10 ciekawostek koników polnych

Ciekawostek pasikoników jest wiele, ponieważ te piękne owady od wieków skaczą i latają po łąkach i dżunglach tropikalnych i umiarkowanych regionów świata. W każdym razie, poza ich charakterystycznymi skokami i ogólnym zielonkawym odcieniem, jest wiele faktów, których na pewno nie wiesz o tych owadach.

Jak zawsze w naturze, istnieją wyjątki od ogólnych zasad narzucanych przez dobór naturalny. Czy wiesz, że są krewni mięsożernych pasikoników? Czy wiesz, że niektóre z tych owadów mają mutacje, które sprawiają, że są różowe? Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej fascynującej grupie bezkręgowców, czytaj dalej.

1. Koniki polne to wiele gatunków!

Chociaż myśląc o słowie „konik polny” przychodzi na myśl rodzaj uskrzydlonego zielonkawego świerszcza, rzeczywistość jest taka, że grupa ta prezentuje imponującą różnorodność pod względem morfologii. Konkretnie ten konglomerat owadów znajduje się w podrzędu Caelifera,z kolei składa się z ponad 2400 rodzajów i 12 000 gatunków.

Wszystkie koniki polne należą do wyższej kategorii lub rzęduOrtoptera,który obejmuje również homary i świerszcze. Szacuje się, że na całym świecie istnieje ponad 20 000 gatunków Orthoptera, nie licząc tych, które pozostają nieopisane w tajemniczych lasach deszczowych.

Na poziomie taksonomicznym ponad 12 000 gatunków Orthoptera uważa się za koniki polne.

2. Mają wspólny plan ciała

Jak każdy owad, ciało konika polnego podzielone jest na 3 sekcje: głowa, klatka piersiowa i brzuch. Głowa jest wertykalna i mieści w dolnej części aparat ustny, a także prezentuje liczne narządy zmysłów (oczy złożone, oczy proste i czułki). Szczęki mają trochę palpujesensoryczne, które pomagają zwierzęciu rozpoznawać pokarm.

Klatka piersiowa i brzuch są chronione przez szereg segmentów pokrytych naskórkiem, które tworzą egzoszkielet bezkręgowców. Z okolicy klatki piersiowej wyłaniają się 3 pary nóg, przy czym tylne nogi są znacznie silniejsze niż pozostałe. Kość udowa i piszczelowa tych ostatnich kończyn zostały ewolucyjnie udoskonalone do poruszania się przez saltation.

3. Są to zwierzęta z ciepłych środowisk

Koniki polne są roślinożercami i jako takie muszą wykorzystywać nisze ekosystemu wypełnione stale rosnącą materią roślinną. Z tego powodu są one szczególnie rozpowszechnione w tropikalnych obszarach planety, znacznie rzadziej w ekosystemach umiarkowanych. Co ciekawe, według badań wiele gatunków preferuje pola uprawne od naturalnych lasów.

Obecność pasikoników w ekosystemie jest bezpośrednio związana z liczbą gatunków roślin, którymi mogą żywić się.

4. Niektóre ciała gotowe do skoku!

Jedną z najbardziej uderzających ciekawostek pasikoników jest to, że potrafią skakać na bardzo duże odległości w odniesieniu do ich wielkości, dzięki modyfikacjom morfologicznym, które widzieliśmy wcześniej. Niektóre gatunki są w stanie przebyć więcej niż 70 centymetrów jednym skokiem: gdybyśmy zastosowali to do naszego gatunku, człowiek jednym ruchem przebyłby całe boisko do piłki nożnej.

Koniki polne wykorzystują tę metodę poruszania się z różnych powodów: uciekają przed drapieżnikami, inicjują lot w prosty sposób lub pokonują duże odległości między roślinami, aby się wyżywić. Owady te wykonują czynność w 3 różnych i bardzo złożonych fazach, w których odgrywają zasadniczą rolę jego egzoszkielet, jego zewnętrzna anatomia i jego potężna muskulatura.

5. Homary i koniki polne są bardzo bliskimi krewnymi!

Inną ciekawostką pasikoników jest to, że szarańcza należy do tej samej grupy co one, ponieważ obaj są członkami rodzinyCaelifera.W każdym razie homary wyróżniają się tym, że są większe i prezentują zachowania migracyjne. Zwykle są to samotnicy ortopteranie, ale w określonych porach roku generują stada (roje), które niszczą wszystko na swojej drodze.

Ta zmiana w szał jest częściowo spowodowana zmianami stężenia serotoniny u tych zwierząt.

6. Są owadami hemimetabolicznymi

Koniki polne to owady hemimetabol, to znaczy mają niepełną metamorfozę. Ten tryb rozwoju uwzględnia 3 bardzo różne fazy życiowe: stadium jaja, nimfy i dorosłego lub imago.Zmiana następuje stopniowo i nie ma stadium poczwarki, jak to ma miejsce np. w przypadku chrząszczy czy motyli.

Pomimo tego, że nie mają stadium poczwarki, muszą przejść szereg zmian w egzoszkielecie, aby dorosnąć. Ten proces jest znany jako linienie lubekdyzai jest bardzo delikatny dla koników polnych, szczególnie przez pierwsze kilka godzin później.

7. Niektóre gatunki to szkodniki

Koniki polne są zwierzętami roślinożernymi i żywią się wyłącznie materią roślinną. Są niezbędne do utrzymania ekosystemów, ponieważ przekształcają liście roślin w żywą tkankę (własne ciało), którą mogą następnie spożywać ptaki, płazy, gady, ssaki, ptaki i inne drapieżne owady.

Niestety, ta zdolność do konsumowania roślin w zawrotnym tempie przysporzyła wielu gatunkom bólu głowy światowych rolników. Jak wskazują badania, Orthoptera są ważnymi szkodnikami upraw kukurydzy i generują wymierne roczne straty.

8. Niektórzy krewni pasikoników nie są tak przyjaźni.

Bardziej niż ciekawostką pasikoników, dedykujemy tę przestrzeń ich bliskim krewnym, tetigonidae (rodzina Tettigonidae). Nie wszyscy członkowie tej grupy są krwiożerczy, ale niektóre z nich (jak Acanthoplus discoidal) posiadają ostre szczęki zdolne do rozrywania okryw jajowych ptaków i zabijania ich młodych.

Inne, jeszcze większe i bardziej agresywne gatunki, mogą nawet polować na małe kręgowce, takie jak jaszczurki i węże. Nie trzeba dodawać, że ugryzienie drapieżnych tetigonidae jest co najmniej bolesne.

9. Są różowe koniki polne!

Różowe koniki polne są uważane za przykłady erytryzm w królestwie zwierząt. Te niesamowite owady mają mutacje w swoich genach, które sprawiają, że mają zupełnie inny kolor niż normalni przedstawiciele ich gatunku. Bycie różowym w świecie zielonych warzyw jest złożone, dlatego przeżywalność tych bezkręgowców jest znacznie niższa.

10. Te zwierzęta zasługują na szacunek

Wiele osób postrzega koniki polne jako irytujące i nieprzyjemne owady, ponieważ jedzą plony i mogą stać się szkodnikami. W każdym razie zwierzęta te są podstawową częścią każdego ekosystemu: wykorzystują materię roślinną i służą jako pokarm dla wielu gatunków. Pozbycie się ich dla korzyści finansowych nigdy nie wchodzi w grę.