Termin „żaba” nie odnosi się do pojedynczego gatunku zwierząt w klasie promieniowców, ale raczej obejmuje wszystkie należące do rodziny Batrachoididae, kolei znajduje się w kolejności Pajęczaki.Ta grupa obejmuje łącznie 83 gatunki, z kolei podzielone na 21 różnych rodzajów. Wszystkie mają pewne wspólne cechy.
W tych wierszach skupimy się na ropuchach luzytańskich (Halobatrachus didactylus), jedyny przedstawiciel swojego rodzaju, o wyglądzie podobnym do innych, bardziej znanych przedstawicieli rodziny Batrachoididae.Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku i innych krewnych, czytaj dalej.
Siedlisko ropuchy
Ropucha, jako rodzina, są dystrybuowane na całym świecie. Większość gatunków zebranych w tym taksonie to gatunki morskie, choć wiele z nich żyje w wodach średnio zasolonych. Wyjątkiem od reguły jest podrodzina Thalassophryninae,z przedstawicielami zamieszkującymi tylko słodkie wody w rzekach Ameryki Południowej, zwłaszcza Amazonki.
Ze swojej strony ropucha luzytańska (Halobatrachus didactylus) występuje we wschodnim Oceanie Atlantyckim – od Portugalii po Ghanę – oraz w basenie Morza Śródziemnego. Został również wprowadzony na północy Hiszpanii przez naturalne ruchy, prawdopodobnie z powodu ocieplenia wód. Jak wskazano przez Xunta de Galicia, pierwsza obserwacja w tym regionie pochodzi z 2022-2023 roku.
Ta ryba żyje płytko -około 100 metrów od powierzchni, zwykle od 10 do 50 metrów- na piaszczystym i kamienistym dnie. Jak zobaczymy w kolejnych wierszach, jego ubarwienie pozwala zwierzęciu całkowicie wtopić się w typowe środowisko na dnie śródziemnomorskiego słupa wody.
Istnieje wiele gatunków ryb ropuch, które są rozprowadzane przez prawie wszystkie morza świata.
Charakterystyka fizyczna
Ogólnie rzecz biorąc, ropuchy nie mają łusek i noszą duże, spłaszczone głowy. Ich usta są również bardzo wydatne, z wysoko rozwiniętymi szczękami i przedszczękami. Przydatki lub przydatki zwykle zwisają z dolnej części jamy ustnej.brzany,narządy zmysłów, które pomagają tym zwierzętom zlokalizować pokarm w mętnych wodach, gdzie wzrok nie jest przydatny.
Po drugie, skrzela są małe i zlateralizowane. Ryby te mają również płetwy piersiowe i brzuszne, które z kolei są podtrzymywane przez kolce i różne miękkie promienie. Ze swojej strony ropucha luzytańska ma 2 kolce pokryte skórą w górnym rogu wieczko i 2 płetwy grzbietowe.
Pierwsza z tych płetw grzbietowych ma 3 mocne pokryte kolcami, podczas gdy druga jest podtrzymywana przez 19-24 długie, gładkie promienie. Ponadto skóra tego gatunku jest pozbawiona łusek -podobnie jak reszta żaby- i pokryta jest śluzCharakterystyka. Jego kolor jest jasnobrązowy z ciemnymi plamami tworzącymi wzory, a maksymalny rozmiar to 55 centymetrów.
Ta tonacja pozwala ropuchy wtopić się w tony dna morskiego, czy to skały, czy piasek.
Zachowanie ropuchy luzytańskiej
Ropuch luzytański jest zwierzęciem osiadłym, które zwykle znajduje się w podłożu utworzonym przez piasek, skały i błoto. Oprócz swojego tajemniczego tonu, ryba ta przez większość czasu pozostaje częściowo zakopana na dnie, odsłaniając tylko najbardziej wydatne płetwy i okolice głowy. W tej pozycji czeka, aż zdobycz przejdzie przed nim.
Ryba zdolna do wydawania dźwięków
Poza nawykami związanymi ze środowiskiem, ta ryba wyróżnia się ponad innymi zdolnościami do wykonywania wokalizacji. Ponadto według badań opublikowanych na portalu naukowym Biologia RYB,emitowane dźwięki różnią się w zależności od pory roku. Podczas godów samce wydają dźwięki przypominające syczenie, podczas gdy inne rejestry wokalne pojawiają się przez cały rok.
Uważa się, że takie zachowanie nie występuje na najwcześniejszych etapach rozwoju. Wydaje się, że emisja dźwięków zaczyna się, gdy młodociani są w stanie generować pomruki wyższego poziomu i niższą dominującą częstotliwość.
Uważa się, że zdolność mowy u tego gatunku powstała w celu przyciągania samic lub ostrzegania innych samców przed granicami terytoriów. Ta cecha jest bardzo interesująca naukowo.
Karmienie
Żabietka jest samotnikiem i przez większość swojego życia pozostaje na wpół zakopana w dnie lub w szczelinach kamieni. Żywi się głównie mięczakami, skorupiakami i innymi małymi rybami, dlatego uważany jest za gatunek drapieżny. Jego strategia jest typowausiądź i czekaj, po prostu czeka, aż ofiara przejdzie obok i pożre ją swoim dużym aparatem głowy.
Z drugiej strony należy zauważyć, że gatunek ten ma niewielkie znaczenie w obrocie rybami na cele spożywcze. Pomimo tego, że są znane na południowych obszarach Hiszpanii, zwierzęta te zwykle nie są spożywane w gastronomii.
Ponieważ nie posiada zębów, gatunek ten zjada zdobycz w całości, bez wcześniejszego żucia lub cięcia.
Reprodukcja ropuchy
Według badań opublikowanych w czasopiśmie naukowymEndokrynologia ogólna i porównawcza,gatunek ten ma cykl reprodukcyjny trwający od marca do sierpnia, ze szczytem między majem a czerwcem.W tym czasie samce wydają specjalne wokalizacje, dzięki użyciu i skurczowi pęcherza pławnego. Służą one do przyciągania samic lub unikania konfliktów z innymi samcami.
Wrażliwe samce przyciągają samice do swoich gniazd lub miejsc zamieszkania. Jeśli zostały one „przekonane” wokalizacjami, uwolnią jajeczka na zewnątrz, gdzie następuje zewnętrzne zapłodnienie. Jaja te są lepkie z jednej strony i doskonale przylegają do gniazda samca, co chroni je do czasu wyklucia.
Stan zachowania i uwagi końcowe
Jak wskazano przez Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN), gatunek ten jest uważany za „najmniejszej troski (LC)”, jeśli chodzi o ochronę. Niektóre populacje osiedlają się na obszarach chronionych i nie są wykorzystywane do konsumpcji na rynku, więc nie ma realnych zagrożeń, które mogłyby je natychmiast zabić.
Jeśli coś wyróżnia się spośród wielu innych gatunków, jest to zdolność ropuchy luzytańskiej do: produkują wokalizacje w okresie godowym i poza nim. Ta funkcja przyciągnęła zainteresowanie zarówno naukowców, jak i opinii publicznej.
