Kiedy mrówki culona się jednoczą, przestają być jednostką i stają się kolonią, znaną jako „superorganizm”. Ta agregacja składa się z dużej rodziny zsynchronizowanej w swoich małych umysłach, aby pracować nad wspólnym celem. Kiedy te skupiska się manifestują, wszystkie inne zwierzęta znikają z drogi.
Kolonie mrówek Culona to potężna siła, która żeruje i porusza się jak pojedyncze zwierzę. Są tak połączone, że zachowują się jak autonomiczna istota; super organizm, który specjalizuje się w wykonywaniu określonych zadań. Wspólna praca zamieniła wielkie mrówki w triumfy natury.
Dlaczego nazwa mrówek culonas
Jego naukowa nazwa to Atta laevigatta, gatunek błonkoskrzydłych z rodziny Form. Jest to również jedna z najczęstszych mrówek tnących liście. Jego przydomek „mrówki z dużymi dupami” wynika z wyglądu fizycznego, to znaczy z dużej, gładkiej, lśniącej głowy i dużego tyłka.
W Kolumbii gatunek ten znany jest jako „mrówka culona”. W każdym razie w innych częściach świata – takich jak Argentyna i Ekwador – nazywa się to „zompopo de mayo”, w Wenezueli „akango”, w Paragwaju „chicatana” i w Meksyku „cepe culón”.
Charakterystyka fizyczna
Mrówki Culona mają wygląd fizyczny wszystkich błonkoskrzydłych lądowych, z wyjątkiem ich dużego tyłka, który jest o cień ciemniejszy niż reszta normalnych mrówek. Największą mrówką culona jest królowa, który może mierzyć 2,5 centymetra długości, podczas gdy robotnice są mniejsze, mierzą od 1,5 do 2 centymetrów.
Poza królową reszta członków kolonii to doskonałe buldożery. W ten sposób mogą zbudować duże mrowisko o głębokości 5 metrów, które ma średnicę do 100 metrów kwadratowych. Wejście do tego minimiasta może mieć około 9 centymetrów szerokości. Wreszcie te gniazda utrzymują się przez 50 lat.
Co jedzą mrówki culona?
Mrówki Culona żywią się grzybami, które same pielęgnują, które z kolei pochodzą z tkanki liści, którą te mrówki przeżuwają. W odniesieniu do tej żywności można przytoczyć następujące ogólniki:
- Mrówki Culona uprawiają te grzyby w podziemnych ogrodach, który może osiągnąć 36 centymetrów szerokości i 1 metr głębokości.
- Uprawiany grzyb jest jedynym pokarmem dla królowej i jej larw.
- Uprawiane grzyby mają wygląd przypominający gąbkę. Zawierają komórki zwane „gongilidiami”.
- Grzyb pozostaje w stanie czystym, bez potrzeby opieki ze strony mrówki.
- Mrówki robotnice Culona żywią się sokiem liści, kiedy są krojone na małe kawałki.
Siedlisko i zachowanie
Kolonie, które budują mrówki culona, to podziemne mini-miasta. W nich odbywa się cała akcja i opieka nad młodymi. Kiedy pracownicy wychodzą na powierzchnię, zwykle robią to w nocy – a rzadko w ciągu dnia. Wspinają się na wierzchołki drzew i szczękami zakrzywione liście są cięte.
Wycięte liście są proporcjonalne do ich ciał. W ten sposób niosą je na plecach, aby zabrać je do kolonii. Poza aktywnością w samym mrowisku, praca ta przyczynia się do rozkładu 20% liści drzew. Ponadto królowa zabiera na swój lot godowy segment grzybów zrobionych z tych liści.
Kasty culona ant
Mrówki culona dzielą się na 2 kasty: pierwsza to mrówki skrzydlate i płodne, czyli królowe i samce. Druga to pracownicy lub reproduktorzy, odpowiedzialny za kształtowanie podziemnego gniazda oraz do transportu ciętych arkuszy.
Kiedy diploidalna królowa (z pełnym zestawem genów) łączy się z haploidalnym samcem (połowa genów) w słynnym locie godowym, może założyć nową kolonię z własnymi mrówkami robotnicami. Ważne jest, aby pamiętać, że lot ślubny rozpoczyna się w porze deszczowej, zwykle gdy deszcz się kończy.
Taktyka mrówek culona
Mrówki Culona wykazały swoją lojalność wobec pracy zespołowej i zsynchronizowanej komunikacji. Dlatego te małe błonkoskrzydłe słyną z rozwijania strategia zmiany ról.
Takie zachowanie jest bardzo szczególnym sposobem pracy, który zaczyna się od hodowania grzybów przez młode mrówki. Kiedy te dojrzeją i nabiorą doświadczenia, wychodzą na powierzchnię i zaczynają ścinać liście.
Wrogowie mrówek culona
Te silne mrówki budowlane mają wrogów, na których muszą uważać, a w tym konkretnym przypadku niebezpieczeństwo kryje się w 2 scenariuszach. Po pierwsze, kiedy królowa wylatuje na swój ślubny lot,staje się preferowanym pokarmem nietoperzy i ptaków.
Ponadto mrowiska tego gatunku muszą stawić czoła naturalnym niebezpieczeństwom, takim jak powodzie i ludzkie ręce, zwłaszcza gdy są chwytane w celu przygotowania potraw gastronomicznych. Jednak tym sprytnym małym wojownikom udaje się budować nowe kolonie, rozszerzając w ten sposób panowanie wielkich mrówek.
Jak widać, mrówki reprezentują najwyższy stopień współpracy, mieszczący się w biologicznych skupiskach typu eusocjalnego. Każda mrówka nie jest jednostką, ale jeszcze jedną częścią biologicznego superorganizmu, który porusza się razem w jednym celu: przetrwać w czasie i rozwinąć gatunek.
