Uropygias lub uropygids to rząd pajęczaków powszechnie nazywanych octami. Te stawonogi wyglądają podobnie do skorpionów, ale bez żądła.. Ich nazwa pochodzi od zapachu wydalanej przez nich substancji, która wydziela kwaśny i octowy aromat.
Vinagrilos zamieszkują regiony tropikalne i subtropikalne. Znajdują się pod skałami, kłodami i innymi miejscami, gdzie wilgotność jest wystarczająco wysoka.
Jak się mają vinagrillos?
Vinagrillos to stawonogi z klasy pajęczaków, bardzo podobne do skorpionów gołym okiem, ale jeśli przyjrzysz się uważnie, łatwo znaleźć sporo różnic. Przede wszystkim ocet nie ma żadnego żądła.
Te pajęczaki mają długość od 2 do 15 centymetrów - w zależności od gatunku - a ich ciała są podzielone na 2 regiony: prosoma (głowogłowia) i opistosoma (brzuch). Są czerwonawo-brązowe lub ciemniejsze.
Prosoma odpowiada głowie i klatce piersiowej, które są zjednoczone. Octy mają pojedynczą parę oczu i grupę bocznych przyoków, które są strukturami fotoreceptorowymi występującymi u wielu zwierząt i działają jak prymitywne oczy. Chelicerae i pedipalps znajdują się również w prosoma.
Te stawonogi mają 8 nóg, ale nie używają ich wszystkich do poruszania się. Z pierwszą parą nóg, dłuższymi i węższymi, wykryć swoją zdobycz dzięki wibracjom przenoszonym przez ziemię. Można powiedzieć, że te wskazówki są twoim przewodnikiem w czasach ciemności.
Opisthosoma składa się z 12 segmentów, przez które rozmieszczone są po obu stronach narządy płciowe, przetwory oddechowe, odbyt i ujścia gruczołów odbytu. Przez te gruczoły wydalają substancję o zapachu podobnym do octu. Na końcu ciała mają długą, wielostawową wić, która charakteryzuje uropigów.
Gdzie mieszkają uropigijczycy?
Vinagrillos żyją na obszarach o dużej wilgotności, jak regiony tropikalne i subtropikalne. W ciągu dnia schronią się w wykopanych przez siebie norach lub w kłodach, skałach i innych naturalnych szczątkach.
Karmienie i rozmnażanie octu
Vinagrillos są zwierzętami drapieżnymi i żywią się owadami, robakami, karaluchami, świerszczami, a w niektórych przypadkach innymi pajęczakami, jak skorpiony i pająki. W niewoli ich dieta oparta jest na małych świerszczach, karaluchach lub larwach Zophoba, tenebrios i inne owady.
Rozmnażanie jest bardzo podobne do skorpionów. Męskie winegret są cieńsze niż samice i można je odróżnić po segmentach odwłokowych.
Po tanecznych zalotach samiec składa spermatofor, który samica przechowuje w swojej spermatece. Następnie, samica kopie norę, w której pozostaje chroniąc swoje potomstwo.
Gdy nastąpi zapłodnienie, jajeczka rozwiną się w strukturę zwaną owsikiem, która zwisa z brzucha samicy. Z jaj wykluwa się około 15 lub 20 młodych, które matka będzie nosić na plecach kiedy osiągną stadium nimfy, aż do następnego wylinki, kiedy to będą samodzielne.
Dlaczego są znane jako vinagrillos?
Vinagrillos to nieszkodliwe zwierzęta, ponieważ substancja, którą wydzielają, jest nieszkodliwa dla ludzi. Jest to płyn składający się głównie z kwasu octowego, wody i kwasu kaprynowego.
Jego funkcja jest zarówno ofensywna, jak i defensywna. Vinagrillos wydalają go na swoją zdobycz, aby osłabić ich naskórek i aby móc łatwiej je uchwycić za pomocą pedipalps. Dzięki szypułce - odcinku, który łączy prosom z opistosomem - mogą skierować strumień kwasu octowego na swoje ofiary.
Opieka w niewoli
Chociaż nie każdemu przypadną do gustu, te stawonogi są również hodowane i trzymane w niewoli, w terrariach dostosowanych do potrzebnych im warunków wilgotnościowych i temperaturowych.
Zalecane terraria dla uropigów mają wymiary 30x30x30 centymetrów, z podłożem umożliwiającym wykopanie nor, takim jak włókno kokosowe i gładkimi ścianami, przez które nie mogą się wspinać.
Aby odtworzyć warunki jego naturalnego siedliska, vinagrillos potrzebują środowiska o dużej wilgotności. Dobre oświetlenie nie jest konieczne – ponieważ są to zwierzęta nocne – a temperatura musi być utrzymywana powyżej 20ºC.
Są to zwierzęta samotne, ponieważ w sezonie lęgowym widuje się je tylko w parach, więc nie jest wskazane zbieranie kopii. Na ogół są dość aktywne, ale w okresie linienia mogą wykazywać rodzaj letargu. Ważna dla tego procesu jest również wilgotność.
