Meduza to jedno z morskich zwierząt, które wzbudza największą ciekawość, ale wśród nich wyróżnia się kryształowa meduza. Ten bezkręgowiec ma szczególne cechy, które czynią go wyjątkowym, a nawet wzbudził zainteresowanie nauki. Jego naukowa nazwa to Aequorea wiktoria i należy do rodziny Aequoreidae, który obejmuje ponad 25 gatunków.
Popularna nazwa tej meduzy pochodzi od jej galaretowatego i prawie przezroczystego, przypominającego szkło wyglądu. Ten aspekt sprawia, że jest prawie niezauważalny dla człowieka, tym bardziej, że zwykle żyje w głębokich obszarach oceanu, gdzie prawie nie dociera światło słoneczne. Czytaj dalej, aby poznać bardziej szczegółowo jego charakterystykę, dietę i dystrybucję.
Charakterystyka kryształowej meduzy
Kryształowa meduza, podobnie jak większość tych zwierząt, ma uderzający wygląd. Oprócz przezroczystości ma setki macek o różnych rozmiarach. Chociaż te wydają się delikatne, są znacznie bardziej odporne niż inne rodzaje meduz. Należy zauważyć, że nie wychodzą one z obszaru ust, ale z krawędzi parasola. Są naładowane jadem, który może sparaliżować ofiarę.
Teraz cecha, która sprawiła, że Aequorea wiktoria jest jego bioluminescencja, czyli zdolność do naturalnego wytwarzania światła. Kiedy ta meduza czuje się zaatakowana lub jest w niebezpieczeństwie, aktywuje zielone białko fluorescencyjne – GFP, od jego angielskiego akronimu – poprzez ponad 100 organów, aby odstraszyć drapieżniki.
Meduzy mają wyspecjalizowane komórki, parzydełka, które są odpowiedzialne za wyrzucanie jadu z macek po kontakcie z ofiarą.
To białko aktywowane wapniem Został odkryty przez japońskiego naukowca Osamu Shimomura i Amerykanin Roger Y. Tisen. Dzięki temu odkryciu obaj profesjonaliści zdobyli Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 2008 roku.
Według badań, które zebrały zastosowanie tego białka w medycynie, dzięki niemu możliwe było badanie procesów biologicznych w komórkach człowieka, związane z rozprzestrzenianiem się komórek rakowych i tworzeniem nowych neuronów.
To, co najbardziej wyróżnia się w stosowaniu GFT u ludzi, to jego zdolność do błyszczenia bez użycia innych dodatków. Wystarczy naświetlić obszar światłem UV, aby wyemitować fluorescencję. To wielki postęp, ponieważ nie stanowi ryzyka toksyczności.
Dieta meduz kryształowych
Ten bezkręgowiec morski osiąga takie rozszerzenie pyska, że może połknąć inne meduzy lub zdobycz dwukrotnie większą od swojego rozmiaru. Dzięki temu biologicznemu wyczynowi jest w stanie spożywać inne hydromeduzy, nawet jeśli nie są one podstawą jego diety. Połyka również małe organizmy, takie jak plankton i niektóre skorupiaki.
Jeśli chodzi o trudną zdobycz, Aequorea wiktoria używa swoich lepkich macek, aby wstrzyknąć toksynę, która je paraliżuje. Następnie użyj siły tych samych struktur, aby wprowadzić je do ust i połknąć w całości.. Nie ma zębów – więc nie gryzie – ponieważ to w żołądku enzymy rozkładają pokarm.
Te meduzy są z kolei pokarmem dla innych gatunków, takich jak samogłów, przyczyniając się w ten sposób swoim ziarnem piasku do równowagi ekosystemu oceanicznego. Ponieważ są prawie przezroczyste, niektóre zwierzęta, które je zjadają, mylą je z plastikowymi torbami, które z powodu zanieczyszczenia unoszą się w oceanie.
Chociaż ich ugryzienie jest śmiertelne dla ofiary, dla ludzi nie ma większego ryzyka.
Dystrybucja
Kryształowe meduzy znaleziono na zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej, od centralnej Kalifornii po Vancouver, w okolice Waszyngtonu i Kolumbii Brytyjskiej. Żyją zarówno w głębokim oceanie, jak i na wybrzeżach. W rzeczywistości, ze względu na prądy oceaniczne, mogą być wyrzucane na brzeg, gdzie można je zobaczyć na mieliźnie.
Pomimo całkowitej kontroli nad swoimi częściami, te bezkręgowce zwykle nie pływają. Wolą być unoszone przez prądy, które utrzymują je na powierzchni. Obecnie okazy te można oglądać w niektórych legalnych akwariach, takich jak ogrody zoologiczne i rezerwaty.
Kryształowa meduza, olśniewająca istota
To jest kryształowa meduza, olśniewająca. Oprócz ozdabiania oceanów swoją obecnością, można powiedzieć, że służy zdrowiu ludzi, ze względu na pracę jego związków w środowisku laboratoryjnym. Z drugiej strony dzięki wrażliwości na jakość wody meduzy stali się strażnikami zmian klimatycznych.
W rzeczywistości artykuł z Uniwersytet Complutense w Madrycie wyjaśnia, że jednym z powodów, dla których meduzy są bliżej plaż, jest pęknięcie bariery temperaturowej i zasolenia między otwartym morzem a wybrzeżem. Jeśli jako społeczeństwo zwrócimy uwagę na te parametry biologiczne, możemy szybciej wykryć zmiany w naszym środowisku.
Kryształowa meduza to meduza o niewielkich rozmiarach, prawie zerowym ubarwieniu i postaci prawie niemożliwej do rozpoznania na dnie morskim. W każdym razie zwraca uwagę na swoją przydatność na różnych ludzkich frontach.