Możesz pomyśleć o ptasznikach, jeśli natkniesz się na jednego z tych budzących grozę pajęczaków. Jednak pająk wilczyca jest klasyfikowany do innej grupy taksonomicznej ze względu na pewne unikalne cechy.
W rzeczywistości te bezkręgowce należą do rodziny lycosydów, słowo to pochodzi od greckiego lycos, stąd przydomek „wilk” dla ich nazwy. Ale nie są one wyjątkowe tylko ze względu na tę ciekawość, to pajęczaki o niesamowitych zdolnościach i zawsze dobrze jest poznać je trochę lepiej, więc nie wahaj się czytać dalej.
Funkcje Wilczego Pająka
Wygląd wilczego pająka robi wrażenie.Jego ciało jest pokryte włosami, 8 oczu, łatwe do zakamuflowania dzięki brązowawym odcieniom, które nosi i długim nogom, które pozostają niezauważone dzięki chelicerae na jego twarzy. Logiczne jest, że otrzymał to przezwisko. Do tego dochodzi ich nocny tryb życia, dlatego ich zmysł wzroku i dotyku jest tak doskonały.
Ta rodzina pajęczaków ma 127 rodzajów i 2406 różnych gatunków, zgodnie z raportami w Katalogu życia. Ogólnie rzecz biorąc, są one duże. Mierzą od 10 do 35 milimetrów (nie licząc nóg). Na przykład samice Lycosa tarantula oscylują między 25 a 30 milimetrami, podczas gdy samce nie przekraczają 20.
Jak podkreśla Bristol Zoological Society, największym zarejestrowanym wilczym pająkiem jest gatunek Hogna ingens. Występuje endemicznie w Portugalii, a konkretnie na wyspie Deserta Grande. Jego ciało dochodzi do 40 milimetrów, a wraz z nogami może osiągnąć długość 12 centymetrów.
Habitat
Wilczy pająk występuje na całym świecie (poza biegunami), choć na Zachodzie dominuje rodzaj Lycosa, często mylony z ptasznikami. W Ameryce Północnej występuje do 240 gatunków, podczas gdy w Europie około 50.
Zamieszkują obszary leśne, łąki, góry i pustynie w różnych klimatach, najlepiej wilgotnych i ciepłych. Mimo to każdy gatunek jest przygotowany do wytrzymania warunków swojego specyficznego biomu.
Jedzenie
Jak możesz sobie wyobrazić, te pająki są surowymi mięsożercami. Ponadto nie tylko żywią się owadami, ale większe gatunki mogą nawet polować na małe gady, jeśli nadarzy się okazja. Zbiory zoologiczne Uniwersytetu w Granadzie wspominają, że zwierzęta te często są ofiarami innych pająków i kanibalizmem.
Zachowania łowieckie
W przeciwieństwie do innych pająków i ze względu na swój rozmiar nie przędą sieci zawieszonych w powietrzu. Wiele z nich tworzy pionowe nory w ziemi, w których chowają się i czyhają na swoją ofiarę. Inni wspinają się na drzewa, aby polować, aktywnie ścigać zdobycz lub czekać pod ściółką.
Typ zachowań łowieckich różni się w zależności od gatunku, również w zależności od dostępności pożywienia. Z pewnością, jak wskazuje badanie opublikowane w Oikos, kiedy wchodzi w interakcje w złożonym siedlisku ze strukturalnego punktu widzenia, jest narażony na różne interakcje konkurencyjne, dostęp i możliwości poszukiwania pożywienia oraz zagrożenia ze strony innych drapieżników.
Niektóre rodzaje, takie jak Pirat, są dziwnie nazwane ze względu na ich zdolność do biegania w wodzie lub nurkowania w celu ucieczki przed drapieżnikami.
Jak niebezpieczny jest wilczy pająk?
Chociaż wilcze pająki są jadowite, nie są w stanie zabić dorosłego człowieka. W większości przypadków ich ukąszenie powoduje taki sam ból jak użądlenie pszczoły. Jednak ich nogi mają piekące włosy, które mogą powodować reakcje alergiczne. Często zakradają się do domów w poszukiwaniu małych owadów i ciemnych miejsc do ukrycia.
