Pingwin magellański jest ptakiem morskim, który charakteryzuje się tendencją do poszukiwania ciepłych klimatów, jest w stanie migrować, aby je znaleźć. Podobnie jak inne pingwiny, to zwierzę ma przystosowane ciało do efektywnego pływania. Dzięki temu jest w stanie nurkować w poszukiwaniu pożywienia lub szukać kilometrów ławicy ryb do ucztowania.
Formalnie nazwa naukowa tego gatunku to Spheniscus magellanicus. Ten ptak należy do rzędu Sphenisciformes, który grupuje gatunki niezdolne do latania, ale mające niesamowity hydrodynamiczny kształt do pływania. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o niej więcej.
Siedlisko pingwina Magellana
Gatunek, który nas tutaj dotyczy Występuje wzdłuż wybrzeży Ameryki Południowej, w tym Chile, Argentyny i Falklandów. Uważa się, że stanowisko o największej populacji tego ptaka znajduje się w Cieśninie Magellana – stąd jego nazwa – choć wciąż brakuje informacji, które by to potwierdzały.
Organizmy te preferują ciepłe temperatury, więc niektóre populacje mogą migrować zimą do tropików. Ponadto większość życia spędzają na płytkich wodach u wybrzeży. Jednak podczas gnieżdżenia ptaki te kierują się do wybrzeży, szukając krzaków i tworząc nory, aby móc złożyć młode.
Jaki jest pingwin magellański?
Ten pingwin może osiągnąć wysokość 70 centymetrów i waży średnio 5 kilogramów. Ponadto ciało tego zwierzęcia jest przystosowane do pływania, ponieważ ma hydrodynamiczny i wodoodporny kształt. Zatem, jego wygląd jest wydłużony i poszerzony pośrodku (wrzecionowaty), z krótkimi kończynami blisko ciała.
Ten ptak ma charakterystyczne ubarwienie, z czarnym grzbietem, ale białym na klatce piersiowej i brzuchu. Jego głowa jest również czarna, z białą linią, która zaczyna się od górnej części oczu i schodzi do szyi. Ponadto na brzuchu widać kolejny biały brzeg, który wyznacza i oddziela część białą od czarnej.
Zachowanie
Podobnie jak większość pingwinów, są to zwierzęta, które specjalizują się w nurkowaniu przez ocean w celu zdobycia pożywienia. Ich życie toczy się głównie w wodzie, ale lądują na krótko, gdy są w okresie rozrodczym. Robią to, aby zbudować gniazdo, które może chronić i chronić młode w miarę ich rozwoju.
Z drugiej strony należy zauważyć, że ten ptak ma opiekę rodzicielską, ponieważ rodzice są dość opiekuńczy. W rzeczywistości widziano, jak walczyły, by strzec potomstwa lub zdobyć dla nich najlepsze terytorium. Wszystkie okazy populacji są skoncentrowane na tym samym wybrzeżu, co sprawia, że tego typu walki są powszechne. Dla nich wybór miejsca jest kluczowy, ponieważ od tego zależy przetrwanie ich młodych.
Co je pingwin magellański?
To zwierzę jest uważane za organizm rybożerny a jego ulubione jedzenie składa się z różnych ryb pelagicznych. Większość okazów żywi się sardelami, kałamarnicami, szprotami lub czarownicami, chociaż mają bardzo różnorodne ofiary, ponieważ podczas polowania mogą osiągnąć głębokość 76,2 metra.
W rzeczywistości ten pingwin jest uważany za organizm nieselektywny ze swoim pokarmem, ponieważ wszystko, czego szuka, to obszar, w którym występuje obfitość ryb. Taka sytuacja może stanowić zagrożenie dla gatunku, ponieważ powoduje konflikty z lokalnym przemysłem rybnym, gdy zbiega się z miejscami połowów.
Zaloty i reprodukcja
Ten gatunek jest jajorodny imonogamiczny, więc wybiera partnera na całe życie. Chociaż związek ten może być utrzymany przez długi czas, możliwe jest, że dorosłe osobniki zmieniają partnerów, ale nie są to zwykle zdarzenia powszechne.
