Ciernie i urocza twarz to idealny kontrast, aby zwrócić na siebie uwagę na poziomie fizycznym. W każdym razie poza kształtem zachowanie jeża ma również swoje osobliwości, ponieważ udało się go dogłębnie zbadać dzięki okazom trzymanym w niewoli.
Pomimo tego, że jest powszechnie znanym zwierzęciem, niektóre ciekawe szczegóły jego zachowania nie są szczególnie znane. Jeśli chcesz dowiedzieć się trochę więcej o jeżach, czytaj dalej.
Charakterystyka jeża
Jeże to przedstawiciele rodziny Erinaceinae z rzędu Eulipotyphla. Jego wygląd fizyczny charakteryzuje obecność kolców włosów wypełnionych keratyną - które rosną na grzbiecie - oraz spiczasty pysk.
Zwierzęta te są szeroko rozpowszechnione w Afryce, Europie i Azji. Zajmują różnorodne siedliska: stepy, pustynie, tereny otwarte i lasy. Spełniają wielką rolę jako kontrolerzy szkodników owadzich i innych małych zwierząt, a to, w połączeniu z ich wielką zdolnością adaptacyjną, czyni z nich potencjalnych najeźdźców.
Ich dieta jest zasadniczo owadożerna, ponieważ składa się ze ślimaków, komarów, koników polnych i wielu innych bezkręgowców. Są jednak ssakami oportunistycznymi: mogą również żywić się małymi myszami, a nawet walczyć ze żmijami, ponieważ są odporne na ich jad.
Postać jeża
Jeże są samotnikami - szukają się nawzajem tylko w okresie rozrodczym - i prowadzą nocny tryb życia. Zwykle są terytorialne, zwłaszcza w stosunku do innych samców, które mogą wejść na ich teren i zjadać ich zasoby.Jego zdolność przystosowania się do różnych temperatur, wilgotności i źródeł pożywienia jest niesamowita.
Komunikacja jeża
Głównym sposobem komunikowania się w zachowaniu jeża jest węch. Bardzo ciekawym zachowaniem w tym zakresie jest namaszczanie: jeż, wyczuwając nowy zapach lub substancję, podnosi ją pyskiem, miesza ze śliną i naciera kolce.
Przyczyny powstania maści nie są do końca jasne i uważa się, że może ona służyć do zwrócenia na siebie uwagi samic, matki lub jako metoda kamuflażu przed drapieżnikami.
Inną główną formą komunikacji jeża jest słuch, poprzez wokalizacje. Najważniejsze są wymienione poniżej:
- Wysokie wołania szczeniąt do matki.
- Chrząkanie, klikanie i parskanie terytorialności na obecność innego jeża na jego terenie. Jest to bardziej sonda niż ostrzeżenie, ponieważ można zaobserwować, jak osobniki wąchają się nawzajem lub mierzą się uderzeniami głową.
- Jeśli jeże wyczują zagrożenie na terytorium, wydają wysokie gwizdy i ekwiwalent plucia, którym opryskują przeciwnika kroplami śliny.
- Samice przyciągają mężczyzn serią jęczących wokalizacji. Samiec ze swojej strony parska i piskliwymi, gwiżdżącymi wokalizacjami.
Zachowanie jeża
Teraz, gdy znasz podstawowe cechy i komunikację jeży, możesz przejść do tematu zachowania jeża w różnych aspektach jego życia. Nie przegap tego.
Zachowanie jeża w jego naturalnym środowisku
Część zachowań tego ssaka ma na celu znalezienie odpowiedniego schronienia. Zwykle szuka miejsc o suchym środowisku, unikając miejsc z bardzo gęstą roślinnością. W ciągu dnia jeż zwykle odpoczywa w schronieniach, które regularnie zmienia, choć czasem sezony spędza w tym samym miejscu.
W zależności od klimatu obszaru, w którym żyją, jeże mogą hibernować.
Idealną ostoją jest otwarty teren z roślinnością, która zapewnia pewną ochronę, ale nie jest gęsta, oraz dobrym źródłem pożywienia w postaci populacji owadów. Jeśli jest jeszcze materia organiczna, która pozwala grzybom rosnąć, to lepiej, bo czasem służą też jako pokarm.
Dodatkowo należy zauważyć, że jeże unikają miejsc, które wydają się dobrymi miejscami lęgowymi dla ich drapieżników, takich jak węże, lisy, borsuki czy nocne ptaki drapieżne. Jeśli znajdą ślady swojej obecności, oddalają się i szukają innych miejsc.
