Orzeł BonelliAquila fasciata) jest ptakiem drapieżnym należącym do rodziny Accipitridae. Znany również jako "Orzeł Bonelli" lub "Orzeł Bonelli", jest to gatunek o szerokim zasięgu i unikalnych cechach. Niestety nie jest w kwiecie wieku.
Orzeł ten jest zagrożony licznymi działaniami antropicznymi, od zrzucania zanieczyszczeń po tworzenie słupów energetycznych. Jeśli chcesz wiedzieć wszystko o jego biologii, zachowaniu i ochronie, czytaj dalej.
Siedlisko orła Bonelli
Orzeł Bonelli występuje od Azji Południowej do basenu Morza Śródziemnego i Afryki. Jego główne populacje znajdują się na południu Półwyspu Iberyjskiego oraz w Maghrebie. Preferuje ciepłe klimaty, więc te bardzo zimne miejsca - z zimami spadającymi poniżej 2 stopni - nie znajdują się w zasięgu gatunku.
Jego idealne siedlisko musi zawierać obfitość ofiar i strome obszary lub klify do budowy gniazd. Ptaki te często występują w suchych, górzystych obszarach ze skalistymi ścianami i niewielką pokrywą drzew. Kiedy osiedlają się na terytorium, utrzymują je, więc zwykle nie przenoszą się z obszarów lęgowych, chyba że brakuje pożywienia.
Charakterystyka fizyczna
Wśród wielkich orłów jest to najbardziej zwinny i ten z najmniej wytrzymałym nadwoziem. Ma długość od 60 do 70 centymetrów, rozpiętość skrzydeł od 150 do 170 centymetrów i zwykle waży maksymalnie 2 kilogramy. Ptaki te żyją do 30 lat i zwykle nie wydają odgłosów, z wyjątkiem obrony obszarów lęgowych.
Jeśli chodzi o upierzenie, osobniki dorosłe mają bardzo jasne kolory w dolnej części z podłużnymi plamami. Górna część jest brązowa, z białą plamą na grzbiecie. Jednym ze sposobów na łatwe odróżnienie tych zwierząt w locie są ciemne paski na końcach skrzydeł i ogona.
W wieku młodzieńczym orzeł Bonelli ma bardziej czerwonawy lub cynamonowy kolor, bez oznaczeń do drugiego roku życia. Górna część jest ciemniejsza, a pasy na końcach skrzydeł i ogona będą się rozwijać wraz z przeobrażaniem się w upierzenie dorosłych osobników. W trzecim roku dorośli i młodociani mają to samo ubarwienie i nie są rozróżniane.
Jak większość ptaków drapieżnych, ptaki te mają potężne pazury i haczykowaty dziób, który pozwala im rozrywać mięso ofiary. Jeśli chodzi o twarz, oczy wyróżniają się, żółte i duże, co pozwala im widzieć na odległość do 800 metrów.
Dymorfizm płciowy
W ptakach drapieżnych, dymorfizm płciowy wyraża się zwykle w różnicy wielkości. W tym przypadku samice są większe niż samce. Podczas gdy rozpiętość skrzydeł może osiągnąć 1,80 metra, samce zwykle nie przekraczają 1,50 metra. Jeśli chodzi o ubarwienie, jest praktycznie takie samo, chociaż samce są nieco jaśniejsze.
Zachowanie orła Bonelli
Orzeł Bonelli jest terytorialny i broni swojego obszaru, zwłaszcza w okresach lęgowych i w pobliżu gniazda. Bezpośrednie spotkania fizyczne są rzadkie, ponieważ okazy wykonują pokazy nurkowania jako środek odstraszający.
Dorośli prowadzą siedzący tryb życia i tylko sporadycznie wyprowadzają się poza swoje terytorium. Młode dokonują jednak przemieszczania się na odległość ponad 1000 kilometrów od miejsca urodzenia, rozpraszając się w ten sposób na inne terytoria odpowiednie dla gatunku.
Ten gatunek został znaleziony ma konkurencyjną relację ze złotym orłem (Aquila chrysaetos). Największym tego dowodem jest to, że na terenach, na których żyje orzeł przedni, nie ma orła Bonelli. Może to być spowodowane tym, że zarówno konsumują zdobycz, jak i wykorzystują bardzo podobne obszary gniazdowania.
Zachowanie piskląt
Po wykluciu pisklęta przez pierwsze dni są przeznaczone do karmienia. Kiedy nabierają siły i mięśni, zaczynają ćwiczyć mięśnie skrzydeł, przesuwając je w gnieździe. Pierwsze loty orła Bonelli rozpoczynają się zwykle po dwóch miesiącach. Kiedy już osiągną niezbędną siłę i wytrzymałość, zaczynają uczyć się od rodziców.
Rodzice uczą pisklęta technik łowieckich niezbędnych do przeżycia. W tym celu wykonują loty grupowe, w których wykonują między sobą pościgi i loty nurkowe. Ten okres nauki trwa zwykle około trzech miesięcy.
