Urugwajski bordowy jest silnym zwierzęciem, które świetnie sprawdza się jako pies stróżujący i pasterski. Jest to jedyny rodzimy pies w Urugwaju, a jego historia sięga kilku wieków.
Ten pies może stać się wiernym towarzyszem. Jednak niektóre jego cechy powodują, że oprócz podstawowej opieki konieczne jest zapewnienie mu dobrego wychowania, aby mógł prawidłowo rozwijać się w środowisku domowym. Zobaczmy wszystkie szczegóły dotyczące tej rasy.
Pochodzenie urugwajskiego bordowego psa
Pochodzenie urugwajskiego bordowego nie jest dokładnie znane. Mimo to pewne informacje sugerują, że psy te są potomkami psów, które przybyły wraz z europejskimi zdobywcami na ziemie Urugwaju, zwłaszcza hiszpańskiego Alano.
Dobór naturalny zrobiłby swoje z tymi psami, ponieważ te psy, które zostały porzucone lub uciekły podczas podboju, musiały nauczyć się przetrwać w środowisku, które nie było ich własnym. Z tych pierwszych osadników pozostały najsilniejsze okazy, dając początek obecnemu urugwajskiemu bordowemu.
W rzeczywistości termin „bordowy” był używany w Ameryce do określenia wszystkiego, co pewnego dnia zostało udomowione i wypuszczone na wolność, odnosząc się do lokalizacji jego schronienia na szczytach. Dlatego termin oznaczałby coś w rodzaju „tego, który mieszka na szczytach”. To zdziczenie psa nadało mu nazwę, którą znamy dzisiaj.
Rasa przechodziła bardzo krytyczne okresy, ponieważ wiele okazów było prześladowanych i zabijanych w przeszłości. Wynikało to z faktu, że istniała duża liczba osobników, które gromadziły się w paczkach i agresywnie atakowały stada, a nawet karawany ludzi.
Jednak wiele osób dostrzegało w rasie również potencjał jako psa stróżującego i pasterskiego. Z tego powodu postanowili rozpocząć tresowanie go w swoich domach, a jego temperament kształtował ten, który znamy dzisiaj. Urugwajski Związek Kynologiczny (KCU) ustanowił standard rasy w 1989 roku. Ze swojej strony standard Międzynarodowej Federacji Kynologicznej pojawił się dopiero w 2017 roku.
Charakterystyka bordowego urugwajskiego
Chociaż między okazami mogą występować duże różnice, które można sklasyfikować jako psa o średnich i dużych rozmiarach, istnieją pewne cechy charakterystyczne uznane za wspólne dla tej rasy. Na przykład rozmiar dorosłych samic wynosi od 55 do 58 centymetrów, a samców 58-61 centymetrów.
Waga waha się od 33 do 40 kilogramów u suk i od 38 do 45 kilogramów u samców. Jest to pies w typie molosa, ze względu na swoją wytrzymałość, muskularne ciało i siłę.Jego nogi są proste, a także dość muskularne, co pozwala mu być bardzo zwinnym i mieć doskonałą równowagę. Dodatkowo ma gruby, niski ogon.
Jeśli chodzi o głowę, jego oczy są w kształcie migdałów, średniej wielkości i ciemnego koloru, co nadaje zwierzęciu przenikliwy wygląd. Kufa jest nieco krótka i szeroka, z szerokim nosem i czarną, chociaż może mieć inny odcień w zależności od futra.
Jej uszy są średniej wielkości, trójkątne i opadające. W przeszłości były one amputowane, ale na szczęście jest to obecnie uważane za nielegalną praktykę w wielu krajach.
Urugwajskie bordowe futro
Sierść tego psa ma krótką, dwuwarstwową, gładką sierść. Również dolna część jest grubsza i bardziej gęsta niż górna. Jeśli chodzi o odcienie, kolory pręgowane i gniade we wszystkich odmianach są uznawane za oficjalne w urugwajskim bordowym. Może mieć również białe plamy, ale tylko wtedy, gdy są one zlokalizowane na przedpiersiu, nogach, żuchwie, gardle lub brzuchu.
Temperament urugwajskiego kasztanowca
Ten pies pokazuje swój silny charakter i wytrwałość od szczeniaka. Dlatego od tego momentu musi być prawidłowo edukowany i socjalizowany.
Może być bardzo terytorialnym psem w stosunku do innych zwierząt, stając się agresywnym jeśli nie został odpowiednio wyszkolony. Z drugiej strony, jeśli poświęci się odpowiedni czas na jego szkolenie, bordowy urugwajski będzie psem towarzyskim o zrównoważonym charakterze.
Ponadto ten pies wyróżnia się odwagą i pewnością siebie, więc nie poddaje się, dopóki nie osiągnie swoich celów. Dlatego czasami okazuje się, że jest nieco uparty i jest opisywany jako zwierzę o bardzo wyraźnej osobowości.
Pielęgnacja urugwajskiego kasztanowca
Dieta tego psa powinna być odpowiednia do życia takiego energicznego psa jak on. Ponadto musi przebiegać zgodnie z fazami życiowymi psa, pokrywając w każdym przypadku potrzeby żywieniowe.
