10 zagrożonych ptaków

Kolorowe upierzenie ptaków to tylko jedna z ich wielkich atrakcji. Powoduje to jednak, że wiele gatunków zostaje usuniętych z ich naturalnego siedliska, zmuszając je do bycia zwierzętami domowymi, co wpływa na ich dzikie zachowanie i przetrwanie. Następnie przedstawiamy 10 ptaków zagrożonych wyginięciem w wyniku różnych problemów.

Afrykańska papuga szara (Psittacus erithacus)

Gatunek ten występuje endemicznie w tropikalnych lasach środkowej i zachodniej Afryki i wyróżnia się w środowisku szczególnym szarym futrem. Dodatkowo posiada piękny „ogon” z czerwonych piór, które wyróżniają się żółtym kolorem oczu. Chociaż utrata ich siedliska jest jednym z ich zagrożeń, kłusownictwo jest tym, co najbardziej wpływa na gatunek.

Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), afrykańska papuga szara jest „zagrożona (EN)”.

Hełm Calao (czuwanie Rhinoplax)

Jest to jeden z zagrożonych ptaków rodem z Borneo, Sumatry i Półwyspu Malajskiego. Znajduje się w niskich lasach, gdzie znajduje różne owoce, którymi się żywi. Fizycznie, Charakteryzuje się posiadaniem nakrycia głowy lub czapki, która biegnie od podstawy do połowy jej szczytu. Ubarwienie jego głowy oscyluje między czerwonym a pomarańczowym.

Według IUCN gatunek jest „krytycznie zagrożony (CE)” w wyniku kłusownictwa w celu uzyskania piór i dzioba, który zawiera keratynę i jest cenniejszy niż kość słoniowa. Chociaż istnieje obecnie kilka planów ochrony, róg sterowy jest nadal bardzo poszukiwanym gatunkiem na czarnym rynku gatunków.

Sęp brodaty (Gypaetus barbatus)

Ten ptak należący do rodziny Accipitridae Od innych sępów wyróżnia go efektowne upierzenie. Swoją nazwę zawdzięcza zachowaniu, które oprócz tego, że jest dziwne, jest rzadkie w świecie zwierząt. Sęp brodaty zabiera kości nogami i upuszcza je na wyżyny a po rozbiciu o skały zjada je na pożywienie.

Sęp brodaty zniknął w kilku swoich naturalnych siedliskach, takich jak Grecja oraz niektóre obszary Afryki i Hiszpanii. Ich największymi zagrożeniami są nielegalne polowania, zatrucia, kolizje z liniami energetycznymi i utrata ich siedlisk. Jego globalny stan ochrony to „Near Threatened (NT)”, chociaż może się różnić w zależności od obszaru geograficznego.

Koronnik szary (Balearica regulorum)

Pochodzący z afrykańskiej sawanny – zwłaszcza na obszarach wilgotnych – koronnik szaroszyi wyróżnia się pod względem fizycznym szczególnym upierzeniem. Otrzymuje swoją nazwę dzięki rodzajowi złotej korony, która stoi na jego głowie. Jego lot jest nieco ciężki, ponieważ szyja i nogi są wysunięte i nieco łamane przy typowym kształcie. Według IUCN ten zagrożony ptak to „Endangered (EN)”.

Sowa śnieżna (Bubo scandiacus)

Ten ptak stał się popularny na całym świecie dzięki stałemu występowaniu w serialu filmowym Harry Potter. Ma kilka nazw, które wynikają z charakterystycznego białego upierzenia, takich jak „sowa śnieżna” lub „sowa polarna”, ponieważ jej siedliskiem jest ten krąg polarny. Szacuje się, że tylko 2000 osobników pozostaje podzielonych na Amerykę Północną i Europę a głównym zagrożeniem jest zmiana klimatu.

Bocian czarny (Ciconia nigra)

Jest to kolejny z zagrożonych ptaków, który często bywa w Eurazji, południowej Afryce i tropikalnej Afryce. Duży rozmiar, upierzenie w kolorze czarnym, fioletowym i zielonym oraz czerwone nogi sprawiają, że bocian ten jest bardzo wyjątkowym ptakiem. Jego populacja jest niewielka w Europie, zwłaszcza w Niemczech i Danii. Niemniej jednak, od 2016 roku IUCN klasyfikuje go jako rodzaj „najmniejszej troski (LC)”.

Kakapo (strzygi habroptilus)

Kakapo należący do zakonu papugowateTAk, jest endemiczny dla Nowej Zelandii i może być uważany za jedyną papugę, która nie lata ze względu na swoją wagę. W wieku dorosłym ptaki te mogą osiągnąć 1 metr długości i ważyć ponad 4 kilogramy.

Mimo że kakapo nie latało, udało się przetrwać inwazyjne gatunki, które żywiły się nim w jego naturalnym środowisku, dzięki wprowadzeniu przez ludzi kotów i szczurów. Obecnie w kontrolowanych środowiskach znajdują się 202 osobniki, co klasyfikuje je jako gatunek „krytycznie zagrożony (CE)”.

Dzięcioł grubodzioby (Campephilus principalis)

Dzięki charakterystycznym dźwiękom tego gatunku, który został uznany za całkowicie wymarły, dziś dzięcioł grubodzioby jest klasyfikowany jako „krytycznie zagrożony (CE)”. Jego siedlisko obejmuje lasy Florydy, Illinois, Karoliny Północnej i niektórych części Kuby.

Jego największym zagrożeniem jest kłusownictwo i wylesianie lasów na ww. terenach.

Papuga winna (Amazona vinacea)

Winna papuga porządku PapugowateJest endemiczny dla brazylijskich dżungli, gdzie występują sosny Paraná, chociaż zauważono go również w Argentynie i Paragwaju. Jego zależność od tych drzew jest dość duża, gdyż gniazduje w zagłębieniach pni i żywi się orzeszkami pinii tego gatunku roślin.

W wyniku wylesiania lasów, w których występuje sosna Paraná, stan ochrony papugi winnej jest „zagrożony (EN)”. Przemysł drzewny jest głównym winowajcą tego wylesiania, chociaż gatunek jest również zagrożony przez nielegalny handel, aby sprzedawać winną papugę jako zwierzę domowe.

Na szczęście istnieją teraz przepisy, które chronią Vinous Parrot i jej dom.

Filipiński Orzeł (Pithecophaga jefferyi)

Jak sama nazwa wskazuje, gatunek ten jest endemiczny na Filipinach, zwłaszcza w lasach i obszarach dżungli z wysokimi drzewami, w których gniazduje. Ma rozpiętość skrzydeł ponad 2 metry i 1 metr całkowitej długości, dzięki czemu może żywić się małpami i lemurami. Podobnie jak w przypadku wielu innych ptaków w tej przestrzeni, ich największym zagrożeniem jest fragmentacja ich siedlisk.

Chociaż rząd filipiński karze jego komercjalizację lub polowanie karą więzienia i grzywny do 12 lat, filipiński orzeł pozostaje „krytycznie zagrożony (CE)”.

Jak widać, przyczyny, które najbardziej wpływają na przetrwanie zagrożonych ptaków na całym świecie, to wylesianie i kłusownictwo. Z tego powodu są chronieni przepisami prawa w krajach, w których mieszkają. Jednak te wysiłki nie zawsze wystarczą a niektóre fundacje non-profit podejmują się ochrony i zachowania tych ptaków.