Kot Sfinks lubsfinks Jest niezwykle uderzający ze względu na pozorny brak futra i nietypowy wygląd, ale jest to również rasa podatna na pewne choroby. Niektóre z nich są wrodzone i szczególnie rozpowszechnione w okazach tej odmiany, np. kardiomiopatia przerostowa (HCM).
Oprócz tych wszystkich danych, trzeba wiedzieć, że te koty nie są hipoalergiczne. Nie są bardzo łyse, ponieważ mają skórę pokrytą bardzo cienkimi włosami. Poza tym jej naskórek powoduje łuszczenie martwych komórek, podobnie jak wszystkie inne ssaki, co tak naprawdę powoduje obraz alergiczny.
Pozostawiając za sobą mity i przekonania, które otaczają tę rasę kotów, jasne jest, że jest nieco delikatniejsza niż inne koty, jeśli chodzi o trzymanie w środowisku domowym. Jeśli chcesz wiedzieć wszystko o najczęstszych chorobach kota sfinksa, czytaj dalej.
Jakie są najczęstsze choroby kota sfinksa?
Chów wsobny definiuje się jako proces rozmnażania między osobnikami wspólnego pochodzenia, to znaczy należącymi do tego samego rodowodu. Gdy liczba zwierząt gospodarowanych w wylęgarni jest bardzo mała - a także poszukiwany jest specyficzny charakter - wzrasta ryzyko chowu wsobnego, co zagraża integralności potomstwa.
Jeśli rozmnaża się z pokolenia na pokolenie krewnym, bliskim lub dalszym, istnieje ryzyko wywołania zdarzenia zwanego depresją wsobną u kotów. Oto niektóre znaki wskazujące na to wydarzenie:
- Zaburzenia płodności
- Osłabienie układu odpornościowego:Zwiększa to szanse, że zwierzę będzie miało alergie, infekcje bakteryjne i wirusowe lub pasożyty.
- Rak w młodszym wieku: Jest to również bezpośrednia konsekwencja dysfunkcji układu odpornościowego, ponieważ istnieją ciała komórkowe, które w normalnych momentach hamują wzrost komórek nowotworowych.
- Problemy psychiczne i zmniejszony rozmiar ciała.
Dlaczego mówimy to wszystko? Koty sfinksów - podobnie jak Persy i inne "ekskluzywne" rasy - częściej cierpią na te problemy, ponieważ szukają czystych linii w okazach. W tym celu niedoświadczeni hodowcy często decydują się na wychowanie krewnych między sobą. Oto niektóre z najczęstszych chorób tej rasy.
1. Kardiomiopatia przerostowa (HCM)
Jest to jedna z najczęstszych chorób serca u kota sfinksa. Dzieje się tak, gdy mięsień sercowy wydłuża się bardziej niż normalnie, powodując między innymi duszność, szmery, tachykardię i arytmie.
Należy zauważyć, że przyczyna choroby nie jest jeszcze w pełni znana, ale podejrzewa się znaczne obciążenie genetyczne. Dwie oddzielne mutacje zostały zidentyfikowane w określonych genach różnych ras, co sprawia, że jest całkiem prawdopodobne, że patologia jest powiązana z dziedzicznością.
2. Pokrzywka barwnikowa
Choroba skóry, która powoduje ciemne plamy na skórze i silne swędzenie. Dzieje się tak, gdy w naskórku jest zbyt dużo komórek zapalnych (komórek tucznych), co sprzyja nadmiernemu uwalnianiu histaminy. Plastry te powodują u kota duży dyskomfort, więc będzie próbował je oderwać.
Objawy podobno pojawiają się dopiero w ciągu pierwszych 2-3 lat życia zwierzęcia. Mimo to konieczne jest pójście z nim do weterynarza, ponieważ będzie on przepisywać leki przeciwhistaminowe tak długo, jak to konieczne. Dzięki temu zabiegowi ewolucja jest bardzo pozytywna.
3. Choroba przyzębia
Większość kotów w wieku powyżej 3 lat wykazuje oznaki chorób przyzębia. Dzieje się tak dlatego, że niestety wielu kocich opiekunów nie bierze pod uwagę zdrowia jamy ustnej zwierzęcia, gdyż szczotkowanie zębów jest stosunkowo trudne.
Choroba przyzębia zaczyna się od tworzenia kamienia nazębnego, płytki bakteryjnej, która odkłada się na zębach z powodu braku higieny. Sprzyja to infekcjom bakteryjnym dziąseł, znanym jako zapalenie dziąseł. Kiedy drobnoustroje postępują i uszkadzają tkankę kostną, rozwija się zapalenie przyzębia.
Jak można sobie wyobrazić, najlepszym sposobem zapobiegania tym chorobom u kota sfinksa jest regularne mycie zębów. Wszystkie koty mogą cierpieć na patologie przyzębia, ale ponieważ ta rasa jest delikatniejsza niż inne, ryzyko infekcji jest większe.
Choroby kota sfinksa i ich konsekwencje
Wszystkie te ujawnione dane pokazują jasną rzeczywistość: Bądź bardzo ostrożny przy zakupie kotów rasowych. Kupienie kota od nieautoryzowanego hodowcy jest już problematyczne, ale sprawy komplikują się jeszcze bardziej, jeśli mówimy o osobnikach o wysokim ryzyku wystąpienia depresji inbredowej.
To nie jedyny przykład ras cierpiących na skutki dziedziczności. Na przykład aż 49% kotów perskich cierpi na policystyczną chorobę nerek, ponieważ jest ona dziedziczna i łatwo przenosi się z rodzica na dziecko. Przed uzyskaniem kota domowego należy wziąć pod uwagę wszystkie te dane.