Psy i dzieci mają ze sobą więcej wspólnego niż mogłoby się wydawać. Na przykład często odczuwają niepokój, gdy są oddzielone od swojego głównego opiekuna, ponieważ pojawia się nadmierny strach z powodu możliwości, że nie wrócą. Jest to znane jako lęk separacyjny lub nadmierne przywiązanie, zaburzenie behawioralne, które dotyka zarówno psa, jak i dzieci w domu.
Problem z tym zaburzeniem polega na tym, że współistnienie generuje inne sprzeczne zachowania. Dlatego ważne jest, aby leczyć go na czas, aby uniknąć poważniejszych problemów behawioralnych. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, czym jest lęk separacyjny i jak możesz z nim walczyć.
Czy niepokój jest zły?
Po pierwsze, niepokój sam w sobie jest niczym więcej niż stanem czujności w obecności jakiejś oznaki niebezpieczeństwa. Nie powinno to stanowić problemu, ponieważ jest naturalną reakcją organizmu. Ten mechanizm samozachowawczy nazywany jest systemem „walki lub ucieczki” i występuje zarówno u zwierząt, jak iu ludzi.
Problem pojawia się, gdy organizm uzna za „niebezpieczną” jakąś sytuację, która jest niegroźna. Na przykład wychodzenie na zewnątrz, spotykanie się z ludźmi lub kontakt fizyczny. W takich przypadkach organizm cierpi z powodu nadmiernego wysiłku i ogólnego napięcia, które może mieć wpływ na zdrowie zwierzęcia, jeśli pojawia się nawracające (przewlekle).
Co to jest lęk separacyjny u psów?
Czy twój zwierzak wyje, gdy tylko wrócisz do domu lub niszczy wszystko, jeśli zostanie sam? Być może cierpisz na problem behawioralny zwany lękiem separacyjnym.
Lęk separacyjny to stan stresu, strachu, niepokoju i depresji, na który cierpi zwierzę pozostawione samo lub oddzielone od głównego opiekuna. Nie jest to takie rzadkie, ponieważ to normalne, że zachowują się w ten sposób, gdy osoba, którą uważają za alfę, opuściła dom, niezależnie od tego, że są inni członkowie jądra rodzinnego.
Ta patologia wpływa na postawy zwierzaka, wszystkie związane ze stresem. Niektóre z nich to utrata kontroli nad toaletą, nadmierne szczekanie, gdy zostaje się samemu, destrukcyjne działania lub niepokój w momencie wykrycia odejścia opiekuna.
Rozwija się ze względu na wysoki poziom zależności od opiekuna, choć zdarza się również wtedy, gdy zwierzę ma niską pewność siebie. Ten rodzaj uzależnienia za bardzo wpływa na zdrowie psychiczne psa, dlatego lepiej jest znaleźć sposób na złagodzenie niepokoju, który pojawia się, gdy nie ma Cię obok.
Możliwe przyczyny
Nie wiadomo z całą pewnością, jakie czynniki wpływają na nadmierne przywiązanie zwierzęcia do opiekuna, jednak elementy takie jak: wydają się wpływać
- Odstawienie od piersi w bardzo młodym wieku.
- Czynniki genetyczne.
- Wyścig.
- Wcześniejsze znęcanie się lub zaniedbanie.
- Brak socjalizacji.
- Nadopiekuńczość ze strony tutorów (humanizacja).
- Drastyczne zmiany w Twoich nawykach (ruch).
Wydaje się, że istnieje związek między brakiem procesu zwanego „pierwotnym oderwaniem” (czyli etapem, w którym matka zmusza szczenię do spędzania większej ilości czasu samotnie) a rozwojem lęku separacyjnego od właścicieli.
Ogólnie rzecz biorąc, szczenięta, które spędzają mniej czasu z matką, mają tendencję do rozwijania bardziej niezależnych osobowości. Poza tym są bardziej pewne siebie niż szczenięta, które nigdy nie miały miejsca na samotność.
Objawy lęku separacyjnego
Jednym ze sposobów na pokazanie, że Twój pies zaczyna cierpieć z powodu niepokoju, jest nadmierne podekscytowanie, gdy wracasz do domu (skacze na Ciebie, oddaje mocz). Niektóre inne oznaki, że Twój pies cierpi na lęk separacyjny to:
- Zachowania destrukcyjne: gryzie i niszczy przedmioty w domu (drzwi, buty, ubrania). Pamiętaj, że nie jest to rodzaj zemsty za porzucenie, ale że jego niekontrolowane emocje sprzyjają takiej postawie.
- Nadmierne szczekanie: przed wyjściem z domu lub po powrocie.
- Łazienkę robi się w nieodpowiednich miejscach: w domu, w łóżku, w salonie itp.
- Samookaleczenie: To rzadkie. Polega na nadmiernym lizaniu, gryzieniu i drapaniu własnego ciała, co jest skutkiem chronicznego stresu, na jaki cierpi.