Liczba wiarygodnych doniesień o ukąszeniach pająków wilczych przez ludzi jest bardzo mała, co ogranicza naszą wiedzę na ten temat. Według opisu przypadku opublikowanego w Wilderness & Environmental Medicine, gdzie potwierdzone ukąszenie tego gatunku zostało wystawione na kontakt z 20-letnim samcem, jego ugryzienie może spowodować rumień skóry z owrzodzeniem.
Jak dotąd nie ma dowodów na epizody martwicy skóry po tego typu kontakcie. Dzieje się tak pomimo faktu, że w popularny sposób tę cechę przypisuje się gatunkowi. Jak ostrzegają badania opisane w Journal of Toxicology: Clinical Toxicology, jego ugryzienie wiąże się z niewielkimi skutkami, które nie są poważniejsze niż większość innych pająków.
W każdym razie nie są gatunkiem znanym ze swojej agresywności. Zgodnie z Penn State College of Agricultural Sciences, gryzą one tylko wtedy, gdy są niewłaściwie traktowane lub złapane obok skóry. Typowe objawy po ukąszeniu to początkowy ból i zaczerwienienie z możliwością miejscowego obrzęku. Znikają one w ciągu około 24 godzin.
Ogólne zachowanie
Wilczy pająk prowadzi nocny tryb życia i samotnie. Spotyka inne osobniki tego rodzaju tylko wtedy, gdy nadejdzie sezon lęgowy. Większość dnia spędza w swojej norze, dziurze w ziemi w kształcie lejka, którą zakrywa liśćmi i innymi odpadkami ziemi, aby ukryć wejście. Zazwyczaj pokrywa też ściany jedwabiem.
W tych norach również spędzają zimę w stanie hibernacji.
Dzięki wkopaniu w ziemię są szczególnie wrażliwe na wibracje. Dlatego mają tendencję do uciekania przed ludźmi, będąc nieszkodliwymi, jeśli nie niepokojonymi.
Wilczy pająk Hygrolycosa rubrofasciata jest w stanie wydać dźwięk, który człowiek może usłyszeć z odległości kilku metrów. Hałas generowany przez uderzanie odwłokiem o ziemię, ciekawa komunikacja u tego owada.
Jego 8 oczu jest ustawionych tak, aby umożliwić doskonałe widzenie peryferyjne. Jak można się spodziewać, są w stanie widzieć w ciemności i wykorzystywać tę zdolność do łapania zdobyczy z niesamowitą szybkością.
Reprodukcja wilka pająka
Wilcze pająki szukają się w okresie godowym: wiosną. Zwykle to samiec szuka samicy, wybierając najlepiej wykonane i najgłębsze nory, ponieważ jest to dobry wskaźnik ryzyka zjedzenia.
Kiedy już tam są, zalecają się do nich rytmicznymi ruchami pedipalps i podnoszeniem przednich nóg. Kiedy samica jest chętna, samiec kładzie się na głowotułowiu i ją zapładnia.
Samice zwykle zabijają samców po zakończeniu kopulacji.
Po zapłodnieniu zwykle robią z jedwabiu kulisty worek do przenoszenia jaj i zawieszają go na brzuchu. W przeciwieństwie do innych rodzin pająków wykazują zachowania opiekuńcze, niosąc młode w brzuchu aż do pierwszego linienia.
Wilcze pająki są ważne dla natury
Istnieje ogromna różnorodność wilczych pająków, niektóre większe, a inne mniejsze. Znajomość ich natury i zachowania jest niezbędna do zrozumienia ich roli w ekosystemie, a przede wszystkim uświadomienia sobie, że ich przerażający wygląd nie jest powodem do ich zabijania. Są bardzo cennymi członkami łańcucha pokarmowego, a ich brak ma znaczący wpływ na środowisko.
Dlatego jeśli interesują Cię te pajęczaki, powinieneś wiedzieć, że rodzina Lycosidae ma bardzo ciekawe gatunki, które warto badać indywidualnie. Stąd zachęcamy do dalszego poszukiwania informacji na ich temat, nie pożałujesz znalezionych danych.
