Tchórz borsuk lub chiński tchórz borsuk to mały lądowy ssak o wydłużonym i dość elastycznym ciele. Jest łatwo rozpoznawalny ze względu na swoją szczególną maskę i nieśmiały sposób bycia. Ponadto od dawna żyje z człowiekiem, dostosowując się do zmian zachodzących w jego otoczeniu.
Gatunek ten należy do rodziny łasicowatych, jest więc spokrewniony z łasicami, wydrami i fretkami. W szczególności w tym artykule skupimy się na ssaku melogale moschata, małe zwierzę, które może stać się dobrym sojusznikiem dla ludzi. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na ten temat.
Siedlisko borsuka
Ten ssak pochodzi z południowych Chin, ale można go znaleźć w części kontynentu indyjsko-azjatyckiego. Obejmuje to Indie, Laos, Wietnam i Tajwan, gdzie w różnych regionach dorównuje borsukowi birmańskiemu (Melogale persona).
To zwierzę preferuje klimaty tropikalne i subtropikalne, a jego siedliska obejmują lasy, łąki i łąki. Mimo to nie boi się żyć na niespokojnych terenach, takich jak farmy, rozczłonkowane lasy i blisko domów.
Charakterystyka fizyczna
Ten borsuk jest jednym z najmniejszych, jakie istnieją. Może ważyć od 1 do 3 kilogramów i osiągać 30-40 centymetrów długości. Gatunek ten ma długi ogon, wydatne uszy i szczególnie smukły kształt. Na nogach widać mocne pazury, które świetnie nadają się do kopania.
Ciało tego zwierzęcia ma ciemne ubarwienie, które różni się nieznacznie między odcieniami szarości i brązu. Pysk tego ssaka ma ciemną sierść z białymi plamami wokół oka, nadającymi mu charakterystyczny kształt maski. Tymczasem jego sierść jest krótka i z białą linią na grzbiecie.
Zachowanie tchórza borsuka
To nieśmiały gatunek, więc woli poruszać się w nocy, w celu uniknięcia interakcji z ludźmi. Dodatkowo dzięki temu możesz skorzystać z pożywienia z sadów czy plantacji, unikając niepokoju.
Ponadto są zwierzętami rządzonymi przez terytoria, ale mogą stać się społeczne, a nawet tworzyć grupy. Według badania opublikowanego przez Uniwersytet Zhejiang, samce i samice mogą współistnieć na tych samych obszarach, tworząc grupy do 7 borsuków.
Dzięki potężnym pazurom ten borsuk potrafi wspinać się po drzewach, chociaż normalnie kopie dziury dla ochrony. Mimo to ten ssak może wspinać się i spać na wierzchołkach gałęzi drzew.
Karmienie borsuka biegunowego
Ten rodzaj borsuka jest wszystkożerny, ponieważ ich dieta składa się z małych gryzoni, płazów, bezkręgowców, a w niektórych przypadkach z owoców. Jednak woli żywić się robakami i owadami, ponieważ są one większym źródłem białka. Ponadto z tego powodu osobniki zwykle znajdują się na terenach uprawnych, gdyż tego typu bezkręgowce są tam częstsze.
Reprodukcja tchórza borsuka
Sezon lęgowy gatunku rozpoczyna się w styczniu, ale większość osobników kojarzy się między lutym a marcem. Ponadto po wrześniu ssak ten rozpoczyna swoją fazę bezruch, co oznacza, że będzie mógł się rozmnażać dopiero w następnym roku.
Z tego powodu samice mogą zajść w ciążę od lutego do października, kiedy to mieć okres ciąży co najmniej 57 dni. Chociaż nie jest to jeszcze pewne, artykuł opublikowany w czasopiśmie naukowym Studia zoologiczne zauważył, że większość borsuków ma tylko jeden miot rocznie.
Po rozrodu i ciąży w miocie rodzi się od 2 do 3 młodych. Matka będzie karmiła je mlekiem i opiekowała się nimi w norce. Maluchy usamodzielnią się w wieku 2-3 miesięcy i wtedy porzucą opiekę matki. W swoim naturalnym środowisku borsuki zwykle dożywają 10 lat życia.
Znaczenie tchórza borsuka
W swoim ekosystemie można uznać za kontrolera szkodników, ponieważ ten ssak żywi się różnymi bezkręgowcami. Ponadto, gdy zjada owoce, może stać się dyspergatorem nasion. Jednak nie jest zbyt dobry w tym zadaniu, ponieważ jest uważany za nieefektywny.
Dla ludzi ten mały borsuk jest uważany za domowego kontrolera szkodników, ponieważ może żywić się karaluchami. Niektórzy ludzie nawet zachęcają to zwierzę do wejścia do ich domu, do zabicia tego i innych owadów. Na obszarach wiejskich tchórza borsuka można uznać za świetnego sprzymierzeńca.
Stan zachowania
To zwierzę jest bardzo powszechne w północno-wschodnich Indiach, dlatego miejscowi często polują na nie dla pożywienia. Mimo to tchórz borsuk jest szeroko rozpowszechniony i wydaje się, że jego populacja nie zmniejszyła się. Z tych powodów Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody sklasyfikował go jako gatunek najmniej niepokojący.
Jego wielka zdolność przystosowania się dała temu zwierzęciu możliwość przetrwania w tak zmieniającym się środowisku. Powoduje to, że interakcja między człowiekiem a borsukiem jest tak bliska, że może powodować pewne konflikty. Jednak tym razem związek jest tak dobry, że nie ma odrzucenia gatunku.
Chociaż jest to bardzo pozytywny pogląd, wszystkie relacje między człowiekiem a zwierzętami powinny do tego dążyć. Tchórz borsuk jest żywym przykładem na to, że ludzie mogą współistnieć z gatunkami bez naruszania ich potrzeb biologicznych. Odpowiedź leży w życiu z innymi gatunkami, a nie w bezwzględnym wykorzystywaniu ich środowiska.