Pajęczaki z rodzaju Loxosceles Nazywa się je „pająkiem skrzypka”, „pająkiem narożnym” lub „pustelnikiem”. Istnieje około 139 gatunków Loxosceles dystrybuowane na całym świecie, od obu Ameryk po basen Morza Śródziemnego czy Chiny.
ten Loxosceles stały się bardzo ważne, ponieważ są najbardziej jadowitymi pająkami w różnych krajach i często wywołują panikę. Ukąszenie tych stawonogów może mieć znaczenie medyczne, zwłaszcza w przypadku gatunku amerykańskiego. Mimo to nie są wcale agresywnymi zwierzętami.
W tym artykule skupimy się na śródziemnomorskim samotniku lub pająku skrzypku (Loxosceles rufescens), chociaż wspomnimy również o ich amerykańskich odpowiednikach. Czytaj dalej, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym fascynującym pajęczaku.
Siedlisko pająka skrzypka
Pająki skrzypek zwykle pojawiają się w ciepłych środowiskach na całym świecie. Loxosceles rufescensma dość szeroką rodzimą dystrybucję, która rozciąga się na całym basenie Morza Śródziemnego. Na Półwyspie Iberyjskim występuje częściej w ciepłych obszarach, zwłaszcza na południu i wschodzie.
Należy zauważyć, że chociaż jego pochodzenie wywodzi się z Morza Śródziemnego, gatunek rozprzestrzenił się na całym świecie dzięki ludziom. W niektórych krajach, które skolonizował jako gatunek inwazyjny, pająk ten staje się liczniejszy niż Loxosceles rodzimy -i powoduje zamieszanie z nimi-.
Te pająki prowadzą nocny tryb życia i są aktywne szczególnie w najgorętszych miesiącach roku. Prowadzą siedzący tryb życia i w ciągu dnia szukają schronienia pod skałami, w wąskich szczelinach i innych ciemnych i wąskich miejscach. Nocą opuszczają swoje schronienia w poszukiwaniu zdobyczy - małych bezkręgowców - które chwytają bez użycia pajęczyny.
ten Loxosceles ludzie z całego świata również wydają się mieć upodobanie do domów lub innych ludzkich konstrukcji. Poszukując ciemności schronią się w piwnicach, garażach, szafach, za meblami i obrazami. Zatem, koegzystencja z ludźmi jest powszechna, chociaż zwykle pozostają niezauważone. Świadczy to o spokojnym i dyskretnym charakterze tych zwierząt.
Charakterystyka fizyczna
Te pajęczaki są bardzo małe, ponieważ ich ciało mierzy tylko od 1 do 2 centymetrów. Jego ubarwienie waha się od brązowego, bladego i czerwonawego. Mają 4 pary bardzo długich i cienkich nóg, które stają się cieńsze w miarę oddalania się od ciała.
Ponadto te stawonogi mają pedipalp po obu stronach głowy. Są to wyrostki czuciowe, które wyglądają jak mała noga. Wśród nich są chelicerae lub „kły” typowe dla pająków. Mają również 6 oczu, po jednym w środku i z przodu, a pozostałe pary z każdej strony i dalej z tyłu.
Najbardziej charakterystyczną cechą pająka skrzypka jest ciemne oznaczenie w kształcie skrzypiec które prezentuje w prosomie - części ciała, z której wychodzą nogi. To zabarwienie znajduje się za oczami i można je wyraźnie odróżnić.
Czy pająk skrzypek jest trujący?
Zdecydowanie tak: pająk skrzypek ma najgroźniejsze ugryzienie w Hiszpanii. Jej jad ma działanie martwicze i zapalne i często powoduje zmiany lub owrzodzenie skóry. W niektórych przypadkach toksyny te powodują gorączkę i inne poważniejsze objawy, ale zdarza się to rzadko i jest spowodowane reakcjami alergicznymi.
Mimo to, pomimo swojej zwyczajowej obecności w domach, ukąszenia tego pająka są bardzo rzadkie. Skrzypkowie są nieśmiali i wcale nie agresywni, więc w normalnych warunkach nigdy nie próbują atakować ludzi.
Większość ugryzień pojawia się, gdy ludzie włączają pająka podczas snu, lub w przypadku braku tego, gdy pająk jest uwięziony między ubraniem a ludzkim ciałem. Innymi słowy, te przypadki to wypadki. Co więcej, większość uszkodzeń spowodowanych przez gatunki śródziemnomorskie jest łagodna i bardzo skutecznie goi się.
amerykańscy skrzypkowie, jak L. laeta Tak L. reclusa, stanowią znacznie większe niebezpieczeństwo. Gatunki śródziemnomorskie powodują łagodne przypadki loxoscelizmu skórnego, których objawy zostały wyjaśnione w poprzednich wierszach, ale jad amerykański jest znacznie silniejszy.
W konsekwencji urazy spowodowane przez jad tych gatunków są zwykle poważniejsze. Mogą wytwarzać większe wrzody, które w skrajnych przypadkach sięgają nawet 40 centymetrów. Proces gojenia trwa dłużej i może potrwać miesiące, chociaż zwykle przebiega pomyślnie.
W ograniczonym odsetku przypadków jad tych gatunków może wywoływać lokoscelizm ogólnoustrojowy. Jej objawy są poważniejsze, obejmują hemolizę, uszkodzenie układu krążenia, posocznicę i możliwy zgon.
Chociaż niektóre media sugerują obecność amerykańskiego gatunku pająka skrzypka w Hiszpanii, jest to dość wątpliwe, ponieważ nie podano żadnych wiarygodnych danych w tym zakresie. W przypadku bycia tutaj nie są one w ogóle przedłużane. Są to odosobnione przypadki, które nie powinny budzić niepokoju, ponieważ należy pamiętać, że istoty te wcale nie są agresywne.