Żółw sulcata, znany również jako żółw pustynny, jest jednym z największych istniejących gatunków. Jest przystosowany do życia w ekstremalnie gorących środowiskach, z umiejętnościami, które pozwalają mu unikać utraty wody. Ponadto jest to gigantyczny gad, wyspecjalizowany w przetrwaniu w granicach jednej z najsłynniejszych pustyń.
Formalnie nazwa naukowa tego żółwia to Centrochelys sułkata, gad zauropsydowy należący do chelonian (świadczyć). Dowiedz się więcej o tym gigancie z Afryki w tym artykule.
Siedlisko żółwia Sulcata
Dystrybucja tego gada obejmuje południe Sahary, od Senegalu do wschodniego Sudanu, wzdłuż pasma Sahelu. To sprawia, że znajduje się w pasie, który przecina cały kontynent afrykański, od Oceanu Atlantyckiego po Morze Czerwone. Ponadto obszar ten jest znany jako region przejściowy między pustynnymi wydmami a roślinnością.
Siedliska, w których rozwija się ten żółw to gleby suche i piaszczyste, przy dość wysokich temperaturach. W tych miejscach nie ma opadów, więc z upałem trzeba sobie radzić w szczególny sposób. W tym celu kopie nory, aby wytrzymać długie okresy suszy, ale także mroźne noce w swoim otoczeniu.
Charakterystyka fizyczna
Wiem rozpoznaje go jako jednego z największych żółwi w Afryce, drugie miejsce po żółwiach Galapagos. Długość jego muszli może sięgać 85 centymetrów, a waga przekracza 80 kilogramów.
Sylwetka pancerza tego chelonu jest owalna, spłaszczona na grzbiecie i ząbkowanymi krawędziami. Choć kształt ich tarcz jest płaski, to marginesy są zagięte prawie poziomo, co przypomina podstawę kapelusza. W tej części pleców dominują barwy brązowo-brązowe.
Ze swojej strony talerze jej brzuchaplastron) mają dobrze określone podziały, ze śladami wzrostu i tonami kości słoniowej. Ponadto ich skóra jest dość gruba i żółta, ale z pewnymi odcieniami brązu, które pasują do ich naturalnego środowiska.
Ten żółw ma parę wilczych pazurów na tylnych łapach, co jest szczególną i charakterystyczną cechą. Są to guzki wystające ze skóry, bardzo podobne do "kości" i dlatego nazywają tego żółwia chelonian "żółwem bolesnym".
Karmienie żółwia sulcata
Ten żółw lądowy zjada niewielką roślinność w swoim środowisku, za to, co jest brane pod uwagę roślinożerny. Co więcej, takie zachowanie pomaga mu przetrwać, ponieważ dzięki tym roślinom może nawadniać i magazynować wodę. Niektóre z grup tworzących ich dietę to trawy, dyniowate i daktyle.
Jest to jeden z gatunków, które sprzyjają utrzymaniu roślinności w ubogich i suchych ekosystemach. Funkcją żółwia sulcata w swoim środowisku jest odżywianie się tymi roślinami, tak aby podczas wypróżniania ich odchody służyły jako nawóz dla połkniętych nasion. W ten sposób warzywa potrafią się zregenerować, przetrwając glebę z niewielką ilością składników odżywczych w ich środowisku.
Reprodukcja żółwia sulcata
Samce tego żółwia morskiego osiągają dojrzałość płciową, gdy ich pancerz mierzy 35 centymetrów średnicy. Z drugiej strony ich okres godowy odbywa się od września do listopada, korzystając z pory deszczowej. Nie jest to jednak restrykcyjne, ponieważ wiele okazów może kopulować przez resztę roku, w zależności od warunków środowiskowych.
Chociaż nie jest to skomplikowane zaloty, samce żółwia sulcata przykuwają uwagę samicy, chodzenie w kółko wokół niej i bicie jej skorupy. W tym momencie samce są dość agresywne wobec swoich kongenerów tej samej płci, o które toczą się zaciekłe walki i krew.
