Na pytanie, czy węże są głuche, konfrontowane są dwie wersje tego samego obrazu: kobra tańcząca do dźwięku fletu i węża podążającego za wężowym ruchem instrumentu muzycznego. Co jest najbardziej udane?
Jak wiele rzeczy w świecie nauki, odpowiedź zwykle znajduje się w połowie drogi między dwoma biegunami. W tym artykule analizujemy możliwy zmysł słuchu tych zwierząt i, nawiasem mówiąc, dokonujemy krótkiego opisu układu słuchowego węży. Nie przegap tego.
Czy węże są głuche?
W rzeczywistości węże słyszą, ale istnieją różnice między nimi a innymi gadami. W przypadku czworonożnych gadów błona bębenkowa przenosi wibracje powietrza do ucha wewnętrznego, powodując subiektywne odczucie słuchu, podobnie jak u ludzi i innych ssaków. Wężom jednak brakuje tej membrany.
Ten fakt skłaniał do myślenia, że węże są głuche. Później wykazano, że potrafią słyszeć, a także postrzegać wibracje podłoża. W każdym razie robią to przez szczękę i ciało.
Chociaż nie mają bębenków, ucho wewnętrzne węży jest dobrze rozwinięte, aby zinterpretuj wibracje, które przechodzą przez ziemięjak rozbrzmiewają w czaszce. Dzięki temu węże są w stanie lepiej wychwytywać fale dźwiękowe o niskiej częstotliwości.
Zasięg słuchu węży wynosi od 100 do 700 Hz. Ludzkie ucho jest w stanie słyszeć od 20 do 20 000 Hz.
Jak słyszą węże?
Chociaż potrafią słyszeć dźwięki, prawdą jest, że zdolność węży do wychwytywania wibracji w powietrzu jest bardziej ograniczona niż u innych gadów. Jednak ewolucja zapewniła tym zwierzętom bardzo przydatną dodatkową strategię.
Wąż czołga się i jest to zaletą, jeśli chodzi o wychwytywanie wibracji przemieszczających się po ziemi. Mechanoreceptory, które masz w całym ciele Odpowiadają za wysyłanie do mózgu informacji o tych sygnałach. Jest to niezwykle przydatne dla węża, jeśli chodzi o lokalizowanie zdobyczy i zagrożeń.
Wyobraź sobie kamień wpadający do stawu. Jeśli skała jest zdobyczą, wąż będzie w stanie ją zlokalizować, w zależności od tego, skąd dotrą do niej zmarszczki w wodzie.
Układ słuchowy węży: charakterystyka i działanie
Ewolucja odmówiła wężom zewnętrznego ucha i błony bębenkowej, ale jak widzieliście, nie pozbawia to ich tego zmysłu. Jego ucho wewnętrzne jest podobne do ucha innych kręgowców, tylko, że jest przygotowany do przetwarzania również wibracji, które docierają do nich przez ziemię, a nie tylko przez powietrze. Nazywa się to „słuchem somatycznym”.
W uchu środkowym węże mają kość zwaną colummella auris, połączony tkanką z uchem wewnętrznym, którego celem jest wibrowanie płynu w uchu wewnętrznym. Płyn ten aktywuje komórki czuciowe – zwane komórki ślimakowe- które wysyłają do mózgu odpowiednie informacje.
Ponadto szczęka węży została poddana bardzo przydatnej modyfikacji, mającej na celu wychwytywanie dźwięków przemieszczających się po ziemi: Dzieli się na 2 części, zwane półżuchwami. Jego funkcją jest wykrywanie lokalizacji dźwięku, ponieważ będą one wysyłać sygnały do mózgu w asymetrycznym rytmie, opartym na pochodzeniu wibracji.
Węże - i ogólnie wszystkie gady - zaskakują każdym nowym faktem, który o nich wiadomo. Są tak stare, filogenetycznie rzecz biorąc, że adaptacje wykształcone podczas ich ewolucji obrały naprawdę twórcze ścieżki.
Mogą nie być tak uroczymi zwierzętami jak te, które rozwinęły sierść, ale z pewnością warto je studiować. Niestety, jeśli nadal chcesz spróbować przypodobać się wężowi, muzyka fletu na niewiele się zda.