Jeśli lubisz duże koty, posiadanie w domu jednego z nich będzie dla Ciebie priorytetem. Jednak to właśnie ten duży rozmiar sprawia, że tak ważne jest poznanie chorób kota Maine Coon, ponieważ wiele z nich ma do czynienia z tą cechą.
Jeśli myślisz o adopcji kota tej rasy, nie przegap niczego, co będzie dalej. Chociaż są to zwierzęta w dobrym zdrowiu, zapobieganie tym chorobom wymaga szczególnej troski. Czytaj dalej.
Najczęstsze choroby maine coon
Jeśli masz informacje o rodzicach swojego okazu, będziesz miał w tej sprawie przewagę.Większość dolegliwości tego kota jest wrodzona lub związana z wielkością rasy, ponieważ okaz może osiągnąć 11 kilogramów wagi i 120 centymetrów długości. Poniżej przedstawiamy najczęstsze dolegliwości, które dotykają te koty.
Kardiomiopatia przerostowa kotów
Pierwszą i najczęściej występującą chorobą maine coon jest kardiomiopatia przerostowa. W tej patologii dochodzi do pogrubienia ściany lewej komory serca, co powoduje zaburzenia w jej skurczu i pogorszenie stanu mięśnia sercowego.
Choć nie jest to choroba wyłącznie tej rasy, w przeszłości zidentyfikowano pewne linie genetyczne, które były częściej kojarzone z tą chorobą. Oprócz predyspozycji genetycznych, może to być spowodowane innymi patologiami, takimi jak nadczynność tarczycy.
Deformacja mostka
Ta anatomiczna anomalia jest również nazywana Klatką piersiową lejkowatą i charakteryzuje się zapadnięciem mostka, tworząc dolinę z żebrami. W ten sposób kość uciska serce i płuca zwierzęcia, utrudniając mu normalne funkcjonowanie.
Jeśli schorzenie nie będzie leczone, jakość życia kota znacznie się pogorszy, ponieważ nie będzie tolerował ćwiczeń i będzie miał między innymi nawracające infekcje dróg oddechowych. Operacja jest dość inwazyjna, ale gwarantuje zwierzakowi godne warunki życia.
Dysplazja stawu biodrowego
Ta patologia jest związana z dużymi rozmiarami zwierzęcia. Dysplazja stawu biodrowego występuje, gdy głowa kości udowej jest przesunięta z panewki stawu. To, oprócz ogromnego bólu dla zwierzęcia, powoduje ustawienie tylnych nóg w pozycji X.
Zabieg zwykle ma na celu zapewnienie kociemu komfortu życia i zapobieganie postępowi urazu, aby nie doprowadził do problemów z poruszaniem się. W razie potrzeby podaje się również chondroprotektory i leki przeciwbólowe.
Otyłość
Jak wspomniano powyżej, koty Maine Coon są bardzo duże: samce ważą około 11 kilogramów, a samice 7. Do tego dochodzi fakt, że nie są to koty bardzo aktywne, a ponadto mają bardzo żarłoczne skłonności do jedzenia. Innymi słowy, osobnik tej rasy bardzo łatwo przybiera na wadze.
Otyłość niesie ze sobą całą gamę problemów, od chorób serca po problemy ze stawami, w tym cukrzycę. Dlatego karmy nie należy pozostawiać do dyspozycji tych kotów, ale dawkować ją w kilku dawkach i nie przesadzać z przysmakami i mokrą karmą.
Wygodne jest również podawanie zwierzęciu diety ubogiej w tłuszcze i węglowodany. Na szczęście istnieją specjalistyczne karmy dla tego typu kotów, które uwzględniają również okoliczności kastracji. Ponadto kot musi codziennie ćwiczyć.
Zwyrodnienie torbielowate nerek
Zespół policystycznych nerek lub zespół policystycznych nerek jest jedną z chorób kotów rasy maine coon, która wiąże się z obciążeniem genetycznym. W nim na powierzchni nerek rozwijają się cysty, które z czasem powiększają się i utrudniają im funkcjonowanie.
Objawy są charakterystyczne dla niewydolności nerek: utrata masy ciała, wielomocz i polidypsja, cuchnący oddech, jadłowstręt, letarg, wymioty, biegunka i ból. Jest to choroba, na którą nie ma lekarstwa, więc pozostaje tylko zastosować leczenie paliatywne, aby zwierzę miało jakość życia w czasie, który mu pozostał. Na szczęście większość kotów diagnozuje się w wieku dorosłym.
Nerka policystyczna jest spowodowana genetyczną nieprawidłowością, która jest dziedziczna.
Rdzeniowy zanik mięśni
Ta patologia jest wrodzona i dziedziczona autosomalnie recesywnie. Jest to dość rzadkie, ponieważ dwoje rodziców, którzy noszą ten gen, ma 25% szans na przekazanie go swojemu potomstwu. Mimo to nie można wykluczyć jej obecności, gdy pojawią się objawy.
Rdzeniowy zanik mięśni to utrata neuronów ruchowych w ogonowej części rdzenia kręgowego, powodująca postępującą niestabilność i osłabienie tylnych kończyn. Mięsień stopniowo zanika i prowadzi do paraliżu tylnych kończyn.
Dolegliwość ta objawia się od 3-4 miesiąca życia, ale kot z tą dolegliwością może prowadzić przyzwoite życie. Oczywiście będziesz potrzebować specjalnej opieki, chociaż nie jest to dolegliwość śmiertelna ani bolesna.
Cała ta lista może cię przestraszyć, ponieważ istnieje wiele chorób kotów rasy maine coon, które są powiązane z ich genetyką i morfologią. Jeśli jednak zapewnisz odpowiednią opiekę, możesz zapobiec wielu z nich. Dobra dieta, codzienne ćwiczenia i regularne kontrole weterynaryjne są kluczem do tego, aby Twój Maine Coon wiódł z Tobą wspaniałe życie. Nie wahaj się adoptować jednego z tych kotów.