Orki, powszechnie znane jako orki, nie zasługują na ten przydomek. W rzeczywistości są fascynującymi zwierzętami do obserwacji, zwłaszcza ze względu na ich wielką inteligencję.
Ich dystrybucja jest tak szeroka, że różne grupy rozwinęły specyficzne adaptacje w swojej morfologii, diecie, zachowaniu, a nawet genetyce, dlatego dla niektórych z nich zaproponowano różne gatunki. Jeśli pobudziła Cię Twoja ciekawość, tutaj możesz dowiedzieć się więcej.
Klasyfikacja taksonomiczna orek
Wieloryb zabójcaOrcinus orca) To jest gatunek waleni odontocete należący do rodziny Delphinidae. Jest to największy gatunek delfina i jedyny obecnie istniejący gatunek rozpoznany w ramach rodzajuOrcinus. W szczególności jego klasyfikacja jest następująca:
- Królestwo: Animalia.
- Krawędź: Chordata.
- Klasa: Mammalia.
- Zamówienie: Walenie.
- Podrząd: Odontoceti.
- Rodzina: Delphinidae.
- Podrodzina: Orcininae.
- Płeć: Orcyna.
- Gatunek: Orcinus orca.
Charakterystyka fizyczna
Orka ma mocną cerę i biało-czarne ubarwienie, w którym każdy osobnik ma swój własny wzór. Jego najbardziej uderzającą cechą, oprócz ogromnych rozmiarów, jest długa płetwa grzbietowa, którą ma, U dużych samców może osiągnąć prawie 2 metry długości.
Jest to gatunek, u którego obserwuje się dymorfizm płciowy pod względem wielkości: samce mogą osiągnąć 9 metrów i ważyć 6 ton, podczas gdy samice mają 4 tony i 7 metrów długości. Samice mają również mniejszą płetwę grzbietową.
Rozmnażanie i karmienie
Orki są super drapieżnikami, to znaczy, że nie mają naturalnych wrogów i znajdują się na szczycie łańcucha pokarmowego swojego ekosystemu. Spożywają około 5% swojej wagi dziennie w postaci zróżnicowanej zdobyczy, od małych ryb i kałamarnic po rekiny, a nawet inne wieloryby. Swoją dietę dostosowują do miejsca, w którym się znajdują i pory roku.
Jeśli chodzi o rozmnażanie, samice mogą zajść w ciążę od około 6 roku życia. Z drugiej strony samce nie są płodne, dopóki nie osiągną wieku 10 lat.
Będąc tak inteligentnymi zwierzętami, mają długie dzieciństwo, w którym muszą nauczyć się wszystkiego, czego potrzebują, aby przeżyć, zanim będą mieli potomstwo.
Samica zwykle rodzi jedno cielę co 5-6 lat, ponieważ jeśli już opiekuje się nieletnim, będzie ono na tyle samodzielna, że matka zajmie się noworodkiem. Ciąża waha się między 15 a 18 miesiącem, a młode mogą osiągnąć 2,5 metra po urodzeniu -i ważą 200 kg-.
Stan zachowania
Ze względu na jego szeroką dystrybucję nie ma wystarczających danych, aby oszacować dokładną liczbę orek występujących na świecie. Są chronione prawem międzynarodowym, które stara się zapobiec ich polowaniu, ale są też zagrożone przez najazdy ropy na pełnym morzu, niezrównoważone rybołówstwo i zmiany klimatyczne.
Zachowanie orka
Są zwierzętami społecznymi, ponieważ żyją w zorganizowanych grupach i mają złożony system komunikacji. Liczba osobników różni się w zależności od regionu, w którym żyją, chociaż rzadko można spotkać grupy liczące więcej niż 20 orków.
Ich hierarchia jest matriarchalna i oparta na pokrewieństwie, czyli dominująca kobieta jest najstarszą i matką wszystkich pozostałych członków grupy -a zatem najbardziej doświadczony w przetrwaniu-. Dorosłe samce zwykle chronią grupę po bokach, pozostawiając młode i matki w centrum.
Więzy między jednostkami są silne i trwałe dzięki złożonemu systemowi komunikacji. Dzięki mieszance słyszalnych i niesłyszalnych postaw, gestów i dźwięków orki są w stanie przekazać wszystkie informacje niezbędne do ich karmienia, ochrony i socjalizacji.
Każda grupa ma serię stabilnych sygnałów słuchowych, które powtarza, gdy są w grupie, jako kontrola. Nazywa się to „dialektem” i jest odpowiednikiem „jak się masz? Wszystko dobrze?" ludzi.
Ich inteligencja jest również niezwykła: wspólne zachowania związane z polowaniem, empatią, rozwiązywaniem problemów, a nawet koncepcjami matematycznymi zaobserwowano w badaniach w niewoli. Tak bardzo, że zaproponowano rozważenie ich wraz z delfinami, osoby nieludzkie na poziomie praw.
Zabójcze typy wielorybów
Ponieważ orki występują we wszystkich oceanach, a ich zwyczaje, żywność i kultura zmieniają się w zależności od tego, zostały podzielone na 3 rodzaje grup: mieszkańców, przechodniów i morskie.
Mieszkańcy
Osiadłe orki to te, które żyją najbliżej wybrzeży. Minimalna jednostka składa się zwykle z żeńskiej przewodniczki, ich dzieci i wnuki, średnio 6 osób. Mogą spotykać się przez pewien czas z innymi grupami pokrewnych orek i podobnych dialektów.
Zwykle nie pokonują długich dystansów, więc mają wspólną cechę fizyczną: ich płetwa grzbietowa jest zakrzywiona, a czubek ma kształt kuli. Żywią się głównie rybami i kalmarami.
Przechodnie
W przeciwieństwie do poprzednich, orki przechodnie pokonują duże odległości i nie pozostają zbyt długo w tym samym miejscu. Jego płetwa grzbietowa jest trójkątna i zwężająca się. Ich dieta składa się z większych zwierząt, takich jak foki czy żółwie morskie.
Grupy są zwykle mniejsze, zwykle składają się z dorosłej samicy i jej potomstwa. Dzieci często opuszczają grupę rodzinną do tworzenia własnej jednostki, zwłaszcza w przypadku kobiet. Widać także samotnych przechodniów płci męskiej.
Morski
Orki mają zakrzywione płetwy grzbietowe i są zwykle mniejsze. Żyją bardzo daleko od wybrzeży - średnio 25 kilometrów - i tworzą znacznie większe grupy, liczące od 20 do 75 osobników. Zjadają też większe zwierzęta, nawet rekiny.
Struktura rodzinna wielorybów morskich została słabo zbadana. Niemniej jednak, wiadomo, że są grupami dynamicznymi, z wymianą osób między częstymi grupami.
Orki są tak złożone, że nie da się ich opisać w kilku linijkach. Jednak przy najmniejszym wglądzie w ich naturę są dialekty, różne populacje, kultura i ich niesamowity intelekt. Wielu badaczy poświęca swoje życie na ich rozszyfrowanie, ponieważ w obliczu tego wszystkiego nieuchronnie pojawia się pytanie: czy naprawdę jesteśmy aż tak różni?