W zasadzie, aby dwa różne gatunki miały potomstwo w postaci zwierząt hybrydowych, oba muszą mieć podobne zachowanie i zachowania godowe, które oba komponenty rozumieją.
Ponadto muszą mieć podobną liczbę chromosomów i że informacja w nich przechowywana jest prawie taka sama. Jeśli nie, jest bardzo prawdopodobne, że nie powstanie potomstwo hybrydowe. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o hybrydyzacji między różnymi gatunkami, zachęcamy do dalszej lektury.
Świat hybrydyzacji
Jeśli wyjdziemy z założenia, że aby kopulować, oboje rodzice zachowują się podobnie, czy możemy zaobserwować u potomstwa cechy bardziej zasymilowane do jednego lub drugiego gatunku?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy wiedzieć, że istnieje wiele cech behawioralnych odziedziczonych po rodzicach, podobnie jak są zachowania nabyte poprzez uczenie się i obserwację grupy społecznej.
To właśnie w laboratoriach z modelami zwierzęcymi badano zachowanie zwierząt hybrydowych, nie zapominając o ich stworzeniu dla ogrodów zoologicznych, takich jak lygrysy. Chociaż istnieją również naturalne mieszańce, jak to ma miejsce w przypadku niektórych gatunków kaczek.
Zwierzęta hybrydowe: przypadek myszy laboratoryjnej
Odkąd mysz była używana jako model zwierzęcy w laboratoriach, stworzono bardzo specyficzne szczepy wsobne. W zależności od badania, które ma przeprowadzić grupa badawcza lub laboratorium, wybierany jest jeden lub drugi szczep.
Istnieje wiele dowodów na różnice behawioralne między różnymi odmianami myszy. Dlatego działanie różnych związków farmakologicznych, które można na nich przetestować, może mieć różne wyniki.
Dzieje się tak, ponieważ rozwój neuroanatomiczny i cechy fizjologiczne tych myszy są genetycznie różne.
W jednym badaniu przeanalizowano zachowanie różnych szczepów myszy za pomocą testów w celu sklasyfikowania zachowań emocjonalnych (lęk, stres i depresja), wydajności motorycznej, uczenia się przestrzennego i pamięci.
Z tych badań można wywnioskować, że istnieją zwierzęta hybrydowe o większej skłonności do odczuwania stresu czy niepokoju. Inne szczepy gorzej radzą sobie z zadaniami przestrzennymi z powodu upośledzenia wzroku.
Z drugiej strony, we wcześniejszych badaniach wykazano, że zwierzęta hybrydowe mają lepszą pamięć niż ich rodzice, co jest zjawiskiem znanym jako wigor hybrydy. Dzieje się tak u wielu gatunków zwierząt i roślin, co wykazano podczas krzyżowania czystej krwi drobiu i świń.
Ligrys: dobrze znana hybryda lwa i tygrysa
Ligrys to potomstwo powstałe w wyniku skrzyżowania samca lwa (Panthera leo) z samicą tygrysa (Panthera tigris ) . To hybrydowe zwierzę jest produktem człowieka, powstałym kilka wieków temu.
Z behawioralnego punktu widzenia lwy są głównie zwierzętami dziennymi i żyją w dużych grupach. Wręcz przeciwnie, tygrysy prowadzą nocny tryb życia i są samotnikami. Ligery zachowują się bardziej podobnie do lwów. Z drugiej strony ta krzyżówka zwykle daje bezpłodne potomstwo w prawie wszystkich przypadkach, jednak wiele lygrysów jest płodnych.
Zachowanie zwierząt hybrydowych
To, czy zwierzę hybrydowe wykazuje podobne zachowania z jednym lub obojgiem rodziców, zależy w dużej mierze od krzyżówki i środowiska, w którym jest hodowane.
Opieka rodzicielska (zwykle samica w przypadku ssaków) ma ogromny wpływ na zachowanie potomstwa. Dlatego bardziej prawdopodobne jest, że zachowanie potomstwa hybrydy będzie bardziej podobne do zachowania jego matki, która będzie tą, która nauczy je przetrwania.
Ogólnie rzecz biorąc, wszystko wskazuje na to, że z behawioralnego punktu widzenia istnieje rodzic dominujący nad drugim. Jednak gdy hybryda jest wynikiem dwóch bardzo podobnych gatunków, jak ma to miejsce w przypadku mułów, trudno jest odróżnić zachowania jednego od drugiego.