Zatrucie ołowiem to poważny problem, który od pokoleń wpływa na organizmy żywe, zwłaszcza w społeczeństwach przemysłowych, gdzie stosowanie ołowiu jest szeroko rozpowszechnione. Ten toksyczny materiał znajduje się we wszelkiego rodzaju przedmiotach i substancjach, takich jak farby, baterie i inne przedmioty przeznaczone do użytku przez ludzi.
Dzika przyroda nie jest odporna na ten problem, chociaż droga narażenia jest nieco inna niż nasza. Źródłem zatrucia u tych zwierząt jest prawie wyłącznie użycie śrutu ołowianego w polowaniu.
Dzikie ptactwo i cykl zatrucia ołowiem w przyrodzie
Rozpoznanie ołowiu u dzikiego ptactwa wiąże się z działalnością łowiecką, zwłaszcza z polowaniem na ptactwo wodne. Amunicja jest porozrzucana na tych terenach, który jest później połykany przez inne zwierzęta, które niedbale dziobią ziemię.
Kiedy na te zwierzęta polują inne gatunki, odurzenie się rozprzestrzenia. W tym momencie na scenę wkraczają ptaki drapieżne. Są drapieżnikami, mają kontakt z mięsem skażonym ołowiem to było kiedyś częścią tych granulek.
Ołów jest najczęściej opisywanym zatruciem pokarmowym w dzikiej przyrodzie.
Ile czasu zajmuje zniknięcie ołowiu ze środowiska?
Prawda jest taka, że nie ma jednoznacznych danych, ale wiadomo, że jest duża wytrwałość. Na przykład w Tablas de Daimiel (Hiszpania) nadal występują wysokie poziomy ołowiu, mimo że polowanie było tam zabronione w latach 70. XX wieku.
Ponadto ocena czasu pozostawania ołowiu w środowisku wymagałaby stałej diagnozy zwierząt nietrzeźwych. Jest to prawie niemożliwe, ponieważ te, gdy są chore, chowają się przed wzrokiem ludzi lub padają ofiarą drapieżników i padlinożerców, które sprawiają, że ich ciało znika.
Zatrucie ołowiem u ptaków drapieżnych
Dieta ptaków drapieżnych jest zwykle dość zróżnicowana w zależności od gatunku. Ogólnie jednak obejmuje prawie wszystkie grupy zwierząt. Oczywiście, jeśli chodzi o hydraulikę, logiczne wydaje się, że ptaki drapieżne żyjące na terenach podmokłych będą bardziej zagrożone.
błotniak stawowy (Cyrk aeruginosus), na przykład mieszka w pobliżu trzcinowisk i bagien na całym kontynencie europejskim. Chociaż jego dieta jest zróżnicowana, wydaje się, że szczególnie lubi polować na ptactwo wodne. Dlatego jest wyraźnie zagrożony zatruciem ołowiem i, podobnie jak on, wieloma innymi ptakami drapieżnymi.
Jak dochodzi do zatrucia jamy ustnej?
Po spożyciu skażonego zwierzęcia kwasy żołądkowe rozpuszczają ołów. Podczas tego procesu tworzą się toksyczne sole, czyli te, które są wchłaniane w jelito i właśnie w tym momencie zaczynają się problemy.
Większość wchłoniętego ołowiu wiąże się z czerwonymi krwinkami i innymi składnikami krwi. Niewielki procent tego ołowiu, wędrując po całym ciele, przechodzi do tkanek. W rzeczywistości ma tendencję do gromadzenia się w narządach takich jak wątroba, nerki lub kości.
Czynniki wpływające na wystąpienie choroby
Poza tymi wszystkimi mechanizmami istnieją pewne czynniki, które predysponują do zatrucia ołowiem. Wśród nich znajdziemy:
- Wiek: ogólnie młode ptaki są bardziej podatne na zatrucia niż dorosłe.
- Seks: kobiety wydają się być bardziej podatne na objawy.
- Szybkość spożycia: Wszystko wskazuje na to, że duże ilości ołowiu spożyte w krótkim czasie są bardziej szkodliwe niż małe ilości przyjęte na dłuższą metę, nawet jeśli ostateczna ilość trucizny jest taka sama.
- Poprzedni stan zdrowia i żywienia.
Jeśli wszystkie te czynniki stworzą wystarczającą podatność, metal zacznie powodować chorobę zwierzęcia. Zwykle stosowany mechanizm działania jest hamowanie niektórych enzymów niezbędnych do metabolizmu komórkowego. Wpływa to na prawie wszystkie narządy i tkanki osobnika i powoduje uszkodzenie serca, wątroby, nerek, jelit i mózgu.
Objawy
U ptaków obraz kliniczny zatrucia ołowiem zwykle objawia się objawami trawiennymi i nerwowymi. Najpierw pojawia się anemia, a następnie wymioty i zielonkawa biegunka – pochodząca z uszkodzenia wątroby. Kiedy pojawiają się objawy nerwowe, rokowanie jest poważne: oto napady, depresja i ślepota.
Z powodu tych wszystkich objawów ptak nie może już sam sobie radzić.
Zatrucie ołowiem w dzikiej przyrodzie i jego wpływ na zdrowie człowieka
Problem z zatruciem ołowiem granulkami polega na tym, że oprócz wpływu na dziką przyrodę, może mieć również wpływ na zdrowie publiczne. Na końcu, spożywanie dziczyzny jest powszechną praktyką w niektórych restauracjach.
Prawdą jest, że według badań tkanka mięśniowa nie gromadzi ołowiu w ilościach, które mogłyby stanowić realne zagrożenie dla osób jedzących mięso. Problem polega na spożyciu podrobów, takich jak wątroba lub inne produkty pochodne.
Sytuacja osiąga niepokojący poziom, gdy myślimy, że nietrzeźwe zwierzęta, będąc słabymi, są łatwym łupem dla myśliwego. Z tego powodu, ryzyko pochłonięcia w trakcie gry zostanie zwiększone.
Dlatego lepiej być bezpiecznym niż żałować, prawda?
Biorąc pod uwagę trudności w dostępie do wszystkich nietrzeźwych zwierząt, aby je leczyć, wydaje się logiczne, że najlepszą strategią jest zapobieganie. Przez lata proponowano plany zapobiegania zatruciu ołowiem, ale jedynym skutecznym jest zaniechanie użycia amunicji zawierającej ten materiał.
W każdym razie środek ten, choć użyteczny, nie przyniósłby wymiernych rezultatów przez kilka lat. Jak widzieliśmy, ołów jest trwały i długo pozostanie w naturze.
