Rekin z szerokim pyskiemPelagio Megachasma) jest jednym z najrzadszych i najmniej znanych gatunków na świecie. Od czasu odkrycia w 1976 roku zgłoszono tylko 117 obserwacji, a większość z nich pochodzi od organizmów pozostawionych na plaży lub przypadkowych połowów. Jedną z głównych cech jest jego gigantyczny pysk, dlatego nazywany jest „rekinem z szerokim pyskiem”.
Ta chrzęstna ryba jest bliskim krewnym rekina wielorybiego, więc jest dość efektowna, ale nie jest gatunkiem niebezpiecznym. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym organizmie, czytaj dalej.
Siedlisko rekina szerokogębowego
Pomimo braku informacji na temat zwierzęcia – ponieważ nie jest łatwo znaleźć tego rekina – niektóre jego cechy zostały datowane. Ewidencja miejsc występowania tego gatunku wykazali, że jest kosmopolityczny, ponieważ występuje w morzach o tropikalnych temperaturach i klimacie.
Ustalono, że ten rekin może żyć w co najmniej 3 z 5 oceanów świata: Pacyfiku, Atlantyku i Indiach. Okazy zostały nawet zidentyfikowane w miejscach takich jak Japonia, Tajwan i Filipiny, gdzie liczba spotkań z tym zwierzęciem wzrosła.
Ich zwyczaje są utożsamiane z gatunkami pelagicznymi, ponieważ to zwierzę wykonuje ciągłe ruchy na powierzchnię. Ponadto żyje na średnich głębokościach 20 metrów w nocy i 150 metrów w dzień.
Pochodzenie i klasyfikacja
W 1976 roku, podczas gdy Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych podniósł swoją pływającą kotwicę, znaleziono splątanego rekina o długości 4,46 metra. Okaz ważył 750 kilogramów i wydawał się być gatunkiem filtrującym, ponieważ jego żołądek był pełen kryla. Od tego momentu jego oprawcy nazywali go megamouth, ze względu na ogromne usta.
Drugie spotkanie z tym zwierzęciem miało miejsce dopiero w 1984 roku w Kalifornii, gdzie w ten sam sposób w sieć rybacką złapano rekina wielkogębowego. Przy tej okazji rekin jeszcze żył, gdy go znaleźli, ważył 700 kilogramów i mierzył 4,5 metra. W rzeczywistości okaz jest zachowany i dostępny do obejrzenia na Muzeum Historii Naturalnej Hrabstwa Los Angeles.
W 1983 Taylor, Compagno i Struhsaker opisują i nazywają rekina szerokogębowego. Od tego czasu Znajduje się w kolejności lamnokształtne, jako bliski kuzyn gatunków takich jak rekin wielorybi czy żarłacz olbrzymi.
Ze względu na niedostatek informacji nie ustalono jej ewolucyjnego pochodzenia, ale istnieją dwie hipotezy. Pierwsza opiera się na morfologii zębów w kształcie korony, co stawia ten organizm jako zdolny do zamieszkiwania wód sprzed 36 milionów lat. Teoria ta opiera się na licznych zapisach kopalnych, które przypominają gatunek.
Druga hipoteza opiera się na analizie molekularnej, w którym, dzięki DNA, jego pochodzenie szacuje się na 100 milionów lat temu. Te rozbieżności nie oznaczają, że jedna lub druga aplikacja jest błędna, ale raczej, że niemożliwe jest określenie ich pochodzenia na podstawie aktualnych informacji. Obie hipotezy mają swoje podstawy, więc rozwiązanie tej zagadki jest kwestią czasu.
Globalna dystrybucja
Chociaż organizm ten ma szeroką dystrybucję, prawdopodobnie ma na niego wpływ sezonowość. Oznacza to, że jego obecność w różnych oceanach może się zwiększać lub zmniejszać w zależności od pory roku. To dlatego, że ich wzorce ruchowe wydają się być powiązane z dostępnością pożywienia.
Charakterystyka rekina szerokogębowego
Jedną z głównych cech rekina szerokogębowego jest jego duży rozmiar, ponieważ może osiągnąć ponad 5 metrów długości. W rzeczywistości samice mogą osiągnąć do 7 metrów długości, co jest wyraźnym przykładem dymorfizmu płciowego gatunku.
Jego ciało jest miękkie i zwiotczałe w dotyku, a kształtem przypomina kijankę, z dużą głową i tułowiem, które zwęża się ku ogonowi. Jego usta są bardzo duże, mają zaokrąglone brzegi i rozciągają się za oczami. Ponadto ma małe zęby w kształcie korony, z rzędami od 85 do 100 w każdej szczęce.
Szczeliny skrzelowe są dość długie, poza prezentacją dwie małe płetwy grzbietowe i jedna płetwa odbytowa. Jego kolor jest typowy dla tych spodów spodowych, z odcieniami między czarno-niebieskim a szarym, z białymi brzuchami.
Charakter i zachowanie
Organizm ten zazwyczaj woli pływać płytko, gdyż w nocy osiąga głębokość zaledwie od 12 do 25 metrów. W każdym razie może w ciągu dnia poruszać się na głębokość do 120 lub 166 metrów, w ciągłym ruchu, aby się pożywić. To zachowanie wydaje się podążać za pionową migracją zooplanktonu, który stanowi dużą część ich diety.
Charakterystyka rekina szerokogębowego uczyń z niego powolny gatunek podczas pływania, ponieważ osiąga prędkość mniejszą niż 1 metr na sekundę. Jest to zrozumiałe, ponieważ ma dość słabą muskulaturę, zbyt miękkie płetwy i brak kila.
Dieta i karmienie
Podstawą diety tego organizmu jest kryl, jednak zjada on również niektóre widłonogi i zooplankton. To klasyfikuje go jako gatunek filtrujący, który również zasysa trochę wody, aby złapać jedzenie.
Rekin szerokogębowy wykorzystuje swoje duże usta, aby wchłonąć jak najwięcej jedzenia. Chociaż w przeciwieństwie do innych – i ponieważ jego fizjologia jest słaba – musi raczej ssać niż aktywnie gonić swoją zdobycz, jak to robi rekin olbrzymi.
Reprodukcja rekina szerokogębowego
Ten gatunek wydaje się osiągać dojrzałość gdy osiąga 4 metry długości u samców lub 5 metrów u samic. Prowadzi działalność reprodukcyjną przez cały rok i rodzi w pobliżu regionów tropikalnych.
Rodzaj zapłodnienia, którego używają te chrzęstne ryby, jest wewnętrzny i mają spotkania kopulacyjne, które mogą pozostawić blizny. Ten rekin jest gatunkiem jajożyworodnym, więc jego dzieci żywią się żółtkiem wewnątrz matek.
Stan ochrony i zachowania
Ten organizm Jest wymieniony jako gatunek najmniej niepokojącyWynika to jednak z braku informacji o ich populacjach. Jest prawdopodobne, że pomimo tego gatunek ma stabilną populację, ponieważ od czasu jego odkrycia liczba spotkań z tym zwierzęciem wzrastała powoli.
Planetę pokrywa prawie 3 czwarte wody, więc liczba istniejących gatunków wodnych może być bardzo wysoka. Możliwe, że w przyszłości będziemy nadal odkrywać coraz więcej zwierząt morskich, które mogą nas zaskoczyć, takich jak ten rekin. Nie trzeba się ich bać, ale znać i rozumieć.
