Barasinga lub jeleń bagienny to osobliwy ssak występujący endemicznie w Indiach. Chociaż prawdą jest, że zachowuje typowe cechy innych jeleniowatych, gatunek ten wykazuje unikalne poroże, które odróżnia go od reszty. W rzeczywistości jest to jeden z powodów, dla których jest popularny wśród niektórych myśliwych.
Nazwa naukowa tego gatunku to Rucervus duvaucelii. Należy do rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla), do którego należą inne podobne zwierzęta, takie jak antylopy, bawoły i kozy. Czytaj dalej i dowiedz się więcej o ciekawej barasingi.
Siedlisko i rozmieszczenie
Choć dawno temu gatunek ten był szeroko rozpowszechniony w Indiach, Pakistanie i Bangladeszu, jego obecna populacja jest niewielka. W rzeczywistości ogranicza się do małych populacji w północnych, środkowych i południowych Indiach, z których każda jest odizolowana od siebie.
Ten jeleń na ogół zamieszkuje różnego rodzaju lasy i łąki. Jednak niektóre okazy żyją również w zalanych regionach, takich jak bagna i lasy namorzynowe. W rzeczywistości różne warunki życia doświadczane przez każdą z obecnych populacji spowodowały ich specjację.
Właściwości fizyczne barasinga
Barasinga to jeleń o długości około 180 centymetrów, z ogonem o długości prawie 20 centymetrów i średniej wadze 170 kilogramów. Jeśli chodzi o futro, ma pomarańczowo-brązowe ubarwienie, które w zależności od pory roku może stać się nieco jaśniejsze.
Najbardziej wyróżniającą się cechą tego gatunku jest jego ciekawe poroże. Dorosłe jelenie często mają poroże powyżej 15 punktów, chociaż niektóre osiągają 20. W rzeczywistości ich nazwa „barasingha” (w języku hindi) oznacza „dwanaście rogów”, co nawiązuje do liczby punktów.
Podgatunek Barasinga
Jak wspomniano, istniejące populacje tego gatunku pozostają odizolowane od siebie i napotykają różne warunki w swoim środowisku. Dzięki temu każdy z nich rozwinął unikalne cechy, które pozwalają na zaklasyfikowanie go do kilku podgatunków:
- Western bagienny jeleń (Rucervus duvaucelii duvauceli): zamieszkuje bagna równiny Indo-Gangetic. Pokazują większe kopyta, które pomagają im przetrwać problemy zalanego siedliska.
- Jeleń z południowych bagien (Rucervus duvaucelii branderi): występuje tylko w Parku Narodowym Kanha. Kopyta tych jeleni są twardsze i bardziej odporne, ponieważ zamieszkują lasy i łąki.
- Wschodni jeleń bagienny (Rucervus duvaucelii ranjitsinhi) - Można go znaleźć w Asam.
Zachowanie
Jeleń Barasinga jest dość aktywny w ciągu dnia. Rano poświęca się poszukiwaniu pożywienia, a po południu odpoczywa w cieniu, aby chronić się przed upałem. Ponadto są to zwierzęta bardzo towarzyskie, które tworzą grupy (stada) liczące powyżej 10 osobników. Chociaż każda grupa ma przywódcę, nie wydaje się, aby istniała między nimi relacja dominacji/uległości.
Barasinga Karmienie
Podobnie jak inne rodzaje jeleni, Barasinga jest roślinożercą, który żywi się różnymi rodzajami traw i traw. Jest to jeden z powodów, dla których jego siedlisko musi być zawsze zielone, ponieważ w przeciwnym razie nie ma środków do przetrwania. Pozyskuje również pewną ilość wody z roślinności.
Odtwarzanie
Chociaż Barasinga przez większość czasu jest spokojnym zwierzęciem, jego nastawienie zmienia się diametralnie w październiku, w okresie zalotów. Przede wszystkim są zwierzętami poligamicznymi, co oznacza, że ten sam samiec łączy się w pary z grupą kilku samic (harem). W rezultacie pary lęgowe stają się rzadkością, więc samce walczą ze sobą o samice.
Dodatkowo każdy samiec tworzy pławiki, dziurę, w której kąpie się w mieszaninie moczu, kału i błota. Pomaga im to wygenerować unikalną esencję, która pozwala im przyciągnąć uwagę kobiet. Oprócz tego wykonują też różne wokalizacje i walki pokazowe, za pomocą których starają się pokazać swoim potencjalnym partnerom, że są najsilniejsi i najsprawniejsi w swoim otoczeniu.
Proces zalotów rozpoczyna się w październiku, ale może trwać do lutego. Jednak krycie nie rozpocznie się, dopóki harem nie zostanie w pełni ustanowiony.Średnio ciąża trwa od 240 do 250 dni, więc większość młodych urodzi się między wrześniem a październikiem.
Jak widać, barasinga to bardzo szczególny i unikalny gatunek jelenia. Nie tylko ze względu na piękne poroże, ale także ze względu na swoje siedlisko i ograniczenie populacji. W rzeczywistości, według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody, jest to gatunek wrażliwy, co niestety oznacza, że w przyszłości może mu grozić wyginięcie.