- Depresja: apatia na większość bodźców.
Gdy tylko wykryjesz te znaki ostrzegawcze, natychmiast skontaktuj się z etologiem psów, aby pomóc Ci go rozwiązać. Lęk przed separacją u psa zwykle pogarsza się z czasem, więc nie lekceważ znaków.
Co można zrobić, aby zapobiec lękowi?
Jeśli wykryjesz, że Twój pies rzeczywiście ma lęk separacyjny, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, to go zmęczyć. W ten sposób dłużej będziesz cicho. Zabierz go na spacer przed wyjściem, to będzie bardzo pomocne.
Nagradzaj go też, gdy wrócisz do domu i nie narobił bałaganu ani nie skoczył na ciebie. To wytworzy w nim świadomość jego zachowania, gdy nie będzie cię w pobliżu. Ignoruj go również, jeśli po powrocie do domu zbytnio się wkurza, ponieważ rozpieszczając go lub próbując go uspokoić, sygnalizujesz mu, że niepokój jest akceptowalnym stanem umysłu i że zostanie za to nagrodzony uwagą.
Poczekaj, aż się uspokoi, zanim zaczniesz się z nim witać, więc nie będziesz nadmiernie podekscytowany za każdym razem, gdy wrócisz do domu. Pies musi nauczyć się spędzać czas sam i jest to coś, za co ponosisz odpowiedzialność. Lepiej robić to stopniowo. Więc nie zostawiaj go samego na długi czas od samego początku.
Jeśli zostawisz go na krótki okres czasu i stopniowo będziesz go wydłużać, zapobiegniesz powstawaniu traumy przez dłuższy czas samotności, która prowadzi do poważniejszych problemów z zachowaniem. W ten sposób pies zrozumie, że kiedy wyjdziesz, nawet jeśli zajmie to trochę czasu, wrócisz i nie będzie to dla niego stresująca sytuacja.
Aby walczyć z lękiem separacyjnym
Lęk separacyjny objawia się z różnym nasileniem w zależności od psa. Podobnie sytuacje, w których występuje, będą się różnić. Na przykład niektóre zwierzęta zachowują spokój podczas nieobecności właściciela rano i po południu, ale nie mogą znieść samotności w nocy.
Inni odczuwają niepokój po dłuższym przebywaniu w towarzystwie, na przykład po wakacjach. Musisz zwracać uwagę na sytuacje, które wywołują takie zachowanie i intensywność, z jaką cierpi na nie Twoje zwierzę.
Zalecenia dotyczące zmniejszenia lęku separacyjnego
Najpoważniejsze przypadki lęku separacyjnego u psów wymagają bezpośredniego leczenia przez psiego etologa lub lekarza weterynarii. Jednak, gdy zwierzę cierpi z powodu drobnych zdarzeń, można zastosować kilka wskazówek, aby spróbować poprawić jego zachowanie. Na przykład:
- Przyzwyczaj psa do sygnałów wyjścia: psy czują się bezpieczniej, gdy uczą się rozpoznawać „znaki”, że zamierzasz zostawić je w spokoju. Aby cię rozpoznali, spróbuj powtórzyć te same czynności lub zachowania przed wyjściem z domu.
- Stymuluje swoje otoczenie: zwierzak potrzebuje różnych zabawek i przedmiotów, którymi może się rozproszyć podczas Twojej nieobecności. To zmniejszy Twój stres i zacznie zmniejszać niepokój.
- Używaj olejków eterycznych (aromatów): istnieje kilka naturalnych roślin (lawenda, kokos, waleriana), które wytwarzają relaksujące zapachy zarówno dla zwierząt domowych, jak i ludzi. Mogą one pomóc zmniejszyć niepokój i ułatwić odczulanie psa.
Przed zastosowaniem którejkolwiek z tych strategii spróbuj ustalić przyczynę lęku, ponieważ ludzie często mylą lęk separacyjny z nudą. Jeśli pies zachowuje się normalnie, ale po jedenastu, dwunastu godzinach samotności zaczyna drapać w drzwi lub wyć, najprawdopodobniej jest znudzony.
Zabiegi w ramach diagnostyki weterynaryjnej
Gdy leczenie etologiczne nie wystarczy, lekarz weterynarii może zaproponować połączenie swojej terapii z zastosowaniem różnych leków. Wśród nich są:
- Psychofarmaceutyki: opracowane w celu drastycznego zmniejszenia reaktywności i lęku u psa.
- Feromony: „aromaty”, które zawierają pewne lotne związki, które rozluźniają zwierzaka.
Pamiętaj, że prawidłowa diagnoza to podstawa, dlatego nie wahaj się idź do specjalisty od psiego behawioryzmu. Zwłaszcza jeśli jest to przypadek poważnego niepokoju, ponieważ życie Twojego zwierzaka lub integralność Twojej rodziny może być zagrożone. Dbaj o nie i chroń je tak, jak na to zasługuje, ale zawsze pod okiem specjalisty.