Biała sowaTyto Alba), znany również jako „pospolita sowa”, „sowa z dzwonnic” lubpłomykówkapo angielsku to ptak porządkuStrigif.webpormesnależący do rodzinyTytonidae. Jest to jeden z najbardziej kosmopolitycznych gatunków ptaków na świecie, ponieważ zamieszkuje praktycznie całą kulę ziemską - z wyjątkiem niektórych regionów i obszarów o ekstremalnym klimacie-.
Analizy filogenetyczne wykazały, że istnieją co najmniej 3 linie tego gatunku, jedna w Europie, Azji Zachodniej i Afryce, druga w Azji Południowo-Wschodniej i Australazji oraz jedna w regionach obu Ameryk. Niektórzy profesjonaliści twierdzą nawet, że tego ptaka można podzielić na 5 różnych gatunków. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o białej sowie i jej obecnej sytuacji, czytaj dalej.
Siedlisko białej sowy
Jak powiedzieliśmy, Ten ptak jest jednym z najszerzej rozpowszechnionych na całej planecie. Występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, od Europy po Australię, przechodząc przez różne wyspy na Pacyfiku, całą Amerykę, Afrykę i Azję.
Nie ma go tylko na pustyniach, strefach polarnych, niegościnnych szczytach górskich i niektórych odległych wyspach. Jest uważany za gatunek osiadły, ponieważ osiedla się na określonym obszarze i nie przemieszcza się z niego, mimo że w pobliżu znajdują się bardziej sprzyjające środowiska.
Jak wskazuje stowarzyszenieDrzewko,biała sowa jest typowa dla otwartych przestrzeni, takich jak pola, stepy czy ugory. Aby odpocząć i przeskanować horyzont, zwykle wybiera dziury na pewnej wysokości od ziemi, naturalne lub wykonane przez człowieka. Typowe jest obserwowanie osobników w dziuplach pnia drzewa, ale zasiedlają one również dziuple wąwozów, kościoły, stare domy i strychy.
Charakterystyka fizyczna
Biała sowa jest wyjątkowa, o średniej wielkości i pięknym kolorze kości słoniowej, która pokrywa pióra.Istnieje wyraźna różnica w wielkości między podgatunkami, ale „typ” mierzy od 33 do 39 centymetrów w wieku dorosłym. Waga jest również bardzo zmienna, ponieważ w zależności od miejsca jest datowana na egzemplarze, które osiągają od 220 do 710 gramów.
Ton piór zmienia się w zależności od podgatunku, ale część grzbietowa jest zwykle pokazana w kolorze od szarego do brązowego. Głowa w kształcie serca jest zawsze czysto biała. Oczy są czarne, a dziób ma również odcień kości słoniowej, zgodny z resztą głowy. Wiek i płeć każdego osobnika to kolejne czynniki modyfikujące ich kolorystykę.
W populacjach Europy kontynentalnej większa liczba plamek i tonów sugeruje lepszy stan zdrowia, przynajmniej u samic.
Podgatunki sowy białej według kontynentów
Jak powiedzieliśmy, sytuacja filogenetyczna sowy śnieżnej jest bardzo zagmatwana. Niektóre badania szacują, że istnieje do 30 podgatunków zgrupowanych w 3 różne jednostki ewolucyjne, podczas gdy inne twierdzą, że w rzeczywistości ten ptak błędnie obejmuje 5 różnych gatunków. Sytuacja pozostaje niejasna, ale prawie wszyscy zgadzają się, że w zależności od regionu istnieją różne rody.
W zależności od regionu, w którym skupiamy naszą uwagę, można wyróżnić kilka podgatunków sowy białej. Przedstawiamy najważniejsze i uznane na poziomie taksonomicznym:
- Europa: obejmuje podgatunki Tyto alba alba, Tyto alba guttataTakTyto alba ernesti.T. Alba AlbaTo typowa sowa, którą zwykle wyobrażamy sobie mówiąc o tym zwierzęciu
- Afryka: obejmuje 6 podgatunków; Tyto alba affinis, Tyto alba detorta, Tyto alba poensis, Tyto alba gracilirostris, Tyto alba thomensis Tak Tyto alba schmitzi.
- Azja: ma 5 podgatunków; Tyto alba erlangeri, Tyto alba stertens, Tyto alba javanica, Tyto alba deroepstorffi Tak Tyto alba sumbaensis.
- Ameryka północna: ma tylko jeden podgatunek, Tyto alba pratincola.
- Ameryka Południowa i Środkowa: istnieje 10 różnych podgatunków, występujących w regionach o klimacie wilgotnym i tropikalnym.
- Oceania:ma 4 podgatunki; Tyto alba delicatula, Tyto alba meeki, Tyto alba crassirostris Tak Tyto alba interposita.
