą krowią, były odporne na ludzką ospę prawdziwą.
Krowa, dojarka, chłopiec i lekarz
Jenner miała 47 lat, w 1796 roku, kiedy młoda dojarka skonsultowała się z nim w sprawie wysypki na dłoni. Widząc łagodność infekcji i zmiany chorobowe na krowie, zdiagnozował u niej ospę krowią. Jenner widział w tym swoją złotą okazję do zademonstrowania ochrony, jaką zapewnia krowianka przed ludzkim wariantem.
Aby sprawdzić swoją hipotezę, EdwardPotrzebowałem kogoś, kto nigdy wcześniej nie miał styczności z ospą, w postaci wirusa ludzkiego lub bydlęcego. Wybranym kandydatem był ośmioletni syn ogrodnika James Phipps.
Jenner zebrał krople płynu z ran na rękach dojarki i wstrzyknął niewielką ilość w ramię zdrowego chłopca. Chłopiec zachorował na ospę krowią, ale wyzdrowiał po około tygodniu.
Dwa miesiące później Jenner wstrzyknęła chłopcu trochę płynu z ludzkiej ospy. Jak oczekiwał Edward, niemowlę nigdy nie zachorowało. Aby potwierdzić swoje odkrycia, Jenner przeprowadziła testy odporności chłopca. Po kilku eksperymentach udowodnił, że jego hipoteza była słuszna.
W ten sposób sam Jenner położył podwaliny pod szczepienia, jakie znamy dzisiaj.
Narodził się również termin szczepienie
Jenner wkrótce ukuł słowo szczepienie, od którego rdzeń pochodzi od łacińskiego słowa pusty, co oznacza krowa. Opublikował swoje badania i odkrycia, podekscytowany możliwością podzielenia się swoim sukcesem ze światem. Dlatego szczepienia zostały przyjęte na całym świecie jako główna strategia zapobiegania ospie.
życie i kariera
Edward Jenner urodził się 17 maja 1749 r. w Berkely w hrabstwie Gloucestershire w Anglii. Jego ojciec – który zmarł, gdy Edward miał zaledwie 5 lat – był kaznodzieją parafialnym. Odbył szkolenie w Odpryskujący Sodbury, Gloucestershire przez 7 lat jako praktykant Daniela Ludlowa (chirurga).
Kiedy byłem dzieckiem Jenner był świetnym obserwatorem przyrody aw 1770, po ukończeniu wieloletniego szkolenia chirurga w Gloucestershire, udał się do St George's Hospital w Londynie. Tam spędził młodsze lata studiując anatomię i chirurgię pod okiem znanego chirurga Johna Huntera.
Po ukończeniu studiów wrócił do Berkeley, aby założyć praktykę lekarską, gdzie pozostał aż do śmierci 26 stycznia 1823 r., w wieku 73 lat.
Dziedzictwo Edwarda Jennera
Praca Jennera jest powszechnie uważana za podstawę immunologii, mimo że nie był on pierwszym, który to zasugerował infekcja krowianką nadaje swoistą odporność na ospę prawdziwą. Nie był też pierwszym, który próbował zaszczepić się w tym celu na ospę.
Szczepienia przeciwko ospie prawdziwej w XIX i XX wieku zakończyły się sukcesem i przyczyniły się do wytępienia choroby w 1977 roku. Udało się to osiągnąć po ogólnoświatowej kampanii (1967-1977) koordynowanej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).
Wkład Jennera polegał na wykorzystaniu substancja podobna do ospy, ale bezpieczniejsza niż ospa, w celu nadania odporności. W ten sposób wykorzystał stosunkowo rzadką sytuację, w której odporność na jeden wirus zapewnia ochronę przed inną chorobą wirusową.
W 1881 roku francuski mikrobiolog Louis Pasteur zademonstrował immunizację przeciwko wąglikowi, wstrzykując owcom preparat zawierający atenuowane formy bakterii wywołującej chorobę. 4 lata później opracował ochronne zawieszenie na wściekliznę.
