Małe, żółte i toksyczne. Żaba jaskier to płaz o efektownym ubarwieniu, zamieszkujący lasy atlantyckie, który wyróżnia się żółtym odcieniem, niemal identycznym z odcieniem dyni. Z tego powodu jest również znany pod nazwą „ropucha dyniowa” lub ropuchy dyniowe po angielsku.
Chociaż wydaje się to dziwne, nie istnieje tylko jeden rodzaj żaby jaskierowej, Opisano raczej kolejne 36 gatunków, na co wskazują badania w portalu naukowym PLOS ONE. Wszyscy są tej samej płci (Brachycefal), a różnice dotyczą biogeografii gatunku i jego historii naturalnej.
Dlatego przy tej okazji skupimy się konkretnie na gatunku Brachycephalus ephippium.Czytaj dalej, aby poznać tę piękną żabę i jej najbardziej uderzające cechy.
Siedlisko żaby jaskrowej
Ten osobliwy płaz żyje wśród ściółki, krzewów, roślin i drzew, w dżunglach Atlantyku. W szczególności mieszka we wschodniej Brazylii, gdzie jego dominiów rozciąga się na prawie 1700 kilometrów. Jego populacja jest zwykle ograniczona, ale udaje mu się zajmować obszary do 100 hektarów. Może żyć na wysokościach od 200 do 1900 m n.p.m.
To jest rodzaj mikroendemiczny, więc można go znaleźć tylko w środowiskach górskich i dżungli. Z tego powodu populacje są uwięzione na górskich „wyspach”, które zapewniają wszystkie warunki do przetrwania, ale są otoczone niegościnnymi dolinami.
To właśnie promuje istnienie specjacji, lub to samo, że więcej gatunków żab jaskierowych pojawia się tylko z jednego.
Charakterystyka fizyczna
Te malutkie płazy mają około 2 centymetry długości, a ich pyski mają zaledwie 18 milimetrów długości. Brachycephalus ephippium również przedstawia hiperosyfikację, która nawiązuje do zdobienia skóry. Zjawisko to zapewnia tarczę grzbietową, coś podobnego do „płyty” w obszarze pleców.
Ogólnie rzecz biorąc, ta pomarańczowo-żółta żaba zdecydowała się na miniaturyzację. W rezultacie stracił paliczki na dłoniach, a niektóre palce u nóg nie działają. W ten sam sposób, ponieważ jego głowa jest szersza niż długa, oczy trochę wystają.
Nie możemy też zapomnieć o gatunku Brachycephalus rotenbergae,który ma właściwość świecenia w świetle ultrafioletowym. Zjawisko to wydaje się być związane z ich okresem lęgowym, choć nadal nie ma wniosków co do przydatności tego mechanizmu.
Czy żaba jaskier jest trująca?
Żaba jaskrowa kieruje się podstawową zasadą koloru i trucizny. Ma żywy żółty odcień, aby ostrzec drapieżniki, że jest toksyczny, innymi słowy ma aposematyczny kolor. Jego trucizna nazywa się tetrodotoksyna, która jest silną neurotoksyną zdolną do powodowania zatrzymania akcji serca u kręgowców.
Karmienie i reprodukcja
Ta żaba jest to organizm dobowy, który zjada różnorodne zdobycze, głównie stawonogi. Ma upodobanie do roztoczy i skoczogonków, chociaż zjada również niektóre pająki. Preferencje płazów wydają się być związane z ich wielkością i siedliskiem, ponieważ te mikrobezkręgowce stanowią najliczniejszą grupę w miocie.
Z drugiej strony należy zauważyć, że sezon lęgowy jest podobny do innych płazów. Preferuje pory deszczowe do godów, a samce aktywnie utrzymują swoje terytorium poprzez wokalizacje. W ten sposób chronią obszar żerowania, zasoby i jaja.
Żaby zajmują deszcz, aby ich jaja nie wyschły, ponieważ są to gatunki z nawożeniem zewnętrznym. Gdy samica zaakceptuje samca, składa jajeczka, a samiec zapładnia je swoim nasieniem. Dlatego muszą to zrobić ampułka, termin, który opisuje, kiedy samce obejmują samicę, aby zapewnić zapłodnienie jaj natychmiast po wykluciu.
Samica składa jaja w około 30 minut, które mają średnicę zaledwie 5,3 milimetra. Po zapłodnieniu matka przykrywa ją ziemią, aby ją ukryć i chronić. Zapobiega to również wysychaniu jaj, ponieważ wylęganie ich zajmuje do 64 dni.
Stan zachowania żaby jaskrowej
Na szczęście ten dziwny płaz nie jest zagrożony wyginięciem. Według Czerwonej Listy Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN), jest to drobny problem. Nie oznacza to jednak, że jest on wolny od wszelkich zagrożeń, ponieważ informacje o tym gatunku są wciąż minimalne.
W rzeczywistości, wraz z postępem analiz morfologicznych, nowe gatunki tego typu żaby są identyfikowane i reklasyfikowane.
Jednym z powodów, dla których musimy uważać na ten gatunek, jest jego status mikroendemizmu. Bycie mieszkańcami bardzo specyficznych regionów w przyrodzie, utrata siedlisk może okazać się katastrofalna dla tych żab. Ten brak niszy może doprowadzić do jej wyginięcia w bardzo krótkim czasie.
Pamiętaj, że kolory mogą ostrzegać Cię o zbliżającym się niebezpieczeństwie, nigdy ich nie lekceważ. Chociaż ta zasada nie zawsze jest spełniona, nie zaszkodzi wziąć ją pod uwagę. W ten sam sposób nie radzę sobie z żadnym gatunkiem, którego nie znasz, a chyba, że ma tak kolorowe kolory. Ta żaba jest piękna i urocza, ale jest żywym przykładem „widzenia i nie dotykania”.
