Kot himalajski zwraca uwagę swoją wyjątkową urodą, która harmonijnie łączy w sobie charakterystyczne cechy kotów perskich i syjamskich. Oprócz wyglądu koty te są coraz bardziej popularne ze względu na zrównoważony temperament i niezwykłą zdolność adaptacji.
Ale zanim zdecydujesz się na adopcję kociaka tej rasy, niezbędne jest poznanie jego cech i niezbędnej pielęgnacji, aby zachować jego optymalne zdrowie. Dlatego poniżej podsumujemy wszystko, co musisz wiedzieć o kotach himalajskich.
Pochodzenie kota himalajskiego
Wygląd kota himalajskiego nie kłamie i jest wyrazem jego pochodzenia. Te kocięta powstały z połączenia kota perskiego i syjamskiego, dwóch najpopularniejszych ras kotów na świecie.
Pierwsze okazy urodziły się w Szwecji w latach 30. XX wieku, chociaż pochodzenie rasy jest zwykle przypisywane Anglii lub Stanom Zjednoczonym. Zakłada się, że hodowcom zależało na stworzeniu nowej rasy, która zachowałaby cechy i budowę fizyczną kota perskiego, ale z wzorem kota syjamskiego i jego typowymi niebieskimi oczami.
Przez wiele lat stowarzyszenia kotów himalajskich nie uznawały kota himalajskiego za rasę, gdyż przez ówczesnych hodowców był uważany za „nieczystego”. Dopiero w 1957 roku następuje pierwsze oficjalne uznanie w Anglii, gdzie nadano mu nazwę: longhaired colorpoint. W tym samym roku koty himalajskie są rozpoznawane również w Stanach Zjednoczonych i zaczynają zdobywać ogromną popularność.
Należy zaznaczyć, że nazwa rasy nie nawiązuje do słynnych Himalajów ani pochodzenia kota. Właściwie wynika to z estetycznego podobieństwa tych kociąt do królików himalajskich.
Cechy fizyczne
Wyraźnie kot himalajski zachowuje charakterystyczne cechy morfologiczne kotów perskich. Jego ciało jest średniej wielkości, mocne i zwarte, ze stosunkowo krótkimi i mocnymi nogami. Głowa jest okrągła i masywna, a twarz wydaje się całkowicie płaska dzięki płaskiemu nosowi.
Długa, gęsta, jedwabista sierść kota himalajskiego jest również zapewniana przez kota perskiego, ale ma wzór kolorowych końcówek typowych dla kotów syjamskich. Oznacza to, że ich ciało ma kolor tylko w kończynach i na twarzy, co jest znane jako wzór punktu koloru. Ponadto pokazują piękne niebieskie oczy i bardzo szczególne spojrzenie, które jest charakterystyczne dla Syjamczyków.
Dopuszczalne kolory futra mogą się nieznacznie różnić, ale zawsze dopasowują się do stylu point. Najczęściej spotykane odcienie to: niebieski, czekoladowy, czerwony, fokowy brąz, liliowy lub szylkretowy.
Geny wpływają na kolor kota himalajskiego
Mieszanka, która dała początek rasie kotów himalajskich, nie tylko nadała jej wyjątkowy wygląd, ale także nadała jej „wyjątkowy” gen występujący u kotów syjamskich. Ten gen wytwarza specjalny pigment, który jest wrażliwy na temperaturę i nie pojawia się w „zimnych” obszarach ciała. Dlatego najgorętsze części, takie jak pysk, uszy, ogon i stopy, mają różne zabarwienie.
Ten wzór kolorystyczny jest formą częściowego albinizmu, który dotyczy niektórych części ciała. Ponieważ jest to produkt mutacji genetycznej, nie powinno się go tak często widywać. Jednak dzięki mieszance kota syjamskiego z innymi rasami można go spotkać w kilku okazach.
Osobą odpowiedzialną za odkrycie tajemnicy tego enigmatycznego ubarwienia był Clyde Keeler, genetyk, który pracował również nad krzyżowaniem różnych ras kotów.W rzeczywistości istnieją doniesienia, że w 1930 roku wyprodukował mieszankę kotów syjamskich i perskich, dlatego niektórzy uważają go za „twórcę” kotów himalajskich. Jednak ten proces został wykonany tylko w celach eksperymentalnych i nie był używany do hodowli.
Temperament i charakter
Kot himalajski charakteryzuje się zrównoważonym, spokojnym i inteligentnym temperamentem. Na ogół mają szczególną więź z bliskimi, z którymi są serdeczni, zabawni i bardzo bliscy.
To normalne, że ta rasa zachowuje zwykłe zachowanie małego kota, ponieważ bawi się o różnych porach dnia. W rzeczywistości często przechodzi przez przypadkowe okresy szalonej aktywności, co sprawia, że wygląda całkiem uroczo i zabawnie. Dzięki temu łatwo zdobywa sympatię rodziny i jest postrzegany jako idealny kot do rozjaśniania domu.
Jednak mogą zachowywać się bardziej powściągliwie lub nieśmiało w obecności nieznanych ludzi i zwierząt. Chociaż przy odpowiedniej socjalizacji będą w stanie nauczyć się pozytywnych relacji z innymi osobami i bodźcami w swoim otoczeniu.
Koty himalajskie wyróżniają się również zdolnością uczenia się, co znacznie ułatwia ich edukację. W rodzinnym gronie będą z radością odkrywać nowe gry i zajęcia, które rozbudzą ich ciekawość i pobudzą zmysły, a zwłaszcza ich wybitny instynkt łowiecki.
pielęgnacja kota himalajskiego
Koty himalajskie wymagają codziennego szczotkowania, aby uzyskać optymalną pielęgnację sierści, która zapobiegnie gromadzeniu się martwej sierści i brudu, a także tworzeniu się kul włosowych jelit. Zaleca się również kąpanie ich przynajmniej raz w miesiącu, aby ich sierść była czysta i lśniąca.
Higiena jamy ustnej będzie również kluczem do zapobiegania powstawaniu kamienia nazębnego i wynikających z niego chorób zębów. Ideałem jest szczotkowanie zębów kotka co najmniej dwa razy w tygodniu, aby uniknąć gromadzenia się pokarmu między zębami a dziąsłami.
Te koty mają raczej siedzący tryb życia, dlatego ważne jest, aby regulować ich odżywianie i ilość ruchu, jaki wykonują w ciągu dnia. Aby to zrobić, spróbuj stymulować go grami, zabawkami i codziennymi interakcjami, które zachęcą go do ruchu.
W związku z powyższym wzbogacenie środowiska będzie niezbędne, aby Twój kot mógł pozytywnie spożytkować swoją energię, ćwiczyć i dobrze stymulować umysł, co zapobiegnie również problemom behawioralnym. Dodatkowo należy zapewnić im odpowiednie drapaki, aby mogły w naturalny sposób ścierać i ostrzyć paznokcie.
Zdrowie kota himalajskiego
Himalaje to silne i odporne koty, które przy odpowiedniej opiece raczej nie zachorują. Jednak mogą na nie wpływać niektóre dziedziczne patologie lub stany powszechne u kotów, takie jak:
- Kulki włosowe w przewodzie pokarmowym.
- Problemy z oczami.
- Zmiany żuchwy i twarzy.
- Infekcje dróg moczowych.
- Problemy z nerkami.
Życie kota himalajskiego szacowane jest na 12-15 lat, które można wydłużyć, jeśli kociak otrzyma odpowiednią profilaktykę. Pamiętaj, że wszystko zależy wyłącznie od Ciebie, więc zapewnij mu najlepszą możliwą opiekę i jakość życia.
