Kaliciwirus kotów to choroba, która atakuje górne drogi oddechowe kotów domowych i innych gatunków dzikich kotów. U kotów występuje w postaci zapalenia nosa i tchawicy, nieżytu nosa, zapalenia spojówek i owrzodzeń jamy ustnej. Wraz z herpeswirusem jest to jedna z najczęstszych chorób zakaźnych u wszystkich kotowatych na całym świecie.
Wirus kaliciwirusa kotów – zwany także FVC – jest wysoce zaraźliwy. Może być przenoszony bezpośrednio między zdrowym kotem a innym zarażonym, jak również przez zainfekowane obiekty. Następnie odpowiemy na niektóre z najczęściej zadawanych przez opiekunów kotów pytań dotyczących tej patologii.
Co to jest kaliciwirus kotów?
Przede wszystkim należy zauważyć, że kaliciwirus kotów jest wirusem rodziny Caliciviridae. Ten typ biologicznych patogenów został znaleziony u większości zwierząt domowych, a także dzikich. Jego genom składa się z pojedynczej nici RNA.
Pomimo tego, że jest powszechnym wirusem, nie można go było wyizolować ani zastosować w modelach zwierzęcych, więc jego pełny genom jest dziś nieznany. Jednak dzięki postępom w biologii molekularnej i bioinformatyce nauka jest coraz bliżej możliwości jej sekwencjonowania.
W ten sposób być może pewnego dnia ten patogen będzie można zwalczyć skuteczniej niż jest to obecnie dostępne.
Jak wirus jest przenoszony między kotami domowymi?
Koty z dodatnim kaliciwirusem eliminują drobnoustroje poprzez wydzieliny z nosa, łzy lub ślina. Niektóre badania sugerują, że mogą być również przenoszone przez kał, ale nie jest to uważane za znaczące źródło infekcji.
Koty mogą zostać zainfekowane przez zainfekowane przedmioty, takie jak karmnik ze śladami śliny. Wirus może żyć do tygodnia na powierzchni, jeśli nie zostanie zastosowany żaden środek dezynfekujący i środowisko jest odpowiednie. Ponadto ludzie mogą być również źródłem kontaktu, jeśli dotkną zarażonego kota, a następnie zdrowego.
Wszystkie koty są podatne na infekcję, chociaż te szczepione potrójną szczepionką dla kotów (FVC) są mniej prawdopodobne, szczególnie przeciwko sporadycznym kontaktom. W tym sensie, szczenięta są najbardziej podatne na rozwój poważnej choroby po zarażeniu.
Nieszczepione dorosłe koty mogą zostać zarażone, ale w zasadzie choroba nie będzie tak poważna.
Jak długo trwa infekcja?
Kiedy kot wejdzie w kontakt z wirusem, czy to za pośrednictwem innego kota, przedmiotów lub ludzi, przechodzi przez okres inkubacji, który trwa od 2 do 6 dni. W tym czasie zakażone koty nie są zaraźliwe.
Po okresie inkubacji pojawią się objawy kliniczne, które mogą być mniej lub bardziej nasilone. Dowody zakażenia mogą pojawić się u kota między 14 a 21 dniem. Ponadto, o ile ma objawy kliniczne, kotowaty będzie wysoce zaraźliwy dla innych kotów. Wydalenie wirusa wspomnianymi kanałami trwa od 2 do 3 tygodni.
Chociaż zwierzę wraca do zdrowia po chorobie – lub najwyraźniej wyzdrowiało – ponad połowa kotów pozostaje w stanie nosicielstwa. W niektórych przypadkach stan ten trwa tylko kilka miesięcy, ale w niektórych przypadkach infekcja może trwać przez całe życie zwierzęcia.
Tak więc, dopóki kot jest nosicielem, będzie mógł nie tylko zarażać inne koty i zwierzęta, ale także doświadczać symptomatycznych wybuchów choroby, jeśli z jakiegokolwiek powodu jego układ odpornościowy jest osłabiony.
Objawy kliniczne
Objawy kliniczne kaliciwirusa kotów mogą wahać się od łagodnych do bardzo ciężkich, szczególnie u małych dzieci. Z drugiej strony etiologia będzie również zależeć od ilości wirusa, na który narażony był kot, gdy został zarażony. Należy również zauważyć, że miano wirusa jest ważną informacją, aby wiedzieć, jak choroba będzie się rozwijać.
Ogólnie rzecz biorąc, najczęstszymi objawami są te, które przypominają przeziębienie. Wśród nich wyróżniamy następujące objawy kliniczne:
- Kichanie
- Zatkany nos.
- Gorączka.
- Wydzieliny z nosa
- ślinienie się
Po tych objawach mogą pojawić się inne, które zaczynają komplikować obraz kliniczny kota. Wśród nich wszystkich wyróżniamy następujące:
- Zapalenie spojówek i wydzielina z oka.
- Letarg i apatia.
- Kulawizna z ostrego zapalenia stawów.
- Brak apetytu lub anoreksja, co u kotów może prowadzić do lipidozy wątroby.
- Zapalenie błony śluzowej wyścielającej usta i język.
- Owrzodzenia jamy ustnej
W przebiegu choroby mogą również pojawić się oportunistyczne infekcje bakteryjne i inne choroby wtórne, takie jak zapalenie płuc. Brak apetytu powoduje, że koty tracą na wadze. Ponadto u kotek w ciąży te objawy kliniczne mogą prowadzić do poronienia.
Leczenie kaliciwirusa kotów
Obecnie nie ma leku do zwalczania kaliciwirusa kotów. Na szczęście większość kotów zarażonych wirusem można leczyć objawowo w domu, oznacza to, że podejmuje się jedynie próbę złagodzenia objawów klinicznych. Tymczasem układ odpornościowy kota zwalcza infekcję.
Leczenie w domu polega na nieustannym utrzymywaniu czystości oczu i nosa zwierzęcia. W tym celu można zastosować roztwory soli fizjologicznej, aby przewody były nieco bardziej przejrzyste. Podobnie można stosować leki rozpuszczające śluz, dzięki czemu kot może lepiej oddychać.
Ponadto stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych jest wskazane w przypadkach, w których zwierzę ma gorączkę lub stan zapalny górnych dróg oddechowych. Ponadto, aby zwalczyć możliwe oportunistyczne infekcje bakteryjne, które mogą się pojawić, doustnie podaje się antybiotyk o szerokim spektrum działania, który działa w pysku kota.
Jeśli kot się pogorszy, będzie musiał zostać hospitalizowany. W klinice otrzymasz płynoterapię, aby uniknąć odwodnienia. W niektórych przypadkach może być nawet konieczne założenie sondy nosowo-żołądkowej, aby kot mógł połknąć jakiś rodzaj pokarmu.
Kaliciwirus kotów nie jest rzadką infekcją. Chociaż wiele kotów pokonuje ją bez trudności, wiele innych pozostaje nosicielami na całe życie, a inne umierają w trakcie choroby.
Z tego powodu coroczne szczepienie kotów ma kluczowe znaczenie, niezależnie od tego, czy wychodzą z domu, czy mogą być mniej lub bardziej narażone na działanie wirusa. Szczepionki są jedyną realną alternatywą w walce z wieloma chorobami, czy to kocimi, czy ludzkimi.