Zachowanie jeża w niewoli
W niewoli jeż prowadzi zwykle bardziej siedzący tryb życia niż dzikie okazy, ponieważ nie ma możliwości wykonywania czynności, które normalnie zajmowałyby całą noc, takich jak szukanie pożywienia i schronienia.To z kolei zwiększa ryzyko otyłości, chorób wątroby i kardiomiopatii.
Samce trzymane w grupie mogą zamieszkać razem, jeśli uda im się ustalić między sobą hierarchię. Jeśli to nie zadziała, mogą walczyć, a nawet zabijać się nawzajem na terytorium, więc nigdy nie zaleca się trzymania więcej niż jednego w klatce.
Samice w ciąży, z powodu stresu związanego z kontaktem z ludźmi - lub innymi jeżami, jeśli są trzymane w grupie - często kanibalizują swoje młode. Jeśli nie uda się jej odizolować podczas porodu i kilka tygodni później, inne jeże również mogą zjeść jej młode.
Jeże nie są dobrymi zwierzętami domowymi. Wymagają klatek o długości co najmniej 1 metra i szeregu bodźców środowiskowych, które trudno zapewnić w domu.
Zachowania żywieniowe
Chociaż na pierwszy rzut oka może się to nie wydawać, jeż jest świetnym wspinaczem, co daje mu możliwość eksploracji różnych warstw siedliska: od owadów zakopanych w ziemi po te wspinające się po gałęziach drzew zagajnik.Mając ogólne nawyki, można zobaczyć, jak zjada materię roślinną, jeśli znajdzie coś smacznego w glebie, na przykład nasiona lub korzenie.
Podczas poszukiwania potencjalnego pożywienia jeże są ostrożne, lekko zasłaniając twarz fałdem kolców nad oczami. Jeśli ich ofiara jest mała, bawią się nią trochę, a potem ją zjadają. Z drugiej strony, jeśli jest to coś dużego - na przykład myszy lub jaszczurki - chwytają je zębami z dużą prędkością i potrząsają, aż zdechną.
Zachowanie reprodukcyjne
Okres godowy jeża trwa od kwietnia do września, a okres porodu od maja do października, gdyż ciąża trwa około miesiąca. Suczki mogą mieć kilka miotów w tym samym okresie, ponieważ ruja występuje 2 razy.
Aby się wezwać, samica wydaje gwiżdżące dźwięki. Kiedy samiec w końcu ją odnajduje, przez kilka godzin krąży wokół niej, próbując powąchać jej ogon.Jeśli samica nie jest wrażliwa, podniesie swoje kolce, a nawet zaatakuje samca, ale jeśli zechce, spłaszczy kolce, aby uniknąć zranienia go podczas kopulacji.
Młode rodzą się wielkości od 6 do 9 centymetrów, a ich kolce pokryte są wodnistą błoną, która chroni matkę podczas porodu. Po miesiącu są odstawiane od piersi, a po 10 miesiącach osiągają dojrzałość płciową.
Zachowanie obronne
Być może najbardziej znanym zachowaniem jeża jest zwijanie się w kłębek, gdy jest zagrożony. To sposób na wykorzystanie jego naturalnej obrony: kolców.
Do tego dodają bardzo ciekawe zachowanie: czasami jeże za pomocą maści rozprowadzają na swoich kolcach trucizny pochodzące od innych zwierząt, zwiększając w ten sposób zagrożenie dla drapieżnika, który chce je zaatakować. Zwykle pozyskują toksyny, stymulując jadowite ropuchy małymi ukąszeniami.
Jeśli nadal są schwytane przez drapieżnika, mogą krzyczeć głośno i wysoko, dezorientując napastnika i prawdopodobnie puszczając go.Jest to przydatne dla drapieżników, takich jak lis, który oddaje mocz na jeża, aby zmusić go do rozwinięcia się, gdy jest zwinięty.
Zwierzę o potencjale inwazyjnym
Żaden z gatunków jeżowców nie należy do żadnej kategorii istotnego zagrożenia dla ochrony przyrody. Jednak naturalne populacje kilku gatunków napotykają problemy, takie jak niszczenie ich siedlisk, znęcanie się nad zwierzętami domowymi i przypadkowe zabijanie na drogach.
Jeż został wprowadzony do różnych krajów, takich jak Nowa Zelandia czy Anglia. Bardzo ważne jest, aby być odpowiedzialnym, jeśli chodzi o własność tych egzotycznych zwierząt, ponieważ wypuszczanie ich do obcych środowisk może poważnie zaszkodzić biomom, a jakby tego było mało, środki zwykle polegają na eksterminacji ich, gdy staną się problem.