Goń szkocki, znany również jako chart lub chart szkocki, to duży, dostojny pies o spokojnym i posłusznym charakterze. Jego skóra i futro sprawiają, że jest optymalny do zimnego klimatu.
Pochodzenie rasy
Kiedy mówimy o pochodzeniu szkockiego jelenia lub charta, mamy na myśli możliwego bezpośredniego potomka prymitywnego charta celtyckiego. Te psy zostały wyhodowane przez szkockie klany w celu wykorzystania ich w polowaniach na wilki i innych imprezach z dużą zwierzyną.
Chociaż posokowiec szkocki był na skraju wyginięcia, Sir W alter Scott i XVIII-wieczna szkocka moda ożywiły rasę, która przetrwała do dziś. W rzeczywistości w XIX wieku sama królowa Wiktoria miała jednego jako zwierzaka.
Wygląd fizyczny jelenia szkockiego
Szkocki deerhound to duży osobnik, który może mieć sierść w różnych odcieniach szarości, dobrze proporcjonalny i ze stosunkowo małą głową.
Morfologicznie, jego wysokość w kłębie musi wynosić co najmniej 76 centymetrów u samców i 71 centymetrów u suk. Jeśli chodzi o wagę u samców to ok. 45 kg a u samic ok. 36 kg.
Jeśli chodzi o futro, umaszczenie charta szkockiego jest zwykle szare, chociaż spotykane są również jelenie piaskowe lub czerwonawo-brązowe z czarną maską, nogami i ogonem. Czasami mają siwe włosy na klatce piersiowej, palcach i na końcu ogona.
Chart szkocki
Szkocki deerhound jest czuły i posłuszny, ale jest też nieco niezależny i wymaga przestrzeni. W domu jest spokojny, co kontrastuje z jego niezwykłą szybkością w wyścigu, typową dla chartów.
Opieka i porady
Ich skóra i futro są doskonale przystosowane do trudnego terenu i niesprzyjającego klimatu. Dlatego idealnie nadają się do klimatu oceanicznego, zimnego kontynentalnego i wysokogórskiego, czyli zimno tolerują, ale upał jest dla nich bardziej niebezpieczny, gdyż twardość ich skóry naraża je na większe prawdopodobieństwo udaru cieplnego.
Mogą żyć wiele lat, chociaż potrzebują przestrzeni, ruchu i poczucia integracji z rodziną. Jego aparat mięśniowy jest silny i potężny, dlatego potrzebuje diety bogatej w białko.
Podobnie jak większość psów ras dużych, istnieje pewne ryzyko rozwoju schorzeń, takich jak skręcenie żołądka lub dysplazja stawu biodrowego. Jednak wszystkich tych problemów można uniknąć dzięki regularnym wizytom u weterynarza.
Źródło obrazu: Adam Singer i kennysarmy