Po tej prezentacji będziesz w stanie zrozumieć, dlaczego tak się mówi w przypadku tego gatunku panuje duży bałagan filogenetyczny.Zasięg sowy białej jest tak szeroki i sięga tak wielu lat wstecz, że bardzo trudno jest ustalić bliskość i granicę między składającymi się nań taksonami.
Karmienie sowy śnieżnej
Sowy śnieżne są zwierzętami drapieżnymi owadów i ssaków, choć sporadycznie nie gardzą też gadami, płazami i innymi mniejszymi ptakami. Ten ptak jest ogólnym myśliwym, chociaż wykryto, że ma upodobanie do małych ssaków, takich jak norniki, szczury, norniki i ryjówki.
Jak wskazuje portalSEO Birdlife,gatunek ten charakteryzuje się bardzo wysokim tempem metabolizmu, co zmusza go do spędzania dużej części popołudnia i nocy na szukaniu zdobyczy do włożenia do pyska. Jako ciekawostkę należy zauważyć, że uszy tych ptaków pojawiają się asymetrycznie w czaszce. Dzięki temu są w stanie wykrywać dźwięki z niezwykłą doskonałością, dzięki czemu nie potrzebują oczu do polowania.
Uważa się, że podgatunki zamieszkujące wyspy są mniejsze, ponieważ muszą opierać swoją dietę na owadach. Tymczasem osobniki kontynentalne mają do dyspozycji małe ssaki do polowania.
Reprodukcja
Płomykówki nie są szczególnie terytorialne, ale mają zasięg, który uważają za „dom”, w którym polują i wykonują swoje żywotne czynności. Zwykle teren osobnika rozciąga się do 1 kilometra od gniazda, chociaż obszar żerowania dorosłych samic pokrywa się z obszarem ich partnera. Gatunek ten jest monogamiczny, a duety reprodukcyjne pozostają razem, dopóki jeden z nich nie umrze.
Po utworzeniu pary samiec wykonuje serię lotów eksploracyjnych, z którym ustala zakres zagnieżdżenia. Po tym akcie dochodzi do bardzo skomplikowanych zalotów, które prowadzą do złożenia przez samicę około 2 do 9 jaj - średnio 5-. Okres inkubacji trwa około 30 dni, ale warto poczekać: ten gatunek wykazuje wskaźnik sukcesu wylęgowego wynoszący 75%.
W pierwszych tygodniach lęgów to samiec jest odpowiedzialny za dostarczenie całego pokarmu do gniazda. Od pierwszego miesiąca życia samica zaczyna również zapuszczać się za granicę, aby polować na więcej pożywienia, aby zapewnić swojemu potomstwu. Wzrost piskląt osiąga szczyt około 30 tygodni po wykluciu.
Chociaż mogą rozmnażać się przez cały rok, ptaki te wykazują wyraźne wzorce sezonowe, które są dostosowane do regionu, w którym żyją.
Stan zachowania
Trudno jest ustalić ogólny stan ochrony gatunku, ponieważ jego obszar dystrybucji jest ogromny i najwłaściwszą rzeczą byłaby ocena każdego podgatunku z osobna. W każdym razie Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) ustala, że sowa śnieżna należy do kategorii „najmniejszej troski (LC)”.
Szacuje się, że na całym świecie może żyć około 10 milionów osobników, chociaż 20% z nich występuje w regionach obu Ameryk. W każdym razie na niektórych terenach ptaki te doświadczyły drastycznego spadku z powodu stosowania insektycydów na polach - takich jak DDT - i stosowania rodentycydów w uprawach, co pozbawiło sowy ofiary.
Jeśli status tego ptaka zostanie ujednolicony bez uwzględnienia jego skomplikowanej sytuacji filogenetycznej, można powiedzieć, że jest to drugi najbardziej rozpowszechniony gatunek ptaka drapieżnego na świecie, ustępujący jedynie sokołowi wędrownemu (Falco peregrinus). W każdym razie w niektórych częściach globu - jak Kanada - coraz trudniej jest zobaczyć okazy.
Ciekawostki i uwagi końcowe
Historycznie różne kultury wiejskie nadały temu ptakowi „złowrogą aurę”, ze względu na upiorny wygląd i nocne nawyki. Negatywne uprzedzenia dotyczące tego gatunku zawsze będą błędne. Nie są zainteresowane atakowaniem ludzi, a ponadto pozbywają się małych ssaków, które mogą być szkodnikami upraw.
Na szczęście ogólna populacja stała się globalnie świadoma znaczenia tego gatunku. Wiele regionów promuje umieszczanie skrzynek lęgowych, które umożliwiają również prowadzenie badań behawioralnych tego gatunku, przy jednoczesnym poszanowaniu jego naturalnego cyklu rozrodczego. To, że białe sowy trwają u nas przez wieki, to wspólny wysiłek.