Termin „chrząszcz bombardier” oznacza różne chrząszcze należące do rodzinyBiegaczowate.Ponad 500 gatunków chrząszczy plemion Brachinini, Paussini, Ozaenini Tak Metriini znalezione w tym taksonie mają fascynującą wspólną cechę: gdy są zagrożone, te bezkręgowce wydzielają żrący związek chemiczny.
Chociaż istnieje wiele gatunków chrząszczy bombardierowych, skupimy naszą uwagę na rodzajuBrachinusie, szczególnie w gatunku Brachinus fumans, jeden z najbardziej sławnych. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej fascynującej grupie chrząszczy, czytaj dalej.
Siedlisko chrząszcza bombardiera
Jak powiedzieliśmy, termin ten obejmuje ponad 500 różnych gatunków i niemożliwe byłoby opisanie siedlisk wszystkich z nich. Tylko płeć Brachinus -jeden z wielu tego taksonu – przedstawia gatunki o bardzo różnych zasięgach występowania, od Ameryki Północnej po Hiszpanię, przechodząc przez Karaiby, Ukrainę, Maroko, Portugalię, Francję i wiele innych regionów.
Ze swojej strony gatunkiBrachinus fumansznalezione tylko w Ameryce Północnej, obokBrachinus alternansTak Brachinus audustipennis, pośród innych. Ogólnie rzecz biorąc, chrząszcze bombardier są kosmopolityczne i uniwersalne, ponieważ osiedlają się w prawie każdym środowisku o minimalnej wilgotności i temperaturze, aby wykluć jaja.
Większość gatunków występuje endemicznie na preriach oraz w lasach umiarkowanych lub tropikalnych. W Azji występuje 26 gatunków z rodzaju Brachinus. W USA zarejestrowano ponad 40.
Charakterystyka fizyczna
Jak wszystkie owady, chrząszcze bombardierowe prezentują swoje segmentowe ciało, utworzone przez głowę, klatkę piersiową i brzuch. Wszystkie charakteryzują się blaszkowatymi czułkami składającymi się z 11 stawów, 6 nóg, które wychodzą z klatki piersiowej i 10 segmentów brzucha u samców, -9 u samic.
Ponadto chrząszcze te przenoszą stwardniałą elytrę na grzbietowej części ciała. Struktury te strzegą skrzydeł, które są uważane za szczątkowe u gatunków amerykańskich i nie są używane do lotu. Jako mechanizm kompensacyjny chrząszcze bombardierowe rozwinęły najbardziej fascynujący system obrony chemicznej.
Gatunki Brachinus fumans Ma ogólnie pomarańczowe zabarwienie. Z drugiej strony, jego elytra mają metaliczny, czarno-zielony odcień, który zmienia się w zależności od padania światła. Inne gatunki są bardzo różne: na przykładBrachinus alternanswyróżnia się jego żółty odcień ciała i bardzo zauważalna zielona elytra. Te chrząszcze zwykle nie rosną więcej niż 2,5 centymetra.
Chrząszcze Bombardier mają bardzo podobny kształt ciała, ale odcienie i wzory różnią się znacznie między gatunkami.
Jedzenie i zachowanie
Większość gatunków chrząszczy bombardier jest mięsożerna, w tym także ich larwy. Te bezkręgowce zwykle wychodzą nocą w poszukiwaniu swoich ofiar, w tym przypadku małych owadów. Jednak są zwierzętami stadnymi i mają tendencję do gromadzenia się w zagłębieniach kłód i kamieni, gdy nie szukają pożywienia.
Ponadto ich cykl życiowy jest dość krótki, jak to zwykle bywa w grupie chrząszczy. Te bezkręgowce składają jaja pod ziemią, w miejscach obfitujących w rozkład materii organicznej – na przykład pod zwłokami zwierząt.
Larwa wyłaniająca się z jaja jest bardzo mała. i musi przechodzić kolejne linienie, aż do osiągnięcia ostatniego stadium. Kiedy jest wystarczająco nakarmiony i ma zapasy energii, tworzy wokół siebie poczwarkę i przechodzi metamorfozę. Dorosłe osobniki żyją tylko kilka tygodni, co jest niezbędne do żerowania i rozmnażania.
W wielu regionach chrząszcz bombardier jest uważany za biokontrolera, ponieważ żywi się szkodnikami rolniczymi.
Mechanizm obronny
Jeśli te zwierzęta czymś się wyróżniają, to bez wątpienia ich zdolność do obrony przed drapieżnikami. Jak wskazują badania opublikowane w czasopiśmieNauka, chrząszcze bombardierowe są zdolne do generowania wewnętrznych „wybuchów” dzięki dwuizbowej budowie ich gruczołów karłowaty, znajduje się w jamie brzusznej.
Każdy z gruczołów karłowatych zawiera 2 komory: komorę rezerwową (RSC) i komorę reakcyjną (RXC), które zbiegają się w kanale wylotowym (EC), znajdującym się na końcu jamy brzusznej. Z drugiej strony zawór międzykomorowy (ICV) oddziela dwie zawartości obu komór. Są one pokryte naskórkiem, który chroni zwierzę przed korozyjnymi właściwościami przechowywanych płynów.
Komora rezerwowa (RSC) zawiera w swoim wnętrzu ciecz złożoną z 25% nadtlenku wodoru i 10% hydrochinonu, a także innych związków niereaktywnych. W razie potrzeby zawór międzykomorowy jest otwierany przez działanie mięśni, a płyn miesza się z inną fazą płynną, która zawiera enzymy katalazę i peroksydazę.
Rezultatem jest 1,4-benzochinon, który pojawia się po silnie egzotermicznej reakcji, w której uwalniany jest tlen w postaci gazu, woda, para i ciepło - osiąga temperaturę do 100 ºC-. W rezultacie z przewodu wylotowego (EC) wyrzucana jest wrząca żrąca ciecz, która może podrażniać oczy i układ oddechowy narażonych na jej działanie kręgowców.
Zamiast w ciągłym przepływie, ten środek żrący jest wydalany „w impulsach”. Chrząszcz bombardier jest zdolny do 500 impulsów na sekundę.
Niezwykły mechanizm obronny
Niesamowita prawda? Chrząszcz bombardier wywołuje prawdziwą eksplozję w swoim środowisku brzusznym, poprzez egzotermiczną reakcję charakterystyczną dla królestwa zwierząt. Ponieważ te bezkręgowce nie mają innych metod obrony, polegają na najbardziej ekstremalnej chemii, aby rozwiązać swoje braki.
Chrząszcze Bombardier występują w wielu częściach świata, więc możliwe jest, że niektóre gatunki zamieszkują pola w Twoim regionie zamieszkania. Oglądanie ich w naturalnym środowisku to prawdziwy spektakl, ale pamiętaj, aby szanować ich przestrzeń, jeśli nie chcesz się bardzo bać.