Ze względu na swój charakter jako pies pasterski, stróżujący i myśliwski, ten pies jest zwykle lepiej przystosowany do życia na rozległych otwartych przestrzeniach. Jeśli tak się nie stanie, tym bardziej potrzebna będzie stymulacja zarówno fizyczna, jak i psychiczna, które ułatwią Ci życie w tych mniejszych przestrzeniach.
Ćwiczenia fizyczne powinny być intensywne przynajmniej przez godzinę dziennie. Oznacza to, że u tego psa nie wystarczy sam spacer, ale musi biegać i bawić się, aby zachować zdrowie i dać upust całej energii, jaką posiada.
Dobrym pomysłem dla tej rasy jest uprawianie z nauczycielem jakiegoś sportu, na przykład bikejoringu lub ćwiczeń agility. W sytuacjach, gdy ćwiczenia mogą być tylko umiarkowane, czas ćwiczeń należy wydłużyć do ponad jednej godziny.
Higiena urugwajskiego bordowego
Sierść tego psa wymaga cotygodniowego lub dwóch wyczesywania w celu usunięcia martwej sierści i bardziej powierzchownych zabrudzeń. Będzie to sprzyjać zdrowiu jego sierści, oprócz ograniczenia kąpieli do raz na półtora miesiąca lub 2 miesiące.
Uszy należy sprawdzać i czyścić co 15-20 dni w przypadku obecności w nich nadmiaru woskowiny, roztoczy lub innych patogenów mogących wywołać infekcję u zwierzęcia. Ponadto, jeśli nie nastąpi naturalne zużycie, opiekun urugwajskiego bordowego musi obciąć mu paznokcie, aby uniknąć dyskomfortu lub uszkodzeń.
Urugwajski bordowy trening
Prawda jest taka, że edukacja urugwajskiego Maroon nie jest całkiem prosta. Dzieje się tak, ponieważ rasa ta zyskała reputację bardzo upartej i niezależnej rasy, co komplikuje jej szkolenie.
Na początku nie jest to pies potulny i posłuszny wobec poleceń opiekunów. Ta silna osobowość sprawia, że w szkoleniu niezbędna jest dobra znajomość zwierzęcia, a także wiedza na temat psiego wychowania.
Dlatego musisz być bardzo stały i używać pozytywnego wzmocnienia jako metody treningowej. Mimo to, jeśli nie jesteś pewien, czy możesz osiągnąć dobre wyniki, zawsze najlepiej jest udać się do profesjonalnego trenera psów.
Oprócz tego, co zostało powiedziane, bordowy urugwajski musi być socjalizowany jako szczeniak, aby jako dorosły był psem zrównoważonym. W przypadku, gdy ten pies pojawi się w życiu dorosłego człowieka, najlepszym rozwiązaniem będzie doświadczony pedagog.
Zdrowie bordowego urugwajskiego
Aby urugwajski bordowy cieszył się dobrym zdrowiem, konieczna jest wspomniana wcześniej opieka, a także wizyty u weterynarza w celu zaszczepienia, odrobaczenia i wykonania badań kontrolnych. Na szczęście jest to pies w dość dobrym zdrowiu. W każdym razie zawsze może zapaść na pewne choroby, które zwykle występują u tej rasy. Wśród tych patologii są następujące:
- Niedoczynność tarczycy: zaburzenie, w którym tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów tarczycy.
- Dysplazja stawu biodrowego: jest to niestabilność stawu biodrowego, typowa dla dużych ras.
- Dysplazja stawu łokciowego: jest to choroba powodująca chorobę zwyrodnieniową stawów i zapalenie stawów w stawie łokciowym zwierzęcia.
- Skręt żołądka: Jest to ciężka choroba przewodu pokarmowego typowa dla psów z szeroką klatką piersiową, takich jak ten.
- Otyłość.
Czy jest dobrym zwierzakiem?
Nie można powiedzieć, że urugwajski bordowy jest nierozsądnym zwierzakiem. Jednak jak udało nam się zaobserwować, ze względu na swój temperament nie jest to najodpowiedniejszy pies na pierwszego pupila.
Trzeba mieć dużo cierpliwości i wytrwałości w jego wychowaniu, zapewnić mu towarzystwo i dobrze rozumieć rasę, aby wiedzieć, jak sobie z nią radzić. W przeciwnym razie musisz być skłonny zainwestować w psiego wychowawcę, aby uniknąć konfliktów we współistnieniu.
Ponadto pamiętaj, że ten pies może stać się nieco agresywny w stosunku do innych psów i zwierząt, ponieważ ma głęboko zakorzeniony instynkt psa stróżującego i myśliwskiego.
Z tych wszystkich powodów decyzja o posiadaniu urugwajskiego bordowego jako zwierzaka powinna być rozważona, chociaż tak powinno być w przypadku każdego psa. Jeśli któryś z nich zostanie ostatecznie wybrany na zwierzaka, zapewni mu wierność przez 10 do 13 lat, ponieważ taka jest jego oczekiwana długość życia.