Podbijanie samicy
W celu reprodukcji, samiec musi najpierw zwabić samicę za pomocą wokalizacji, które przypominają ryczenie osła. Gdy tylko przykuwa jego uwagę, zalotnik krąży wokół swojego partnera, co kończy się poklepaniem go, aby sformalizować więź.
Mimo to pingwin magellański toczy walki, w których samica i gniazdo są sporne, a przegrany będzie musiał o nich zapomnieć. Mimo to przez większość czasu pierwotna para wygrywa z rywalami, więc nie jest to normalne, że taka zmiana par ma miejsce.
Wybór gniazda
Kiedy para się ustabilizuje, oba osobniki przystępują do poszukiwania miejsca, w którym mogą zbudować swoje gniazdo. Dla tego, ojciec i matka wybierają tereny w pobliżu wybrzeża, gdzie są krzaki, muł, glina i trochę piasku. Ponadto, jeśli to konieczne, wykopią w piasku mały dołek, w którym będą umieszczać jaja i je wysiadywać.
Ponieważ do brzegów dociera duża liczba pingwinów, każde gniazdo jest oddalone od siebie o 1 lub 2 metry. Jednak pary muszą chronić te terytoria, ponieważ konkurują o najlepsze miejsce gniazdowania. Z tego powodu najlepsze gniazda trzymają pary z największymi osobnikami.
Inkubacja i wylęganie jaj
Dorosłe osobniki docierają do brzegów gniazdowania na początku września, gdzie pod koniec października złożą jaja. W tym momencie, samice zniosą 2 jaja -jeden większy od drugiego- i spędzą około 40 dni na ich inkubacji.
Oboje rodzice biorą udział w tym procesie, na zmianę opiekując się i chroniąc gniazdo. W ten sposób, podczas gdy jeden wychodzi na polowanie i karmienie, drugi zostaje, aby wszystko oglądać.
Niezależność piskląt
Gdy dziecko wykluło się z jaja, będzie ono pobierane przez rodziców, aż stanie się niezależne. Dlatego przez następne 24 do 29 dni pisklę będzie karmione bezpośrednio z ust rodziców, ponieważ maluchy mają bardzo ograniczone ruchy.
Gdy pisklęta rosną, rodzice zmniejszają ich opiekę, spędzając więcej czasu poza gniazdem. Z tego powodu młode w wieku od 40 do 70 dni rozwijają się na tyle, aby opuścić gniazdo. Ta faza jest realizowana przez formowanie grup młodych pingwinów, które są również znane jako „żłobki”.
Pingwin magellański i jego stan ochrony
Według Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrodydo, ten ptak jest wymieniony jako bliski zagrożony gatunek. Dzieje się tak, ponieważ jego populacja zmienia się w różnych obszarach, więc nie wiadomo z całą pewnością, czy istnieje jakiekolwiek krytyczne ryzyko.
Jednak niektóre samorządy – np. Chile – uważają, że gatunek jest zagrożony niskim ryzykiem, co uzasadnia podjęcie działań. Z tego powodu wprowadzono zakaz wydobycia i stworzono chronione morskie obszary przybrzeżne, w których priorytetem jest troska o obszary lęgowe.
Główne zagrożenia
Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest działalność połowowa i naftowa. Wynika to z faktu, że te pierwsze zmniejszają dostępność pokarmu dla gatunku, a także powodują jego śmierć poprzez omyłkowe chwytanie okazów. Drugi odnosi się do zanieczyszczenia ich siedlisk, ponieważ wycieki ropy szkodzą zdrowiu ich i ekosystemowi.
Pingwiny to jeden z najbardziej charyzmatycznych gatunków: ich cechy fizyczne sprawiają, że chodzą w zabawny sposób, który jest warty pokochania przez wielu. Ponadto są zwykle jednymi z najlepszych rodziców na wolności, co nie zawsze jest widoczne u innych zwierząt. Są pulchne, ładne i charyzmatyczne, więc nie można prosić o nic więcej!