Choroby świń są bardzo ważne nie tylko na poziomie dobrostanu zwierząt, ale także w produkcji trzody chlewnej. W przemyśle mięsnym kontrolowanie chorób zakaźnych ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiedniej produkcji. Jednym z warunków, które uważa się za wszechobecne w tej branży, jest czerwona choroba świń lub „róży”.
Fakt przeludnienia świń ułatwia rozprzestrzenianie się patologii i infekcji, jeśli nie zostaną podjęte środki zapobiegawcze. Erysipelas ma kilka form prezentowania się u zwierząt i może powodować nagłą śmierć u każdego osobnika – a także poronienie u ciężarnych samic. W kolejnych wierszach szczegółowo opisujemy tę chorobę i jej leczenie.
Czym jest czerwona choroba u świń?
Erysipelas, zły czerwony u świń lub choroba diamentowej skóry jest powodowany przez bakterie gram-dodatnie występujące w glebie, Erysipelothrix rhusiopathiae. Jest to patogen odzwierzęcy, który przenoszone przez ptaki wędrowne, indyki i świnie, więc znajduje w branży idealne miejsce na pobyt i prosperowanie od gospodarza do gospodarza.
Chociaż jest to choroba odzwierzęca i może być przenoszona na ludzi, jest to bardzo mało prawdopodobne. Aby tak się stało, otwarta rana na skórze osoby musiałaby zostać skażona krwią zakażonej świni.
W branżach, które prowadzą prawidłowe zarządzanie, nie pozwalają na przeludnienie i przeprowadzają rygorystyczne protokoły dezynfekcji, ta patologia jest rzadka.
Przyczyny czerwonej choroby u świń
Pojawienie się choroby i jej rozprzestrzenianie się są ściśle związane z nieprawidłowym obchodzeniem się z odpadami świńskimi, a także niskim poziomem higieny i słabą profilaktyką chorób zakaźnych. Zatem głównymi przyczynami, które prowadzą do pojawienia się i rozwoju czerwonej choroby u świń, są:
- Mokra podłoga zanieczyszczona kałem.
- Systemy żywienia zawierające produkty mleczne.
- Zatłoczone zagrody, brak protokołu dezynfekcji między wejściami i wyjściami zwierząt.
- System wodny zanieczyszczony bakteriami.
- Zmiana świń między grupami już hierarchiczna. Stres osłabia układ odpornościowy, a bakterie łatwiej zadomowią się w organizmie.
- Nagłe zmiany temperatury.
- Brak higieny w ciepłych miesiącach.
- Diety zawierające aflatoksyny.
- Wysokie obciążenie pasożytnicze, Umożliwia przenikanie bakterii przez uszkodzoną ścianę jelit.
- Wprowadzenie zwierząt nieszczepionych.
Kliniczne postacie choroby
Choroba ma kilka postaci klinicznych. Wygląd każdego z nich będzie zależał od tego, jak bardzo bakteria jest w stanie przemieszczać się w ciele i układzie odpornościowym zwierzęcia. Następnie opowiemy o każdej z klinicznych postaci czerwonej choroby u świń.
Postać artretyczna
Artretyczna postać czerwonej choroby u świń występuje, gdy choroba staje się przewlekła. Jeśli świnia jest zarażona Erysipelothrix rhusiopathiae, może wystąpić posocznica i bakterie przedostają się do stawów.
Fakt ten może powodować kulawizny i stany zapalne w stawach, głównie w stawach skokowych i nadgarstku. Często te objawy występują również w kolanach lub łokciach. Płyn stawowy w tych dotkniętych stawach staje się surowiczo-krwisty. Podobnie mogą pojawić się inne zmiany, takie jak nieropne włóknikowe zapalenie wielostawowe lub nadżerka chrząstki.
Forma pokrzywkowa
Jedną z mniej patogennych postaci choroby jest pokrzywkowa lub skórna. W takich przypadkach infekująca bakteria nie jest tak szkodliwa i występuje u zwierząt, które mają już pewną odporność.
Postać pokrzywkowa objawia się okrągłymi lub wielościennymi plamami o średnicy od 5 do 6 centymetrów, wypukłymi i czerwonymi. Ten objaw kliniczny jest uważany za patognomoniczny dla choroby, to znaczy żadna inna dolegliwość nie powoduje jej rozwoju.
Ogólnie rzecz biorąc, plamy te przekształcają się w pęcherzyki i ostatecznie goją się, chyba że infekcja stanie się przewlekła lub rozwinie się postać posocznicowa.
Formy posocznicowe
Jest to infekcja typu ostrego. W ciągu 12 do 24 godzin miejscowa inwazja może rozprzestrzenić się po całym ciele i zaatakować same białe krwinki. Bakterie pozostają w krwiobiegu, szczególnie w naczyniach włosowatych i małych żyłkach. Fakt ten może powodować zakrzepy, obrzęki i gromadzenie się białych krwinek w ścianie naczyń.
Po tych efektach może wystąpić naciek i tkanki obwodowe w stosunku do naczyń zaczynają martwicę. To powoduje zaszokować systemowe na poziomie organicznym i śmierć zwierzęcia.
Postać wsierdzia
Podobnie jak w artretycznej postaci tej patologii u świń, wariant wsierdzia występuje również w fazie przewlekłej. W tym przypadku, bakterie docierają i przenikają tkankę wsierdzia. Zazwyczaj postacie wsierdzia i artretyzmu pojawiają się zwykle jednocześnie, po rozwinięciu się postaci posocznicy.
Jak zdiagnozować chorobę?
Dzięki wieloletniemu doświadczeniu rolnik może wiedzieć lub podejrzewać, jaka choroba lub choroby mogą mieć wpływ na stado. W przypadku choroby czerwonej u świń, forma pokrzywkowa jest jednoznacznie i jednoznacznie widoczna.
Prawidłowo zdiagnozować chorobę w przemyśle zwierzęcym jest to najlepszy sposób na kontrolowanie, zapobieganie i eliminowanie go. W każdym razie, mimo pewności, co dzieje się z żywą istotą, niezbędna jest weryfikacja diagnozy poprzez badania laboratoryjne. W przypadku róży konieczny jest test PCR.
Leczenie choroby czerwonej u świń
Leczenie czerwonej choroby u świń jest skuteczne tylko w ostrych przypadkach i zawsze na początku choroby. Penicylina jest antybiotykiem powszechnie stosowanym do zwalczania zaostrzeń. W przypadku postaci przewlekłych sposób leczenia jest inny. Zwykle giną bardzo młode zwierzęta i ciężarne samice, ponieważ nie ma do nich skutecznego podejścia.
W przypadku postaci artretycznej czasami rozważa się amputację chorej kończyny, aby zapobiec proliferacji i rozprzestrzenianiu się bakterii. W ten sposób izolowana jest duża część drobnoustrojów, a infekcja nie postępuje.
W każdym razie, gdy wybuchnie epidemia, niezbędna jest izolacja chorych zwierząt, jak również rygorystyczna kontrola pracowników przebywających z obydwoma zwierzętami. Zapobiega to rozprzestrzenianiu się bakterii przez ludzi.
Najlepszym sposobem przeciwdziałania czerwonej chorobie u świń jest zapobieganie. Stosowanie szczepionek u prosiąt i zwierząt, które właśnie przybyły na fermę, a także podawanie dożylnych surowic wzmacniających układ odpornościowy zwierząt przeciwko różycy to drogi, którymi należy podążać, aby ten patogen nie rozmnażał się u zwierząt gospodarskich wieprzowina.