Podczas oceny ekosystemu wszyscy zoolodzy zgadzają się, że równowaga zależy od wszystkich jego części. W mniejszym lub większym stopniu każda żywa istota przyczynia się do utrzymania i regeneracji środowiska, w którym żyje, i tak jest w przypadku myszy polnych: są one ważniejsze niż wcześniej sądzono, jak wykazało kilka badań przeprowadzonych w ostatniej dekadzie .
Podczas analizy dzikiego środowiska okazuje się, że te gryzonie spełniają dwie zasadnicze role: jedną w regeneracji lasów, a drugą w odtwarzaniu zagrożonych gatunków. W tym artykule opowiemy nieco więcej o myszy polowej i o tym, co czyni ją tak wyjątkową pomimo niewielkich rozmiarów.Nie przegap tego.
Mysz polna
Mysz polna (Apodemus sylvaticus) to mały gryzoń o długości około 20 centymetrów łącznie z ogonem, który może być tak długi jak jego własne ciało. Jego ubarwienie porusza się wokół odcieni ochry i czerwonawych, na brzuchu jest białawe. Oczy są duże i ciemne, podobnie jak uszy, a głowa jest większa niż u innych myszy z rodzajuMus
Jego zwyczaje są zasadniczo nocne, latem jest bardziej zmierzchowy. W szczytowym okresie aktywności gryzoń ten spędza większość czasu na żywieniu się nasionami, owocami i jagodami, chociaż od czasu do czasu zawiera trochę białka zwierzęcego w postaci małych owadów. Dzięki silnym siekaczom myszy są w stanie obgryzać skórki owoców, aby wydobyć z nich nasiona.
W przeciwieństwie do innych małych gryzoni, mysz polna jest samotnikiem i tworzy rodziny tylko w okresie lęgowym.
Jego obszar występowania obejmuje całą zachodnią Europę i część basenu Morza Śródziemnego. Ssaki te żyją nie dłużej niż 2 lata, a ich wskaźnik przeżywalności jest niski. Jednak trzymają się strategii reprodukcyjnej R, w której mają liczne mioty (średnio 5 młodych) i często (do 7 miotów rocznie) w celu utrzymania gatunku.
Strategia reprodukcyjna R faworyzuje wykładniczy wzrost populacji przy niskim przeżywalności osobników.
Dlaczego myszy polne są tak ważne?
Mimo niewielkich rozmiarów jego rola w ekosystemie jest godna pochwały. Główna praca wykonywana przez tego gryzonia w lasach, w których żyje, jest niezamierzona i prosta: żerowanie. W każdym razie nie jest to jedyny, o czym będzie można przeczytać w kolejnych sekcjach.
Jej rola jako ofiary
Mysz polna jest częścią diety długiej listy drapieżników w jej środowisku. Niektóre z nich to puszczyk (Strix aluco), genet (Genetta genetta) czy latawiec (Elanus caeruleus). Wiele gatunków ssaków, ptaków i gadów żywi się tymi małymi gryzoniami.
Sowa borealna (Aegolius funereus) jest zagrożona i większość swojej diety opiera na myszach polnych.
Najlepszą obroną Voles przed drapieżnictwem jest ich niesamowita skradanie się i umiejętność ustalania bezpiecznych tras na swoim terytorium. Jednak spadek populacji tych gryzoni byłby poważnym ciosem dla przetrwania małych drapieżników, które na nie polują.
Jego rola jako drapieżnika
Zachowania drapieżników nasion są zwykle postrzegane jako czynnik ograniczający wzrost drzew, ponieważ norniki i inne małe zwierzęta jedzą je jako istotną część swojej diety.Jednak badanie przeprowadzone w 2010 r. w Hayedo de Montejo (Madryt, Hiszpania) pokazuje, że nie do końca tak jest.
W rozdrobnionych lasach płaskowyżu iberyjskiego wykazano, że populacje myszy polnych zjadają prawie wszystkie nasiona drzew rosnących w tych miejscach. Jednak nie zawsze zjadają je w całości, co daje możliwość wyhodowania nowych drzewek poprzez „posadzenie” ich określonymi zachowaniami.
W tym badaniu zarejestrowano, że te żołędzie, które nie zostały w pełni uszkodzone przez nornice lub przechowywane w kryjówkach, w końcu wykiełkowały i dały początek nowym drzewom. Ponadto można było zaobserwować, że myszy przenosiły nasiona na odległość do 130 metrów od drzewa macierzystego, co sprzyja zjawisku rozprzestrzeniania się. Było to szczególnie korzystne w przypadku dębów (rodzaj Quercus).
Gdyby wszystkie żołędzie wykiełkowały pod drzewem, z którego spadły, konkurencja uniemożliwiłaby im swobodny wzrost i rozprzestrzenianie się lasu. Dlatego mechanizmy rozproszenia są niezbędne.
Uwagi końcowe
Jak widać, myszy polne to ważni leśnicy. Ponadto badania te potwierdzają ideę, że nie wystarczy posadzić drzewo, aby stworzyć las lub zregenerować ziemię, ale reszta żywych organizmów (warzywa i zwierzęta) jest tymi, które naprawdę sprawiają, że podstawy ekosystemu mogą wykonywać swoją pracę.
Obecność tych małych gryzoni w domach i miastach zawsze była postrzegana jako niepożądana, ponieważ czasami udawało im się siać spustoszenie w domach i uprawach. Jednak w dzisiejszych czasach istnieje wiele technik (takich jak ograniczanie ilości odpadów, które przyciągają je do miast), które umożliwiają harmonijne współistnienie gatunków. Jak zawsze dbanie o nich to dbanie o nas.