Po tym etapie nieletni rozpoczynają rozpędzanie się. Zatrzymują się w obszarach obfitujących w pożywienie, bez dorosłych, którzy mogą wydalić ich z tego obszaru. Po tym okresie rozproszenia większość wraca na lęgowiska swoich rodziców.
Karmienie orła Bonelli
Dzięki swojej morfologii orzeł Bonelli jest bardzo zwinny podczas polowania. Pozwala to z dużą precyzją uchwycić zarówno zwierzęta na lądzie, jak i ptaki w locie. Zwykle przelatują nad terenem łowieckim na średniej wysokości i gdy widzą zdobycz, wystrzeliwują się, ale czasami chowają się w grzędach, czekając, aż będą mieli okazję zaatakować z zaskoczenia i z dużą prędkością.
Jej ulubionym pokarmem jest czerwona kuropatwa, stąd jej nazwa. Ten ptak drapieżny ma również króliki jako główną zdobycz - zwłaszcza w okresie lęgowym - gołębie i inne małe ssaki i ptaki. Kiedy brakuje pożywienia, może polować na gady, głównie jaszczurki lub węże, ale jest to znacznie mniej powszechny wybór.
Reprodukcja orła Bonelli
Orły Bonelli są monogamiczne – mają partnera na całe życie – a w opiece nad pisklętami i budowie gniazda uczestniczą obie płcie. Samice składają od jednego do dwóch jaj, wyjątkowo trzy. Inkubacja trwa od 37 do 40 dni i jest prowadzona przez oboje rodziców, chociaż samica spędza na inkubacji więcej czasu niż samiec.
Wśród ptaków drapieżnych Półwyspu Iberyjskiego Te orły jako pierwsze rozpoczynają proces lęgowy. Zwykle inne gatunki zaczynają budować lub naprawiać swoje gniazda między styczniem a kwietniem, podczas gdy orły Bonelli zwykle zaczynają w październiku.
Zaloty i gody
Zaloty orłów Bonelli odbywa się poprzez tzw loty ślubne. Składają się z akrobatycznych tańców w powietrzu między mężczyzną a kobietą, w tym pionów, piruetów, ciasnych zakrętów, a nawet spiral.
Między grudniem a kwietniem dokonuje się wielokrotnych kopulacji, zwykle po lotach ślubnych. Składanie jaj zwykle rozpoczyna się w lutym, chociaż przypadki wykryto w styczniu, a ostatnie mają miejsce około kwietnia.
Budowa gniazda
Budowa i układanie gniazd rozpoczyna się w październiku. Orły Bonelli mają zwykle więcej niż jedno gniazdo na parę, a rekord został zarejestrowany w parze, która miała 18 gniazd na 350 metrów. Robią to, aby uniknąć konkurencji o przestrzeń i ektopasożyty.
Gniazda budują oboje rodzice. Do ich budowy szukają trudno dostępnych obszarów skalistych i klifowych. W zależności od obszaru, w którym znajduje się gniazdo, może mieć prawie 2 metry długości i wysokości, a może być praktycznie płaskie, z odpowiednim miejscem dla dorosłych.
Materiały, których rodzice używają do ich budowy, to rośliny. Te, które używają w większej proporcji to sosna żywiczna (Pinus pinaster) i dąb (Quercus ilex). Sosna jest często używana, ponieważ jej silny zapach jest naturalnym środkiem odstraszającym owady.
Niektóre orły Bonelli założyły gniazda na drzewach lub nad liniami energetycznymi, ale jest to rzadkie. Jeśli chodzi o orientację gniazda, różni się ona w różnych obszarach gniazdowania.
Stan ochrony orła Bonelli
Według Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN), jego kategoria to „najmniejsza troska (LC)”, ale na Półwyspie Iberyjskim jest zagrożona. Orzeł Bonelli stoi przed następującymi zagrożeniami:
- Wstrząsy i porażenia prądem z liniami energetycznymi: Jest główną przyczyną śmiertelności tego gatunku. Powoduje śmierć ponad 50% dorosłych osobników.
- Prześladowania ludzi: Nielegalne polowanie to kolejny z głównych czynników zabójczych dla orła Bonelli.
- Zatrucie: są to głównie zatrucia spowodowane spożyciem metali ciężkich.
- Zniszczenie i zmiana siedlisk
Przeprowadzono wiele badań, aby zweryfikować ewolucję populacji na Półwyspie Iberyjskim. Hiszpania ma 70% par lęgowych w Europie, aw ostatnich latach regres populacji na niektórych obszarach regionu przekroczył 30%.
Aby spróbować zmienić tę sytuację, we współpracy z takimi instytucjami jak: GRAFA, sieć Natura 2000, projekt Życie oraz różne instytucje rządowe. Projekt ten obejmuje między innymi hodowlę w niewoli, wypuszczanie okazów, badanie obszarów gniazdowania, monitorowanie okazów i edukację obywatelską.
Jeżeli środki te będą nadal utrzymywane, Spadek populacji orła Bonelli zostanie odwrócony. Ten fascynujący ptak drapieżny musi zostać zachowany dla prawidłowego funkcjonowania ekosystemów, ponieważ jest kluczowym elementem łańcucha pokarmowego.
