Gorączka Zachodniego Nilu u koni jest wywoływana przez wirusa i jest przenoszona przez ukąszenia niektórych komarów. Ta choroba jest specyficzna dla ptaków, chociaż ludzie i koniowate również mogą się nią zarazić. Większość dotkniętych osób będzie wykazywać łagodne objawy, ale u kilku może rozwinąć się ciężki i śmiertelny obraz kliniczny.
Ten stan nie może być przenoszony bezpośrednio, ponieważ potrzebuje owada, który działa jako jego środek transportu (komara). Ponieważ transmisja jest zależna od tego wektora, liczba przypadków gorączki Zachodniego Nilu wzrasta w najgorętszych miesiącach w roku.Czytaj dalej i dowiedz się, jak ta choroba wpływa na konie.
Co to jest gorączka Zachodniego Nilu?
Gorączka Zachodniego Nilu to infekcja wirusowa przenoszona przez komary Culex i Aedes. Dzikie ptaki są naturalnymi żywicielami choroby, chociaż ludzie, konie, osły i muły mogą zostać zarażone przypadkowo. Tak naprawdę każdy ssak jest podatny na infekcję, tyle że większość jest w stanie bez problemu z nią walczyć.
Według Center for Food Security & Public He alth na University of Iowa, 80% zarażonych ludzi jest bezobjawowych, a tylko 1% ma poważne objawy. Zgłoszono przypadki u krokodyli i koniowatych, a także u różnych dzikich i domowych ptaków. Wirusa można znaleźć prawie wszędzie na świecie i istnieje wiele różnych szczepów.
Mechanizm zarazy
Gorączka Zachodniego Nilu żyje naturalnie wśród ptaków i komarów. Ta interakcja zachodzi przez cały rok i zwiększa populację ptaków zarażonych tą chorobą. Dzięki temu powstaje swoisty rezerwuar, który pozwala wirusowi przetrwać przez długi czas.
Problem pojawia się, gdy komar, który jest w stanie żerować na ssakach i ptakach, zostaje zarażony przez kontakt z chorym osobnikiem. W związku z tym istnieje duże prawdopodobieństwo, że owad przenosi chorobę na zwierzęta inne niż naturalny żywiciel. W tym czasie pojawiają się przypadkowe infekcje u ludzi i koni.
Objawy choroby
Większość koniowatych nie ma żadnych objawów. Jednak śmiertelność jest bliska 40%, więc objawy mogą wskazywać na ciężki przypadek. Od ukąszenia komara znaki ostrzegawcze pojawiają się od 3 do 15 dni później.Do najczęstszych należą:
- Anoreksja.
- Depresja.
- Ataksja (trudności z koordynacją ruchów).
- Słabość podczas ruchu.
- Paraliż jednej lub kilku kończyn.
- Zgrzytanie zębami.
- Poważny obrzęk twarzy.
- Zamieszanie.
- Konwulsje.
- Chodź w kółko.
- Drżenie mięśni twarzy i szyi.
- Trudności z połykaniem.
- Senność.
- Okresy nadpobudliwości.
Oprócz powyższego konie stają się również podatne na wtórne infekcje. Są to główne przyczyny samoistnego obumierania okazów. W niektórych sytuacjach konieczna jest nawet eutanazja ze względów humanitarnych.
Kto jest czynnikiem sprawczym?
Wirus wywołujący gorączkę Zachodniego Nilu należy do rodzaju Flavivirus, który należy do rodziny Flaviviridae. Należy do tej samej grupy co wirusy dengi, Zika, żółtej febry i japońskiego zapalenia mózgu. Większość z nich ma wspólną cechę, że są przenoszone tylko przez stawonogi (wektor).
Ten patogen został po raz pierwszy wyizolowany w dystrykcie Ugandy w 1973 r., ale został sprowadzony do Ameryki w 1999 r. Ogniska stały się krytyczne i rozprzestrzeniły się na więcej krajów, powodując pojawienie się różnych szczepów. Jakby tego było mało, szlaki migracji ptaków dodatkowo sprzyjają rozprzestrzenianiu się choroby.
Diagnoza
Diagnostyka zarażonych koni zaczyna się od analizy objawów. Schorzenia neurologiczne powodują wyraźną zmianę zachowania, więc łatwo jest mieć oznaki obecności wirusa.Mimo to do pełnej diagnozy konieczne jest zastosowanie testów klinicznych wykrywających obecność procesu zakaźnego.
Istnieją 3 główne testy do identyfikacji obecności gorączki Zachodniego Nilu u koni. Każdy z nich jest opisany poniżej:
- Pomiar stężenia przeciwciał (test ELISA): mierzona jest obecność immunoglobuliny M (IgM). Kiedy organizm przechodzi infekcję, te cząsteczki zwiększają się.
- Analiza płynu mózgowo-rdzeniowego: wykonywana jest liczba komórek jednojądrzastych. W obliczu procesów infekcyjnych ilość tych komórek wzrasta.
- PCR-RT: reakcja łańcuchowa polimerazy pozwala na identyfikację obecności materiału genetycznego pochodzenia wirusowego. Ten proces jest wykonywany za pomocą próbek płynu mózgowo-rdzeniowego i jest jak dotąd najdokładniejszy.
Można również spróbować wyizolować wirusa z próbek krwi lub płynu mózgowo-rdzeniowego. Potwierdziłoby to również diagnozę w prosty i bezpośredni sposób. Zwykle jednak unika się tego ze względu na środki bezpieczeństwa biologicznego wymagane do jego przeprowadzenia.
Zabieg
Zabiegi polegają na kontroli obrazu klinicznego koni. Obecnie nie ma konkretnego leku, który skutecznie leczy tę chorobę. Leki przeciwbólowe, uspokajające i przeciwzapalne to główne leki zalecane w leczeniu tej sytuacji.
Konie, u których wystąpiła gorączka Zachodniego Nilu, zaczynają wykazywać poprawę po około 7 dniach od wystąpienia objawów. Większość całkowicie wyzdrowieje, ale u 10-20% wystąpią następstwa, takie jak osłabienie kończyn, utrata wytrzymałości fizycznej i zmiany w zachowaniu.
Szczepionki zapobiegawcze
Chociaż nie ma skutecznego leczenia gorączki Zachodniego Nilu, istnieją skuteczne szczepionki, które zmniejszają liczbę ciężkich przypadków u koni. Ta metoda zapobiegawcza polega na podaniu inaktywowanego szczepu wirusa, co pozwala układowi odpornościowemu przygotować się na infekcję.
Szczepionkę podaje się domięśniowo i wymaga dwóch dawek. Odstęp między każdym wstrzyknięciem wynosi od 3 do 6 tygodni. Jednak po ostatniej aplikacji należy odczekać minimum 6 tygodni, aż koń się uodporni. Należy to powtarzać co roku tuż przed rozpoczęciem sezonu komarów.
Konie mogą ponieść poważne konsekwencje gorączki Zachodniego Nilu. Z tego powodu najlepszą opcją jest zapobieganie za pomocą szczepionek, a tym samym unikanie przypadków śmiertelnych. Pamiętaj, że działania profilaktyczne nie tylko pomagają zwierzętom, ale także zmniejszają możliwość zarażenia opiekunów.
