Skacząca gazelaAntidorcas marsupialis) to średniej wielkości gatunek antylopy, który można znaleźć w południowej Afryce. Mamy do czynienia z nietypowym przypadkiem na poziomie ochrony, ponieważ skaczącej gazeli nie tylko nie grozi wyginięcie, ale jej populacje z czasem powiększają się.
Szacuje się, że w ich naturalnym środowisku żyje obecnie 1 750 000 osobników rozmnożeniowych. Ponadto gatunek ten został sprowadzony do celów żniwnych w Meksyku, gdzie zajmuje około 17 000 hektarów ziemi. Jeśli chcesz wiedzieć wszystko o tym bydle tak pełnym wdzięku, jak i pięknym, zachęcamy do dalszej lektury.
Taksonomia i systematyka skaczącej gazeli
Najpierw, Należy zauważyć, że skacząca gazela to ssak, czyli należy do klasyMammalia. Jeśli będziemy kontynuować w jego gałęzi filogenetycznej, zobaczymy, że gatunek ten należy do rzędu parzystokopytnych (Parzystokopytne), grupa zwierząt kopytnych, których kończyny kończą się parzystą liczbą palców, z których podtrzymują co najmniej 2.
Ten wdzięcznie wyglądający ssak należy do rodziny bovidae (Bovidae), gdzie spotyka się również kozy domowe, krowy, owce, żubry i inne antylopy. Gazela skacząca jest jedynym przedstawicielem swojego rodzaju, ale dzieli się na 3 różne podgatunki. Są to:
- Antidorcas marsupialis angolensis: można go znaleźć w południowo-zachodniej Angoli. Jest średniej wielkości w porównaniu z pozostałymi opisanymi podgatunkami.
- Antidorcas marsupialis hofmeyri:Można go znaleźć w południowo-zachodniej Afryce, a dokładniej w regionach Beer-Szeba i Namaqualand. Jest to największy podgatunek.
- Antidorcas marsupialis marsupialis: jest rozprowadzany głównie przez Przylądek Dobrej Nadziei i anektowane tereny. Z 3 opisanych podgatunków jest najmniejszy.
Opis fizyczny
Co ciekawe, pomimo swojej nazwy, gazela skacząca nie należy do rodzajuGazella.Ten bovid jest bardzo podobny do typowych gazeli w formie zewnętrznej, ale ma 5 par zębów żucia na szczęce, podczas gdy przedstawiciele grupyGazelaposiadają 6 par.
Ponadto skaczące gazele mają fałd skórny, który rozciąga się wzdłuż całej linii środkowej grzbietu do ogona, co jest cechą nieobecną u ich krewnych. Poza tym zwierzęta te są średniej wielkości, mierzą około 70 lub 80 centymetrów od kończyn do ramion. Pod względem długości osiągają około 150 centymetrów, przy około 25 centymetrach ogona.
Istnieją różnice w rozmiarach i wadze między podgatunkami, ale generalnie Obejmują one przedział od 27 do 40 kilogramów masy ciała. Jego ogólny kolor to cynamonowo-brązowy, z rodzajem białej „maski” w okolicy nosa i oczu, z parą brązowych pasków, które bruzdają się od łez do kącika ust.
Oprócz różnic w wadze i rozmiarze, różne podgatunki wykazują również różnice chromatyczne w swoim futrze.
Siedlisko i zwyczaje
Zwierzęta te zamieszkują sawanny południowej Afryki, dzięki czemu są doskonale przystosowane do wytrzymania upału i braku wody. Ich aktywność zależy od klimatu, ponieważ żerują w nocy w najgorętszych chwilach, podczas gdy w chłodniejszych miesiącach ich szczyt aktywności przypada na dzień.
Skacząca gazela jest wybitnie roślinożerna i dlatego jej jedynym źródłem pożywienia są warzywa. Kiedy może, to pasie się, to znaczy żywi się niskołodygowymi roślinami zielnymi. Kiedy w ekosystemie dominuje brak wody, a trawy wysychają, przestawia się na strategię przeglądania i zjada liście niektórych drzew.
Jako ciekawostkę należy zaznaczyć, że te krowy potrafią długo wytrzymać bez picia wody, ponieważ są organizmami całkowicie przystosowanymi do pory suchej. Skaczące gazele uzyskują praktycznie całą zawartość wody, jakiej potrzebują z pożywienia, i mogą nawet przeżyć całe życie bez picia wody.
Lwy i lamparty są głównymi drapieżnikami tych gazeli. Aby uciec, rozwinęli niezwykłą prędkość biegu: do 88 kilometrów na godzinę.
Mechanizm rozrodczy skaczącej gazeli
Samice są otwarte na reprodukcję przez cały rok, ale są bardziej skłonni do kojarzenia się z samcem, gdy zasoby są obfite, w porze deszczowej. Ponadto samice osiągają dojrzałość rozrodczą w wieku 7 miesięcy, podczas gdy samce nie są zdolne do produkcji nasienia do 2 roku życia.
Zwierzęta te mają struktury społeczne podobne do haremu, z dominującymi samcami i wyraźną nierównowagą między płciami. Samce często walczą ze sobą o samice i terytorium, a ponadto poświęcają dużą część swojej energii, aby zaimponować potencjalnym partnerom, wykonując skoki do 2 metrów nad ziemią - zachowanie znane jako trąca-.
Kobiety w ciąży rodzą od 1 do 2 młodych na poród, ale okres ciąży jest bardzo krótki, około 5 miesięcy.
Gatunek w zdrowym stanie
Zaskakująco, populacje tego gatunku są dziś uważane za stabilne. tenMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody(IUCN) uważa skaczącą gazelę za zwierzę najmniej niepokojące, ponieważ nie ma czynników zagrażających jej przetrwaniu.
Idziemy dalej, gdyż wykazano, że jest to jedna z nielicznych antylop, które dzisiaj wykazują pozytywne trendy populacyjne. Na szczęście wydaje się, że skacząca gazela będzie nadal barwić nasze ekosystemy kolorem i wdziękiem jeszcze przez wiele lat.