Po kopulacji organizm samicy zaczyna wytwarzać jaja i musi ograniczyć ilość spożywanego pokarmu. Ponadto instynktownie szuka dobrego miejsca na zakopanie nory, samodzielnie kopiąc dziurę o głębokości 14 centymetrów. Co więcej, kilka pierwszych stron może Cię nie przekonać i powtórzyć ten proces jeszcze 4 lub 5 razy, dopóki nie wybierzesz właściwej.
Wreszcie, gdy znajdzie swoje idealne miejsce, matka składa w gnieździe od 15 do 30 jaj, aby rozpocząć proces inkubacji, który potrwa około 8 miesięcy. W tym momencie samica zakrywa jaja tylko w celu ich ochrony, ale nie zapewnia formalnej opieki rodzicielskiej.
Jak krokodyle, płeć tego gada zależy od temperatury inkubacji. Oznacza to, że jaja wylęgnięte w niższych temperaturach są męskie, podczas gdy jaja żeńskie w wyższych temperaturach.
Zachowanie
Ci chelonian są dość agresywni, nawet od momentu wyklucia się z jaj, w którym to momencie zderzają się ze sobą, próbując się przewrócić. W rzeczywistości kilka z tych walk kończy się krwawymi głowami i szyjami, szczególnie w okresie lęgowym.
Gatunek ten lubi dużo kopać i jest do tego dobrze przystosowany, ponieważ wykorzystuje ten surowiec do ucieczki przed nieprzyjemnym upałem. Z tego powodu osobniki muszą być przygotowane na to, aby uniknąć odwodnienia, dla którego wycofują się do wykopanych przez siebie dołków, aby utrzymać temperaturę i chronić się przed słońcem. Również z tego powodu są najbardziej aktywne o zmierzchu lub świcie.
Stan zachowania
Populacja tego zwierzęcia maleje, co oznacza, że może być zagrożony wyginięciem. Według Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody, ten gatunek jest wymieniony jako zagrożony. Wynika to z problemów, z jakimi boryka się zarówno gad, jak i jego siedlisko.
Ogólnie przeszkody, które uniemożliwiają rozwój tego żółwia, są następujące:
- Utrata ich siedliska: obszar, na którym występuje ten chelonium, stoi w obliczu poważnych problemów związanych z wylesianiem, rolnictwem i urbanizacją, co komplikuje przetrwanie gatunku. Ponadto te same czynniki spowodowały rozdrobnienie ich populacji.
- Polowanie (konsumpcja): Ze względu na warunki socjoekonomiczne lokalu mięso tego gada jest wykorzystywane do spożycia przez ludzi.
- Handel: Ze względu na pewne zwyczaje i wierzenia, zwierzęta te są eksportowane w celu wytworzenia remediów, które rzekomo zwiększają długowieczność. Ponadto słynie również wśród fanów gadów, sprzedawany jako zwierzę domowe w różnych miejscach.
Perspektywy
Żółw sulcata to piękny gad o niewiarygodnych rozmiarach, któremu grozi zniknięcie. Choć jego spadek wydaje się odległy, sytuacja tego gatunku nie jest dobra, ponieważ napotyka trudne do rozwiązania społeczno-gospodarcze i polityczne przeszkody. Jedyną dobrą rzeczą jest to, że można ją rozmnażać w niewoli, dla których jest jeszcze nadzieja na jego konserwację.
Mimo to, zniknięcie gatunku ze swojego naturalnego środowiska jest katastrofalnym wydarzeniem dla ekosystemu, ponieważ powoduje nierównowagę, którą niełatwo naprawić. Każdy gatunek odgrywa rolę w przyrodzie i wszystkie są ważne. Z tego powodu musimy dążyć do równowagi ekologicznej ze zrównoważonym rozwojem, czyli innymi słowy do nauki współistnienia z innymi.