Zespół policystycznych nerek u psów jest dziedziczną patologią, w której w nerkach zwierzęcia zaczynają tworzyć się torbiele. W miarę wzrostu tych narządów ilość użytecznej tkanki w tych narządach zmniejsza się, powodując różne długotrwałe fizjologiczne niepowodzenia.
Chociaż ten stan jest rzadki u psów, został opisany w różnych rodach określonych ras, takich jakbulterier. Jeśli chcesz wiedzieć wszystko o tej chorobie, czytaj dalej.
Przyczyny policystycznej choroby nerek
Zespół policystycznych nerek -PKD dla akronimu w języku angielskim- Występuje u psów, kotów, ludzi i innych ssaków. U naszego gatunku jest to najczęstsza dziedziczna patologia genetyczna, ponieważ co najmniej 1 na 800 osób jest nosicielem wadliwego genu, który ją powoduje.
Jak wskazują badania, choroba jest związana z modyfikacjami w genie PKD1. Koduje informacje niezbędne do produkcji polycystyny, białka niezbędnego do rozwoju nerek. Gdy nie jest on wytwarzany prawidłowo, powstają wspomniane wcześniej torbiele nerkowe.
PKD jest dziedziczeniem autosomalnym dominującym. Oznacza to, że jeśli jeden z 2 psów rodzicielskich go przedstawi, prawdopodobieństwo, że potomek urodzi się chory, wynosi 50%. Ten szczegół należy wziąć pod uwagę, ponieważ kojarzenie psa z policystycznymi nerkami może być potępieniem dla przyszłych szczeniąt.
ten bulteriery Są najbardziej dotknięci tym stanem.
Objawy
U młodych psów policystyczna choroba nerek praktycznie we wszystkich przypadkach przebiega bezobjawowo.W miarę starzenia się chorego psa nerki tracą funkcjonalność, co skutkuje dużą liczbą objawów klinicznych. Wśród nich znajdziemy:
- Pies pije i oddaje mocz więcej niż zwykle, ponieważ organizm stara się filtrować większą część odpadów przy obniżonej czynności nerek.
- Charakterystyczna jest utrata apetytu ze strony psa, co pociąga za sobą stopniową utratę wagi.
- W bardziej zaawansowanych stadiach pies może wykazywać nudności, wymioty i biegunkę. Jest to wynik nagromadzenia produktów przemiany materii w organizmie.
Torbiele nerkowe rozwijają się przez całe życie psa. Dlatego normalne jest, że wcześniej opisane objawy pojawiają się w średnim i zaawansowanym wieku, kiedy niewydolność nerek jest oczywista.
Diagnoza
Każda diagnoza policystycznej choroby nerek zaczyna się od badania fizykalnego. Czasami weterynarz jest w stanie wykryć guzy nerek lub nieprawidłowości w tych narządach poprzez badanie palpacyjne brzucha. Jednak objawy kliniczne są często dość niespecyficzne, dlatego wymagane są dalsze badania.
USG jamy brzusznej i rezonans magnetyczny są często potrzebne do wykrycia torbieli nerki. Z drugiej strony test genetyczny i historia rodzinna psa może wyjaśnić obecność choroby.
Leczenie
Podobnie jak u ludzi, nie ma ostatecznego leczenia choroby policystycznych u psów. Jedyne dostępne podejścia opierają się na próbach jak najwolniejszego postępu uszkodzenia nerek. Wymaga to zmiany diety, suplementacji w postaci płynów, leków przeciwbólowych oraz antybiotyków w przypadku wystąpienia infekcji.
Inną z dostępnych metod leczenia jest okresowe wstrzykiwanie zwierzęciu w nerki w celu zmniejszenia wielkości torbieli. Czasami można nawet rozważyć operacje ekstrakcji i inne zabiegi, które wymagają sali operacyjnej.
Na końcu, Przydatne jest każde podejście kliniczne, które pomaga wydłużyć oczekiwaną długość życia zwierzęcia.Wiele psów z PKD żyje z należytą opieką 8-10 lat, więc nie jest to natychmiastowa szkodliwa choroba.
Zespół policystycznych nerek jest patologią trwającą całe życie, więc pozostaje tylko uzbroić się w cierpliwość i zrozumienie, aby móc się z tym uporać. Stan psa z czasem się pogorszy, ale regularne wizyty u weterynarza i opisane zabiegi mogą pomóc zwierzęciu prowadzić jak najbardziej godny tryb życia.
Jak powiedzieliśmy wcześniej, choroba ta dotyczy nie tylko psów. Jest to najczęstsza patologia dziedziczna o charakterze genetycznym u ludzi, ponieważ 1 na 800 osób nosi wadliwy gen. Miejmy nadzieję, że medycyna poczyni postępy zarówno w dziedzinie naszego gatunku, jak i psów, aby wyjaśnić skuteczniejsze terapie.
